Γιώργος Σαμπάνης … ένας από τους πιο ταλαντούχους, επιτυχημένους και αγαπημένους καλλιτέχνες και δημιουργούς της Ελληνικής δισκογραφίας!
Είτε τραγουδάει, είτε γράφει τραγούδια το αποτέλεσμα είναι το ίδιο… απλά επιτυχία! Χαμηλών τόνων προσωπικότητα αλλά με άποψη και λόγο ισχυρό.
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του ολοκληρωμένου άλμπουμ «Παράξενοι Δεμένοι» που κυκλοφορεί από την Cobalt Music, ο Γιώργος Σαμπάνης συναντήθηκε με την αρχισυντάκτρια του Tralala.gr, Σοφία Μπεκιάρη και μίλησε για όλα!
Απολαύστε τον μιας και δεν συνηθίζει να δίνει πολύ συχνά συνεντεύξεις!
Γιώργο μου τι ωραία που σε συναντώ! Είσαι από τους καλλιτέχνες εκείνους που επιλέγουν να μην δίνουν συχνά συνεντεύξεις και αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον!
Δίνω πολλές συνεντεύξεις, δύο το χρόνο! (γέλια)
Η αλήθεια είναι πως ανήκεις σε αυτούς τους καλλιτέχνες που μιλάνε όταν έχουν να επικοινωνήσουν πράγματα που αφορούν τη δουλειά τους.
Κι αυτό πιθανότατα να με κατατάσσει στην κατηγορία των καλλιτεχνών που είναι «βαρετοί» για τους δημοσιογράφους!
Αυτό σε κατατάσσει στην κατηγορία των πολύ αγαπημένων καλλιτεχνών του κόσμου!!! Θέλω να μου πεις πως είσαι αυτό τον καιρό.
Όπως είμαι τον περισσότερο καιρό, στο τρέξιμο! Βρίσκομαι για άλλη μια φορά στο Romeo, ξεκινήσαμε πριν λίγες εβδομάδες. Είμαστε εκεί μαζί με τη Μαλού και την Κρυσταλλία και από όσα έχουμε προλάβει να δούμε στις μέχρι τώρα εμφανίσεις μας, γίνεται χαμός.
Είσαι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, νιώθεις να έχει παρεξηγηθεί ποτέ αυτό;
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου αυτό! Δεν ασχολούμαι καθόλου, όχι από ψώνιο και σνομπισμό αλλά γιατί δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους. Μπήκα στο YouTubeκαι διάβαζα σχόλια στο «DarkSideOfTheMoon» των PinkFloyd. Υπήρχαν άνθρωποι που λέγανε ότι είναι «πατάτα» ο δίσκος. Αν είναι «πατάτα» το «DarkSideOfTheMoon», τότε το «Παράξενα Δεμένοι» που έγραψα εγώ δεν έπρεπε ποτέ να κυκλοφορήσει. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι ο VinnieColaiutaδεν είναι καλόςdrummer. Εδώ κατηγορούν το Γιάννη Πάριο πως δεν τραγουδάει καλά, δεν θα κατηγορήσουν εμένα; Μιλάνε άσχημα για τα «θηρία», για το Γιώργο Νταλάρα…
Τελικά μήπως είμαστε και λίγο περίεργοι σαν λαός;
Δεν ξέρω και δεν έχω δικαίωμα να μιλήσω εγώ σαν τραγουδιστής για το τι είναι αυτός ο λαός, εφόσον ο λαός αυτός με αγάπησε και τραγουδάω γι’ αυτόν.
Έχει διαμορφώσει πια το κοινό αντίληψη; Πιστεύεις πως ξεχωρίζει το «αυθεντικό»;
Εξαρτάται κι από το τι θα δώσεις… Σε μία συνέντευξη μπορεί να είσαι ο εαυτός σου, σε μια άλλη μπορεί να είσαι κουρασμένος και να βγεις λίγο βλάκας. Άνθρωποι είμαστε και κάθε στιγμή είναι διαφορετική, αναλόγως με τη στιγμή λειτουργούμε. Κάποιοι είναι πολύ πιο επαγγελματίες και μπορούν να το διαχειρίζονται εκατό τοις εκατό, αυτοί κάνουν και μεγαλύτερες καριέρες. Κάποιοι δεν το είχαν και πολύ κι έκαναν λάθη, την πατήσανε. Ένα επάγγελμα είναι, δυστυχώς όλο αυτό… η μουσική από μόνη της δεν είναι επάγγελμα, όλο το υπόλοιπο όμως γύρω της είναι.
