Στην εφημερίδα «Αγορά» μίλησε η Ελευθερία Αρβανιτάκη και μεταξύ άλλων σχολίασε στη συνέντευξη της διάφορα κομμάτια της επαγγελματικής αλλά και προσωπικής της ζωής. Επίσης, η ερμηνεύτρια αναφέρθηκε και στα «κακώς κείμενα» της σημερινής Ελλάδας με τον δικό της τρόπο.
Για ποια ιδανικά τραγουδάς με την καρδιά σου; Για τον έρωτα, την ελπίδα ή για τους φόβους μας;
Τραγουδάω για τη xαρά, τη λύπη, την απώλεια, την ελπίδα, την ματαίωση τον ερώτα την αναζήτηση ιδανικών, τις ρίζες μας, τους φόβους μας, την ουτοπία, την παρηγοριά, τη συνεργασία δηλαδή για τη ζωή.
Σε αυτή την κρίσιμη εποχή για τη χώρα μας, ποια είναι η θέση του πολιτισμού;
Να ενισχύσει τη διαφορετικότητα στη δημιουργία, να καταγράψει την δυσκολία της καθημερινότητας, να παρηγορήσει και να ονειρευτεί. Να ντυθεί με τα καλύτερά της και να δώσει διέξοδο στη θλίψη και στο αδιέξοδο που βλέπουμε μπροστά μας.
Μίλησέ μας για τη νέα σου δισκογραφική δουλειά που κυκλοφόρησε πρόσφατα;
Η τέχνη του τραγουδιού, είναι τέχνη συνεργατική και έτσι είχα πάλι τη χαρά να συναντήσω συντεχνίτες μου παλιότερους και καινούργιους και να επικοινωνήσουμε μέσα από τη λυτρωτική διαδικασία της τέχνης μας. Βρέθηκα για πρώτη φορά με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τραγουδήσαμε ένα τραγούδι, για τη μαγεία του να είσαι κοντά στον άλλο. Με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, βρέθηκα στη λαϊκή του φόρμα, τραγουδώντας για έρωτες που θέλουν να ορίζουν ζωές, με τον Θέμη Καραμουρατίδη με νέες μουσικές φόρμες και ενορχηστρώσεις, με τον Νίκο Μωραΐτη σε στίχους που παρατηρούν την περίοδο που ζούμε, με τη Λήδα Ρουμάνη, στην πιο ολοκληρωμένη στιχουργικά παρουσία, με έμφαση στην αγωνία και στη θλίψη της απώλειας, με τον Στάθη Δρογώση επίσης για πρώτη φορά με βάση την μπαλάντα, και τις ενορχηστρωτικές ανατροπές. Τέλος με τον Χρήστο Δεληγιάννη, σε ένα τραγούδι που φτιάχτηκε ειδικά για την ταινία J.A.C.E του Μενέλαου Καραμαγγιώλη με ήχους πλησιέστερους στην ηλεκτρονική μουσική.
Πηγή: vipnews.gr
