Με αφορμή τις τακτικές καλοκαιρινές εμφανίσεις τους στο νησί μας, που ξεκινούν το Σάββατο, η Έλλη και ο Λούκας, μας μιλάνε για τις ιδιαίτερες σχέσεις τους με την Κύπρο, το κοινό που τους έλειψε, τον έρωτα και τις αλλαγές που τους συνέβησαν μέσα στα χρόνια.
ΕΛΛΗ ΚΟΚΚΙΝΟΥ
Αυτή την περίοδο παίζει πολύ στα ραδιόφωνα η επανεκτέλεση του κομματιού σου «Κάποια Μέρα», σε μουσική του Αντώνη Βαρδή. Αν εξαιρέσεις την ενορχήστρωση, η φωνή σου παραμένει αναλλοίωτη. Πώς τα κατάφερες;
Η αλήθεια είναι ότι εγώ ακούω τις διαφορές. Καταρχάς, το τραγούδι αυτό, που τόσο πολύ αγαπώ, βγήκε το 1997, σε μουσική του Αντώνη Βαρδή και στίχους της Γιούλας Γεωργίου. Τότε ήμουν ένα άπειρο κοριτσάκι που ξεκινούσε και έκανε τα πρώτα βήματα στο χώρο. Ερμηνευτικά ήμουν ανώριμη, δεν είχα καν λαϊκά γυρίσματα. Σήμερα έχω πιο μεστή και πιο ώριμη ερμηνεία. Το «Κάποια μέρα» ήταν το πρώτο μου τραγούδι, με αυτό συστήθηκα στην δισκογραφία και ήταν ένα τραγούδι που αγαπήθηκε πρώτα στην Κύπρο και μετά στην Ελλάδα. Τότε μάλιστα ερχόμουν συχνά στο νησί κι έκανα αρκετές εμφανίσεις σε μαγαζιά και κλαμπάκια, αφού ο κόσμος το είχε ξεχωρίσει ιδιαίτερα.
Έχεις ξεχωριστούς δεσμούς με την Κύπρο;
Έχω μεγάλη αγάπη για τον τόπο αυτό και τους ανθρώπους του. Με έχουν στηρίξει, με έχουν αγκαλιάσει από την αρχή. Κάθε φορά που έρχομαι αισθάνομαι πολύ άνετα. Είναι μια σχέση αλληλοσεβασμού και εκτίμησης. Το ερχόμενο Σάββατο ξεκινούν οι εμφανίσεις μας στο «Theama Venue», στη Λεμεσό, και ανυπομονώ! Παρέα με τον Λούκα Γιώρκα έχουμε ετοιμάσει ένα πολύ διασκεδαστικό πρόγραμμα, ωραίες συναντήσεις επί σκηνής, σε έναν υπέροχο ανοιχτό χώρο. Θα εμφανιζόμαστε κάθε Σάββατο και Κυριακή και θα είναι μαζί μας ο Δημήτρης Καραδήμος και η Έλενα Παπαπαναγιώτου. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο μου έχει λείψει να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί και να τραγουδήσουμε.
Όλο αυτό τον καιρό που δεν δούλευες, τι έκανες;
Ενάμιση χρόνο τώρα, ήμουν στο σπίτι με τον γιο μου, ήμασταν όλη τη μέρα μαζί. Παράλληλα, ετοίμασα το νέο μου album με τίτλο «Τα συναισθήματά μου» που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και περίμενα να γίνει μία κοινωνική επανεκκίνηση. Θέλω τόσο πολύ να ξεκινήσω και πάλι να τραγουδάω.
Μου έλεγε ο Λούκας ότι είσαι ο πιο ανοιχτόκαρδος κι ο πιο γενναιόδωρος άνθρωπος που ξέρει από τον χώρο σας. Σε συγκινεί όταν τα ακούς αυτά από συναδέλφους σου;
Ναι, με χαροποιεί πολύ. Είναι πολύ καλό πλάσμα, αλλά και καλός τραγουδιστής ο Λούκας! Δεν κάνω κάτι επί τούτου, μου αρέσει να συνεργάζομαι με παλαιότερους, αλλά και νεότερους καλλιτέχνες. Εγώ, στη δουλειά μου, δεν είμαι ανταγωνιστική και μου αρέσει να δίνω χώρο και χρόνο στους εκάστοτε συνεργάτες. Με τον Λούκα έχουμε ξαναδουλέψει μαζί, πριν από τρία χρόνια, στο «Cabaret» κι ακόμα θυμάμαι τις πολύ ωραίες στιγμές που ζήσαμε.