Τι είναι για σένα η μουσική;
Η ζωή μου! Υπάρχουν τρεις γυναίκες στη ζωή μου, η γιαγιά μου, η μαμά μου κι η αδερφή μου. Εκτός από αυτές τις τρεις γυναίκες, υπάρχουν κι άλλες δύο… η μία είναι η Παναγία κι η άλλη είναι η μουσική. Η μουσική είναι η μοναδική γυναίκα η οποία μόνο μου δίνει.
Νιώθεις γεμάτος σήμερα, ύστερα από όλα όσα έχεις επιτύχει αυτά τα χρόνια;
Εξαρτάται τη φάση, δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι από μόνοι μας συνειδητοποιημένοι. Υπάρχουν και φάσεις που μπορεί να τα έχουμε όλα και όλα να μας φταίνε. Εγώ γιατί να διαφέρω από τους άλλους; Γενικά έχω μία ισορροπία, ειδικά κάνω και «πατάτες».
Πόσο εύκολα σου βγαίνουν οι επιτυχίες, τα τραγούδια αυτά που τόσο αγαπά ο κόσμος;
Δεν μου βγαίνουν επιτυχίες, επιτυχίες γίνονται. Η επιτυχία έχει να κάνει και με την ομάδα. Τι εννοώ; Εγώ γράφω τη μουσική, το στίχο κάποιος άλλος, την παραγωγή και την ενορχήστρωση κάποιος τρίτος και την ερμηνεία άλλος ένας… αν αυτά τα τέσσερα σημεία επιτύχουν, τότε έχουμε μία επιτυχία. Εγώ απλά αν θες έχω την υψηλή επίβλεψη, ως συνθέτης, οπότε βάζω ένα τοις εκατό παραπάνω το χέρι μου… γιατί έχω μεγαλύτερη υπευθυνότητα από τον στιχουργό επειδή είμαι και με τον ενορχηστρωτή, και γιατί έχω μεγαλύτερη υπευθυνότητα από τον ενορχηστρωτή επειδή είμαι και με τον τραγουδιστή. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος! Αν για παράδειγμα έδινα το «Λείπει πάλι ο Θεός» σε οποιονδήποτε άλλο τραγουδιστή, εκτός από το Γιώργο Μαζωνάκη, δεν ξέρω αν θα γινόταν επιτυχία. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος γι’ αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι. Μάλιστα τον παρακάλεσα να μην το πει γιατί το θεωρούσα αποτυχία κι είναι φίλος μου. Ο Γιώργος έχει να το λέει αυτό… Εάν το «Για κάποιο λόγο» δεν το έλεγε ο Νίκος Οικονομόπουλος, δεν ξέρω αν θα γινόταν επιτυχία… Ο Νίκος το λάτρεψε, το είπε, το έβγαλε και έγινε αυτό που έγινε! Αν δεν είχα το ΧρήστοSoumka, τον παραγωγό μου, δεν θα έλεγα το «Πριν πεις σ’ αγαπώ», το θεωρούσα «πατάτα». Τι είναι τελικά η επιτυχία; Συγκυρία ομάδας και ανθρώπων! Εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που έχεις μαζί σου και φέρεις μερίδιο ευθύνης και στην επιτυχία αλλά και στην αποτυχία.
Είσαι ένας καλλιτέχνης που δεν φοβάται να μιλήσει με αλήθειες και έχεις το θάρρος του λόγου του.
Έχω μια άποψη για το ποδόσφαιρο, αλλά δεν θα είναι η ίδια με την άποψη του Messi… φαντάζομαι! Ξέρω να παίζω κιθάρα και έχω μια παιδεία όσον αφορά το κομμάτι αυτό, αλλά δεν μπορώ να σταθώ μπροστά σε δεξιοτέχνες του είδους. Αυτοί είναι αυτοί που είναι κι εγώ γράφω τραγούδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ δεν μπορώ να γράψω μια κιθάρα στο studio. Δεν θα πάω όμως να σολάρω κιόλας, γι’ αυτό είναι εκεί ο κιθαρίστας μου. Γι’ αυτό τον έχω! Αυτός σπούδασε αυτό, εγώ κάτι άλλο.
Συμβαίνει συχνά όμως οι καλλιτέχνες να είστε λίγο εγωκεντρικοί και να πιστεύετε ότι όλα μπορείτε να τα κάνετε μόνοι σας.
