Έχοντας, ως μόνο «όπλο» τη φωνή του, σε μουσική του Κωνσταντίνου Σαμλίδη, και στίχους του Δημήτρη Χαϊδούτη, ο Μάκης Δημάκης, μέσα από τα βάθη της καρδιάς του, δίνει τη δική του «μάχη», για κάθε «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ»!
Πώς αισθάνεται ένας «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ», που εδώ και έναν χρόνο, η φωνή του, έχει «σιγήσει», με τους χώρους διασκέδασης να παραμένουν ερμητικά κλειστοί, και με χιλιάδες εκπροσώπους της τέχνης, τραγουδιστές, ηθοποιούς, μουσικούς, κ.α, να είναι άεργοι-άνεργοι, και ποιος πραγματικά νοιάζεται για την επιβίωσή τους;
Ένα αυθεντικό ζεϊμπέκικο, που καταγράφει, μέσα από στίχους, τον ρυθμό του, αλλά και τη φωνή του Μάκη Δημάκη, τα όσα άσχημα συναισθήματα και δύσκολες συνθήκες, βιώνουν οι Καλλιτέχνες! Ένα κοινωνικό-τραγούδι, που από το πρώτο κιόλας άκουσμά του, συγκινεί!
Ο Μάκης Δημάκης, είναι αυτός ο «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ», που τραγουδάει, όλα όσα θέλει να πει, κάθε «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ».
«Κλείσαν τα φώτα της σκηνής, τα σύνορα της τέχνης, δεν είναι πια της εποχής, να είσαι Καλλιτέχνης. Πεθαίνει ο πολιτισμός, μαζί κ’οι άνθρωποί του, κι αυτός που τ’αποφάσισε, έτσι απλά ντροπή του»!!!