Φέτος θα προλάβεις να κάνεις διακοπές με τον γιο σου, τον Αλέξανδρο;
Έχουμε κάνει ήδη δυο ταξίδια παρέα και έχουμε προγραμματίσει ακόμη ένα. Φροντίζω να περνάμε αρκετό χρόνο μαζί ώστε να μην του λείπω. Από εκεί και πέρα, η βάση μας θα είναι στο εξοχικό μας και ανάλογα με τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις θα κινηθούμε για το υπόλοιπο του καλοκαιριού.
Θα πιαστώ από τον τίτλο του single σου «Τι έχω τραβήξει», γιατί αναρωτιέμαι, τι μπορεί να έχεις τραβήξει; Καλά δεν τα κατάφερες μέχρι τώρα στη ζωή σου;
Νομίζω πως ναι, καλά τα κατάφερα. Μια χαρά τα έχω πάει, όμως θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα ήταν ρόδινα, εύκολα και στρωμένα με ροδοπέταλα. Πάλεψα πολύ, δούλεψα ακόμα πιο πολύ και ό,τι κέρδισα το κατέκτησα. Θέλω να πω ότι δεν μου χαρίστηκε κάτι και ποτέ. Όλα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Έχω περάσει πολλές δυσκολίες και έχω «δουλέψει» με τον εαυτό μου. Με έχω μαλώσει, με έχω τιμωρήσει αρκετά.
Υπήρξες περισσότερο σκληρή με τον εαυτό σου από όσο θα έπρεπε;
Ναι, σίγουρα. Αλλά πλέον έχω μάθει να με αγαπώ, να με φροντίζω και να με επιβραβεύω. Τώρα πια έμαθα ότι με το να τιμωρώ τον εαυτό μου, μόνο πίσω πάω και όχι μπροστά. Πλέον με χαϊδεύω για όσα πέτυχα. Μου λέω κι ένα «μπράβο». Αν μου χαριζόντουσαν όλα εύκολα δεν θα είχα καταφέρει τίποτα γιατί μέσα απ’ τις δυσκολίες τα κατάφερα.
Δηλαδή, η τύχη δεν έπαιξε ρόλο στη ζωή σου; Όλα ήταν αποτέλεσμα δουλειάς;
Όχι, τίποτα δεν μου ήρθε τυχαία. Δεν πιστεύω στην «τύχη», με την έννοια που λέει «αν είναι να σου συμβεί, θα σου συμβεί από μόνο του». Από μόνο του δεν έρχεται τίποτα! Το σύμπαν ακούει και συνωμοτεί για να γίνουν κάποια πράγματα που εμείς πρώτα έχουμε δουλέψει ώστε να συμβούν, είτε είναι θετικά, είτε αρνητικά. Κάποτε έλεγα «πόσο τυχερή ήμουν που μπήκε ο Φοίβος στη ζωή μου!». Ο Φοίβος μπήκε στη ζωή μου, επειδή κάτι είδε σε εμένα, επειδή δούλεψα πολύ κι αυτό τον έκανε να με ξεχωρίσει. Ο Φοίβος εκτίμησε την πορεία μου μέχρι να συναντηθούμε, με γνώριζε ήδη. Το ίδιο κι ο Αντώνης Βαρδής. Για να μου γράψει ο Αντώνης Βαρδής το «Κάποια μέρα», το 1997, κάτι διέκρινε σε αυτό το μικρό κορίτσι.
Στα επαγγελματικά ή στα προσωπικά τα πήγες καλύτερα;
Νομίζω στα επαγγελματικά μου. Εκεί κατάφερα πιο πολλά. Εξαιρώ από το κομμάτι των προσωπικών μου το παιδί μου φυσικά, διότι αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά μου. Όμως, από εκεί και πέρα, ό,τι έζησα, όμορφο ή άσχημο, δύσκολο ή ευχάριστο, όλα αυτά συμπληρώνουν το παζλ της ζωής μου και με αποτελούν. Ακόμα και οι χωρισμοί μου, όσο δύσκολοι κι επώδυνοι κι αν ήταν, κάτι μου πρόσφεραν, κάτι κέρδισα και κάτι έμαθα από αυτούς. Έμαθα τι θέλω και τι δεν θέλω.