Εγώ δεν αμφισβήτησα ποτέ τον εαυτό μου! Όταν ανεβαίνω στη σκηνή και είμαι αντιμέτωπος με το κοινό, δεν θεωρώ ότι μπορεί κάποιος άλλος να το κάνει καλύτερα από μένα. Πιστεύω στον εαυτό μου όταν ανεβαίνω πάνω στη σκηνή, όταν κρατάω το μικρόφωνο. Όλα τα υπόλοιπα όμως εξαρτώνται από τους άλλους. Δεν κάνω και τα φώτα εκείνη τη στιγμή… ούτε κάνω τα PRτου μαγαζιού. Είμαι ο τραγουδιστής!
Ο τίτλος του νέου σου δίσκου είναι «Παράξενα Δεμένοι». Έχεις κάποιους ανθρώπους που νιώθεις δεμένος μαζί τους;
Έχω τέσσερις πολύ καλούς φίλους, τους ίδιους από το δημοτικό. Κι έχω κάνει και δύο «καινούριους» φίλους εδώ και δέκα χρόνια, δύο υπέροχους ανθρώπους και είμαι πολύ καλά. Ο Κώστας Σπυρόπουλος είναι ένας από τους δύο «καινούριους» μου φίλους. Είναι ο μόνος «διάσημος» φίλος που έχω. Η ζωή μας είναι οι φίλοι μας.
Εσύ είσαι «παράξενο» παιδί;
Φυσιολογικός νιώθω, δεν ξέρω τι είναι το «παράξενος» αλλά δεν συμβιβάζομαι εύκολα με τα πράγματα. Δεν είμαι βλάκας και δεν μπορώ να με αντιμετωπίζουν σαν βλάκα. Δεν βλέπω ειδήσεις – δεν είμαι επαναστάτης χωρίς αιτία απλά δεν μου αρέσουν -, δεν την χρησιμοποιώ καν την τηλεόραση. Την έχω μόνο για να παίζω PlayStation, να βλέπω καμιά σειρά ή καμιά ταινία. Όταν θέλω να ενημερωθώ, υπάρχει και το internet.
Σου αρέσει να διαβάζεις για σένα; Ενημερώνεσαι για το τι γράφεται σχετικά με το όνομά σου;
Άμα δεν έχεις και λίγο ψώνιο, δεν γίνεσαι τραγουδιστής! Ναι, φυσικά και διαβάζω για μένα. Με ενδιαφέρει τι γράφεται. Εδώ διαβάζω για τους άλλους, δεν θα διαβάσω για μένα; Διαβάζω τα πάντα και ό,τι βγαίνει στο YouTubeπατάω να το ακούσω. Trap,funk, soul, σκυλάδικα; Tα βάζω να τα ακούσω. Εγώ προσωπικά γουστάρω τη rockαλλά όλες οι μουσικές με ενδιαφέρουν. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του. Η Beyonceδεν είναι του γούστου μου, αλλά δεν μπορώ παρά να παραδεχθώ πως είναι η καλύτερη σε αυτό που κάνει. Μπορεί εγώ να μην ακούω λαϊκά σπίτι μου, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να σου πω ότι ο Σταμάτης Γονίδης δεν έχει φωνή. Είναι η δουλειά μου και σαν μουσικός, ακούω τα πάντα.
Αν ένας θαυμαστής σου έρθει στο καμαρίνι σου να βγάλει μαζί σου μια φωτογραφία και σου πει και τη γνώμη του για σένα, την ακούς; Πώς αντιδράς;
Αυτόν τον ακούω, με πλήρωσε… έδωσε τα χρήματά του στην είσοδο για να μπει μέσα. Ακόμα κι αν είναι κακοπροαίρετος, θα πρέπει να τον ακούσω. Δεν ανέχομαι τη χαζή κριτική από κάποιον που δεν μ’ έχει δει. Δεν μπορώ αυτούς που λένε ότι δεν ακούνε ελληνικά γιατί είναι όλα ίδια. Αφού δεν ακούς ελληνικά, μην μιλάς κιόλας γι’ αυτά! Δεν είναι όλα ίδια, είμαι ίδιος εγώ με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Νίκο Παπάζογλου και τον Γιάννη Αγγελάκα; Είναι ίδιος με εμάς όλους μαζί, ο Λευτέρης Πανταζής ή ο Αντώνης Ρέμος; Η μαμά μου με έχει επηρεάσει σ’ αυτό το κομμάτι πολύ, μου λέγε πάντα «Τη γνώμη ποιου θα ακούσουμε; Του ενός και ειδικού ή των πολλών και ασχέτων;» Ο όχλος δεν έχει πάντα δίκιο. Πρέπει να ξέρεις ποιος μπορεί να σου την «πει» σωστά.
