Το κορίτσι – θαύμα με τη μαγική φωνή, η Amy Winehouse, έχει δημιουργήσει ένα κενό που δύσκολα θα αναπληρωθεί.
Η Amy Winehouse παραμένει μία από τις αυθεντικές φωνές της σύγχρονης μουσικής σκηνής και μία από τις τελειότερες τραγουδίστριας της soul στη γενιά της, μολονότι εάν έχουν περάσει έξι χρόνια από το θάνατό της (23/07/2011).
Το φωτεινότατο άστρο της θάμπωσε τους πάντες και τους ανάγκασε να υποκλιθούν στη λάμψη του. Ο τεράστιος και ανεπανάληπτος μύθος που δημιούργησε και άφησε πίσω της η Amy Winehouse στα 27 χρόνια της σύντομης ζωής της, δεν είναι δυνατό να εξαλειφθεί, δεν είναι δυνατό να λησμονηθεί.
Πρόλαβε να κυκλοφορήσει μόνο δύο ολοκληρωμένα άλμπουμ, με το δεύτερο να προκαλεί ένα πρωτοφανές παραλήρημα διεθνών διαστάσεων. Η προσφορά της Amy Winehouse παραμένει ανεξίτηλη και για το λόγο αυτό αναφερόμαστε ακόμα σε εκείνη και την ακαταμάχητη και αξιοθαύμαστη φωνή της στην οποία δεν αντιστάθηκε κανείς.
Η Amy Winehouse είχε την τάση να δημιουργεί σύγχρονες ιστορίες που ακούγονταν σαν να ήταν προϊόντα μίας περασμένης εποχής. Παρ’ όλα αυτά, όταν έκανε το δισκογραφικό ντεμπούτο της με το άλμπουμ «Frank», το 2003 σε ηλικία 20 ετών, ήταν παγιδευμένη στα jazz club της δεκαετίας του 1950.
Το κύκνειο άσμα της με το θεσπέσιο «Back To Black» (2006) αγκάλιασε τις υπερμεγέθεις τεχνικές παραγωγής που χρησιμοποίησε ο Phil Spector, ο λαμπερό παραγωγός της Motown Records. Το άνοιγμα του δίσκου, με το «Rehab», έφερε θυμήσεις από τη μουσική του Ray Charles και του Donny Hathaway, έχοντας και επιρροές από τις The Supremes, τους The Temptations, την Aretha Franklin και από τις Martha & the Vandellas να αφθονούν.
[ot-video][/ot-video]
Μολονότι κάτω από την επιφάνεια του «Back to Black» κρύβονταν πιο σύγχρονες υφές, οι οποίες άνθισαν πλήρως στην ερμηνεία του «You Know I’m No Good», υπήρξε μία σκόπιμη έως έντεχνη απόπειρα των παραγωγών Mark Ronson και Salaam Remi να κρατήσουν το υλικό της Amy Winehouse σταθερά ριζωμένο στο παρελθόν.
Καθώς οι οι πολύχρωμες ενορχηστρώσεις με σαξόφωνο, ντραμς, κόρνο και ταμπουρίνια συνδυάζονται, προσφέρουν ένα γερό σκηνικό που ταίριαξε στο έντονα συναισθηματικό φωνητικό στιλ της Βρετανίδας ερμηνεύτριας.
Εξίσου σημαντικός, όμως, ήταν ο αέρας πιο αθώων χρόνων που προκάλεσαν οι vintage πινελιές στο μουσικό προγραμματισμό.
[ot-video][/ot-video]
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το «Back To Black» προερχόταν από ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν. Χτισμένο με βάση την προσωπική οικειότητα και την ειλικρίνεια, όπως έγινε έκδηλο «Tears Dry On Their Own», η Amy Winehouse καταθέτει ολόκληρη την καρδιά και την ψυχή της στα τραγούδια της.
Συνδυάζοντας τους εθισμούς στα ναρκωτικά και το αλκοόλ μαζί με την εξάρτησή της από τους άνδρες, επιτίθεται στους πρώην εραστές, ενώ ταυτόχρονα αισθάνεται τα βάθη της απέχθειας.
Μεταβαλλόμενη ανάμεσα σε προκλητικές απεικονίσεις της δύναμης και των πονεμένων ιστοριών που αποκαλύπτουν την ευάλωτη θέση της, η Amy Winehouse χρησιμοποίησε την αφέλεια της μουσικής για να προσδώσει βάρος στους έμφυτους hip-hop στοχασμούς της.
[ot-video][/ot-video]
Με μία πλήρη… σουίτα βλασφημιών και ατελείωτων παρατηρήσεων, εξέτασε αναμφισβήτητα τις πρόσφατες εμπειρίες της, ενώ η ελκυστική ερμηνεία και το έντονο πνεύμα της μετέτρεψαν το «Back To Black» σε μια ακλόνητα συναρπαστική υπόθεση.
Ένας δίσκος – προσωπική εξομολόγηση που περιέγραψε την ίδια τη ζωής της και ειδικότερα σαν προφητεία όσα έμελλε να επακολουθήσουν στα επόμενα, τελευταία χρόνια:
Η Amy Winehouse μπορεί να είχε εξελιχθεί σε ένα «ναυάγιο» που περίμενε να συμβεί το μοιραίο, αλλά ήταν αδύνατο να μην κρέμεσαι από κάθε λέξη της, όσο αντιμετώπιζε τη μουσική ως σωτηρία, με την ελπίδα ότι μπορεί να την σώσει από την καταστροφή που συμβαίνει, καθώς όσα αφορούν τη ζωή της αρχίζουν να ξετυλίγονται.
[ot-video][/ot-video]
Το «Back To Black» στάθηκε αιτία για να αποτελέσει η Amy Winehouse τη μεγάλη νικήτρια των 50ων Βραβείων Grammy, το 2008, από την τελετή απονομής των οποίων απουσίασε, καθώς είχε ενταχθεί πρόσφατα σε πρόγραμμα απεξάρτησης και επιπλέον δεν της δόθηκε βίζα εργασίας για να εισέλθει στις Η.Π.Α. Βέβαια, εμφανίστηκε σε απευθείας δορυφορική μετάδοση από το Λονδίνο.
Σε εκείνη τη διοργάνωση, το «Back To Black» ανακηρύχθηκε ως το «Καλύτερο Pop Άλμπουμ», «Rehab» αναδείχθηκε «Ηχογράφηση της Χρονιάς», «Τραγούδι της Χρονιάς» και «Καλύτερη Γυναικεία Pop Φωνητική Ερμηνεία», ενώ η Amy Winehouse βραβεύθηκε επίσης ως ο «Καλύτερος Νέος Καλλιτέχνης».
Με τη εν λόγω συγκομιδή, η Amy Winehouse έγινε μία από τις πέντε (τότε) γυναίκες καλλιτέχνες που κατέκτησαν πέντε βραβεία σε μία μόνο βραδιά. Ειρήσθω εν παρόδω, το σπάνιο επίτευγμα επανέλαβε και η Adele φέτος.
Σημειωτέον, ο Mark Ronson ψηφίστηκε «Παραγωγός της Χρονιάς» χάρη στη δουλειά του στο άλμπουμ.
hit-channel.com