Τελικά, σήμερα τι θες από τη ζωή σου;
Θέλω να πετύχω την ισορροπία στα επαγγελματικά και στα προσωπικά μου. Να μπορώ να είμαι ευτυχισμένη, υγιής, να λαμβάνω και να προσφέρω αγάπη στη ζωή μου.
ΛΟΥΚΑΣ ΓΙΩΡΚΑΣ
Μετά από ενάμιση χρόνο καραντίνας ξεκινάς και πάλι στη δουλειά, αυτή τη φορά με την Έλλη Κοκκίνου. Ανυπομονείς να βρεθείς και πάλι στην Κύπρο, στον τόπο μας, για να τραγουδήσεις;
Η αλήθεια είναι ότι έχω τεράστια προσμονή γι’ αυτό. Δεν έχεις ιδέα πόσο πολύ μου έλειψε η επαφή με τον κόσμο. Αν και είχα έναν πολύ παραγωγικό χρόνο δισκογραφικά, η επαφή με τον κόσμο είναι η σημαντικότερη ανταμοιβή ενός καλλιτέχνη. Με την Έλλη έχουμε άψογη σχέση, την σέβομαι και την εκτιμώ απεριόριστα ως καλλιτέχνιδα αλλά και ως άνθρωπο και νομίζω θα το καταλάβετε απ’ την πρώτη κιόλας ημέρα ότι περνάμε υπέροχα. Είναι ένας ακομπλεξάριστος άνθρωπος και κάθε φορά απολαμβάνω να συνεργάζομαι μαζί της.
Τόσο καιρό που δεν εργαζόσουν, δυσκολεύτηκες οικονομικά;
Θεωρώ ότι όλοι ζοριστήκαμε. Πολλοί συνάνθρωποί μας όμως δεν είχαν ούτε τα βασικά. Σίγουρα κι εγώ δεν γίνεται να μην εργάζομαι, δεν έχω αυτή την πολυτέλεια.
Είναι διαφορετικά για σένα το να τραγουδάς στην Κύπρο;
Σίγουρα, για μένα, κάθε φορά που βγαίνω να τραγουδήσω είναι διαφορετική. Ποτέ δεν είναι ίδια. Έχω πάντα άγχος πριν ανέβω στη σκηνή, το οποίο χάνεται μετά το πρώτο τραγούδι. Δεν ξέρεις, όμως, με πόση χαρά κατεβαίνω από τη σκηνή στο τέλος όταν έχουν πάει όλα καλά. Κάθε φορά σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να με ακούνε για πρώτη φορά, έτσι θέλω πάντα να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Τώρα σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου και όποτε τραγουδάω εκεί, νιώθω τόσο οικεία και η χαρά μου είναι απερίγραπτη.
Οι γονείς σου δεν σου λένε να γυρίσεις μόνιμα πια στην Κύπρο;
Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς μου υποστηρίζουν κάθε βήμα μου και θέλουν να είμαι χαρούμενος. Δεν μου το λένε, γιατί κατανοούν τις ανάγκες της δουλειάς μου, αν και δεν ορκίζομαι ότι δεν το σκέφτονται! (γελάμε). Σίγουρα περνάει από το μυαλό τους. Αλλά επειδή θέλουν να με βλέπουν να εξελίσσομαι και να πετυχαίνω κάνοντας αυτό που εγώ αγαπώ, με στηρίζουν πάρα πολύ. Ποτέ όμως δεν ήταν παρεμβατικοί, ούτε με εμένα, ούτε με κανένα από τα αδέλφια μου.
Όσο μεγαλώνεις και ωριμάζεις, σου εκφράζουν την επιθυμία να σε δουν παντρεμένο με παιδιά;
Καλά, αυτό είναι πρώτα δική μου επιθυμία! Αν ρωτάς, όμως, συγκεκριμένα για τους δικούς μου, πιστεύω είναι κάτι που το θέλουν, αλλά κυρίως το θέλω πρώτος εγώ για τον εαυτό μου. Με αφορά και ο γάμος και η πατρότητα. Μεγαλώσαμε στο σπίτι με μία σχέση εμπιστοσύνης, η οποία είναι ακλόνητη. Γνωρίζουν πως όταν βρω τον κατάλληλο άνθρωπο και προχωρήσω, πρώτα ο θεός, θα έρθουν όλα. Δεν είναι παρεμβατικοί κι αυτό με έχει ξεκλειδώσει στη ζωή μου.