Με το πέρασμα του χρόνου, εμπιστεύεσαι εύκολα ανθρώπους;
Όχι! Θα σου το πω αλλιώς… όταν κάθομαι να φάω σε ένα μαγαζί, έχω δύο ιδιότητες. Την επαγγελματική μου η οποία είναι δημόσια και την προσωπική. Η επαγγελματική μου ιδιότητα είναι αυτό που πάντα επιθυμούσα κι αποτελούσε όνειρο ζωής για μένα, η προσωπική μου ιδιότητα ασφυκτιά μέσα στην επαγγελματική. Όμως πλέον είμαι εκατό τοις εκατό η επαγγελματική μου ιδιότητα, δεν έχω δικαιολογία.
Έχεις νιώσει ποτέ να εγκλωβίζεσαι στο επάγγελμά σου και να πιέζεσαι από αυτό;
Όχι, ποτέ. Αυτά τα παθαίνει ο Justin Bieber! (γέλια) Εγώ τι να πάθω τώρα; Άλλωστε στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτό που λέμε πραγματικό StarSystem.
Για τα standardsτης Ελλάδας όμως, ο Γιώργος Σαμπάνης είναι πια ένας πολύ σημαντικός καλλιτέχνης και δημιουργός.
Όχι, δεν είναι αλήθεια αυτό. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα σημειώνει πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία ο δίσκος του Σταύρου Ξαρχάκου με τα Ρεμπέτικα. Ξέρεις γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί σε όποιο ρεμπετάδικο και να πας, θα πούνε «Έλα απόψε στου Θωμά, να σου παίξω μπαγλαμά» σαράντα χρόνια μετά από τη μέρα που γράφτηκε. Αυτό είναι επιτυχία! Όταν θα βγω να κάνω το λαϊκό πρόγραμμα, θα τραγουδήσω το «Δε θα ξαναγαπήσω» του Στέλιου Καζαντζίδη σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική Μάνου Λοΐζου, αυτό είναι επιτυχία. Όταν γράφτηκε ήτανhit. Για να αρέσει ακόμα μετά από πενήντα χρόνια, είναι επιτυχία. Εμένα που μ’ αρέσει να ροκάρω, λέω το «Δε χωράς πουθενά» από τον δίσκο «Εννιά πληρωμένα τραγούδια». Από το 1993 που βγήκε αυτός ο δίσκος, το τραγούδι αυτό υπάρχει παντού και το τραγουδάνε ακόμα… αυτό είναι επιτυχία. Αυτή τη στιγμή μπορώ να σου πω ότι ένα τραγούδι που τραγούδησα και ντράπηκα γι’ αυτό γιατί δεν ήθελα να το πω, το «Σ’ αφήνω στον επόμενο», είναι πραγματικά η πρώτη μου επιτυχία. Είναι δεκατριών ετών τραγούδι και κάθε φορά που το λέω «πέφτει» το μαγαζί. Για τα υπόλοιπα, θα δούμε! Και τι είναι τελικά επιτυχία;;; Επιτυχία είναι να υπάρχεις ακόμη και για μικρό χρονικό διάστημα καθώς διαχρονικότητα στη μουσική δεν υπάρχει. Θα υπήρχε αν τραγουδούσαμε ακόμα τραγούδια του 1850. Είναι μόλις 170 χρόνια πίσω κι όμως δεν έχει μείνει κανένα τραγούδι. Σπίτια από κείνη την εποχή θα βρεις, όμως. Η φύση μας αυτή είναι, θνητή.
Πάμε να μιλήσουμε λίγο για το νέο σου album που κυκλοφορεί από την Cobalt Music! Πώς καταλήξατε να το δημιουργήσετε κι εμείς σήμερα να το κρατάμε στα χέρια μας;
Γνωρίστηκα με τον Soumka το 2006 και με τη Ελεάνα Βραχάλη το 2008. Μας ενώνει κάτι πολύ συγκεκριμένο! Όταν κάποιοι ζητάνε τραγούδια με ατάκα για να κάνουν επιτυχία και να μοιάζουν με άλλα, εμείς συνήθως γράφουμε τραγούδια απλά για να μας αρέσουν. Είναι λίγο εγωιστικό αυτό βέβαια αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, θέλουμε να κάνουμε μουσική για εμάς. Δεν είμαστε υπεράνω επιτυχίας, θέλουμε να έχουμε επιτυχία για να μπορούμε να δουλεύουμε αλλά αυτό δεν είναι το βασικό μας κριτήριο για την επιλογή των τραγουδιών. Αυτή τη φορά λοιπόν μπήκαμε στο studioκαι σκεφτόμασταν ότι αφού κάναμε το «Μόνο εξ επαφής», το «Δεν είμαι ήρωας» και το «Λόγια που καίνε», τώρα τι θα κάνουμε; Μας έπιασε μια κατάθλιψη όλους γιατί αισθανθήκαμε το «Λόγια που καίνε» σαν μια ταφόπλακα πάνω από το κεφάλι όλων μας και δεν ξέραμε τι ακόμη καλύτερο να γράψουμε. Και που πρέπει να πάει τώρα ο Σαμπάνης; Να κινηθεί σε τραγούδια όπως το «Μην ανησυχείς»; Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω αυτό, έπρεπε να κινηθώ διαφορετικά, να κάνω κάτι άλλο. Αναρωτιόμασταν αν θα αρέσει στον κόσμο το κάτι διαφορετικό, αν θα είμαστε αποδεκτοί, ακόμη κι αν θα κάνουμε ξανά επιτυχία! (γέλια) Εκεί πάνω έγινε όλο αυτό το πάντρεμα των τριών μας, και είμασταν οι μόνοι που είχαμε λόγο σε αυτό το έργο. Σε αυτό το δίσκο εγώ είχα φοβερό άγχος ότι δεν θα μπορέσω να γράψω τίποτα! Τελικά όλα πήγαν καλά και έχετε στα χέρια σας το αποτέλεσμα.
Ποιος επέλεξε τον τίτλο του album;
Πάντα η Ελεάνα τον επιλέγει!
Τι σημαίνει για σας το «Παράξενα Δεμένοι»;
Περιγράφει την ομάδα μας. Εγώ με την Ελεάνα, το Χρήστο, το Μάριο και την Cobalt Music– μετά από τόσα χρόνια – είμαστε παράξενα δεμένοι.
Επιστρέφω στις εμφανίσεις σου στο Romeo! Θα περάσεις το καλοκαίρι σου στην Αθήνα και όπως πάντα έχεις τον κόσμο δίπλα σου!
Καμιά φορά η αλλαγή είναι για καλό, όταν κάνω κάτι διαφορετικό αλλάζει κι η ψυχολογία μου. Μου αρέσει η αλλαγή, δεν μου αρέσει το συμβατό. Αν σκεφτείς μάλιστα πως όλα ξεκίνησαν επειδή εγώ δεν είχα τραγουδήσει ποτέ μου στα μπουζούκια!
Πες μου περισσότερα γι’ αυτό!
Εγώ πρώτα έβγαλα το δίσκο μου, και μετά πήγα να τραγουδήσω. Δεν είχα τραγουδήσει ποτέ live, οπότε δεν ήμουν ο τύπος που έχει τραγουδήσει στα μπουζούκια της επαρχίας και μετά σε αυτά της Αθήνας και του βγάλανε δίσκο γιατί τον είδαν κι είπαν ότι είναι καλός. Δεν είχα ιδέα πως λειτουργεί το σύστημα. Όταν, λοιπόν, έβγαλα το δίσκο και τον άκουσε ο κόσμος, με πήραν κάποιοι τηλέφωνο, μου είπαν ότι τους άρεσαν τα τραγούδια μου και μου ζήτησαν να τα πω και ζωντανά. Εγώ δεν ήξερα τι σημαίνει το να φτιάχνεις πρόγραμμα για να τραγουδήσεις ζωντανά σε ένα μαγαζί και το έφτιαξα με βάση αυτά που αρέσουν σε μένα. Δεν έκανα αυτό που κάνουν στα μπουζούκια. Δεν ήξερα τι είναι οι «σειρές», ότι πρέπει δηλαδή να πεις το ένα χασάπικο μετά το άλλο… δεν ήξερα ότι πρέπει να βγει πρώτα η