Έντονους έρωτες έζησες;
Γιατί υπάρχουν κι άλλοι; (γελάμε). Μόνο έντονους! Νομίζω πως έτσι είναι πιο ωραία. Αλλά, όσο μεγαλώνω, διαπιστώνω ότι το «κλειδί» είναι η ανάπαυση της ψυχής του ανθρώπου. Ο έρωτας είναι ένα πανέμορφο και παντοδύναμο συναίσθημα, αλλά όταν δεν αναπαύεται σε αυτόν η ψυχή, μπορεί να γίνει καταστροφικός.
Έχουν αλλάξει πια τα standards σου για τις σχέσεις;
Όλα αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου. Ξέρω πλέον καλύτερα τα «θέλω» μου, αν και εκ των πραγμάτων είμαι δύσκολος άνθρωπος. Μικρότερος βουτούσα παντού με την άγνοια κινδύνου που με διέκρινε. Πλέον ξέρω τι θέλω και το διεκδικώ. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο στο συντροφικό κομμάτι αλλά στα πάντα. Ο χρόνος όλων μας είναι πολύτιμος και προσπαθώ να τον εκμεταλλεύομαι και να τον απολαμβάνω στο μέγιστο.
Προηγουμένως μου είπες ότι είσαι ακόμα δύσκολος άνθρωπος. Ποιες ιδιορρυθμίες έχεις;
Έχω πολλές…Έχω ψυχαναγκασμούς με την τάξη – «αυτό πάει εκεί, το άλλο πιο δίπλα, όχι έτσι αλλά αλλιώς». Μπορώ να γίνω δυσλειτουργικός επίσης, αν κάτι δεν γίνει όπως το έχω εγώ στο κεφάλι μου. Είμαι τελειομανής και ξεροκέφαλος πολλές φορές.
Τα έχεις ισορροπήσει με την πάροδο των ετών;
Όσο περνάει ο καιρός πιστεύω βελτιώνομαι. Δηλαδή, προσπαθώ να συγκρατώ την τελειομανία μου στα πολύ απλά καθημερινά, όπως για παράδειγμα, στο να φτιάξω τις «τέλειες» φακές. Στη δουλειά μου, όμως, δεν αφήνω να πέσει τίποτα κάτω.
Υπήρξε περίοδος στη ζωή σου που σε έκανε να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα;
Πολύ συχνά μπαίνω στη διαδικασία να αναθεωρήσω την άποψη μου για κάτι, ανάλογα με τα βιώματα ή και την άποψη κάποιου άλλου. Για παράδειγμα, αλλιώς αντιλαμβανόμουν τη δουλειά μου όταν μπήκα στο χώρο και εντελώς αλλιώς την βλέπω σήμερα. Μια τέτοια αναθεώρηση ή καλύτερα ενδοσκόπηση, έκανα στην πρώτη καραντίνα, αλλά εκεί μπήκα σε πολύ πιο βάθος. Κοίταξα και εξέτασα κάποια πράγματα καλύτερα.
Κλείνοντας, θέλω να μας πεις για το νέο σου κομμάτι, που τιτλοφορείται «Ελλάδα μου». Νομίζω δεν είχες ξαναπεί ζεϊμπέκικο πρόσφατα…
Έχω όντως να πω ζεϊμπέκικο εδώ και 10 χρόνια. Είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι του Γιώργου Μουκίδη που με έκανε να νιώσω ανάταση στην ψυχή μου μόλις το άκουσα κι αυτό προσπάθησα να κάνω και εγώ ερμηνεύοντας το. Ήδη έχουμε περάσει ζόρικα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και εύχομαι να δείξουμε δύναμη και υπομονή μέχρι το τέλος, που πιστεύω ότι έρχεται σύντομα. Εύχομαι λοιπόν αυτό το τραγούδι μου να δώσει έστω λίγη δύναμη και να εμπνεύσει όποιον το ακούσει έτσι ώστε το τέλος αυτής της δοκιμασίας να μας βρει όλους καλύτερα και καλύτερους.
Πηγή : philenews.com