πρώτη τραγουδίστρια, μετά η επόμενη, ύστερα το πρώτο όνομα και λοιπά. Αυτό το σύστημα εγώ πήγα, το είδα και δεν μου άρεσε. Βαρέθηκα! Βαριέμαι να κάθομαι από τις έντεκα μισή σε ένα τραπέζι, να έχω πιεί το ποτό που μου δίνουν και έως ότου βγει το πρώτο όνομα να είμαι «ζαλισμένος» και να μην έχω ούτε λεφτά να πάρω άλλο ποτό για να κάτσω ως τις πέντε. Δεν μου αρέσει αυτό. Γιατί να πηγαίνουμε, λοιπόν, στις έντεκα μισή και να μην πηγαίνουμε στη μία; Αφού, έτσι κι αλλιώς, όλοι στη μία βγαίνουν! Έτσι ξεκίνησε το Acro, άνοιγε στη μία, τη στιγμή που όλοι ανοίγανε στις έντεκα μισή. Όλοι βγάζανε πολλούς τραγουδιστές στην αρχή του προγράμματος, μέχρι να βγει το μεγάλο όνομα. Στο Acroέβγαινε ένας! Στα άλλα μαγαζιά έπαιζαν όλα τα τελευταία ραδιοφωνικά hits, τα οποία σε τρεις μήνες δεν τα θυμάται κανένας εγώ έβγαινα και έλεγα ξένα. Οι άλλοι τραγουδιστές λέγανε μόνο δικά τους τραγούδια, γιατί να βγω εγώ και να κάνω ένα πρόγραμμα σαράντα πέντε λεπτά μόνο με δικά μου κομμάτια; Επειδή είμαι ο Σαμπάνης; Εγώ θα τραγουδάω ό,τι μ’ αρέσει. Πέρσι στο πρώτο πρόγραμμα έλεγα το «Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ» του Αλκίνοου Ιωαννίδη και την «Τίγρη» του Ψαραντώνη. Δεν είμαι εναλλακτικός, το ίδιο μου αρέσει και το «Η νύχτα δυο κομμάτια» του Ρέμου απλά είχα διαφορετικό τρόπο σκέψης!
Το να προσπαθήσεις να αλλάξεις τα δεδομένα, ήταν ένα ρίσκο για σένα;
Όχι για μένα, για τον επιχειρηματία ήταν. Εγώ δεν πληρώνω! (γέλια) Εγώ απλά έκανα αυτό που μου αρέσει με άγνοια κινδύνου, γιατί δεν ήξερα το άλλο. Παρατήρησε όλους τους ανθρώπους που πέτυχαν στη ζωή τους, όλοι ήταν εκτός κανόνα. Δεν μπορεί κανείς να σου πει πως θα κάνεις, αυτό που κάνεις. Ο Νίκος Οικονομόπουλος; Ο καλύτερος στην ηλικία και στο είδος του! Ο Γιώργος Μαζωνάκης; Μια κατηγορία από μόνος του! Ο Γιάννης Αγγελάκας; Δεν θυμίζει κανέναν! Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου; ο Σωκράτης Μάλαμας; Όλοι αυτοί χάραξαν το δικό τους δρόμο. Ο JohnLennonτο 1970 σταμάτησε το μεγαλύτερο συγκρότημα όλων των εποχών γιατί βαρέθηκε! Και θέλω να σου πω και κάτι ακόμα… ο πατέρας μου πριν χρόνια μου είχε πει το εξής: «Παιδί μου, τώρα που είσαι αθλητής και πέρασες με τις επιδόσεις σου στα ΤΕΦΑΑ, θα τελειώσεις τη σχολή και θα πας να δουλέψεις σε ένα σχολείο γιατί είναι ωραίο να έχεις επαφή με τα παιδιά. Θα έχεις διακοπές τα Χριστούγεννα, διακοπές το Πάσχα, διακοπές το καλοκαίρι… θα παίρνεις έναν σίγουρο μισθό και ίσως συνταξιοδοτηθείς και πρόωρα. Θα κάνεις μια οικογένεια κι όλα θα είναι καλά!» Τον άκουγα προσεκτικά όταν μου τα έλεγε αυτά, τον λατρεύω τον πατέρα μου… είναι εξαιρετικός άνθρωπος και είμαι περήφανος γι’ αυτόν… όμως του απάντησα: «Μπαμπά, γιατί να μην πεθάνω από τώρα;» Δηλαδή όλη μου τη ζωή θα περίμενα να συνταξιοδοτηθώ; Και θα έπαιρνα μια ζωή τα ίδια χρήματα; Κι αν εγώ ήθελα παραπάνω; Θα είναι θετικό το να μην δουλεύω και να κάθομαι Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι; Τι κακό έχει η δουλειά; Σου ‘πε κανείς ότι εγώ θέλω να κάνω διακοπές; Και πόσες μέρες να κάνω διακοπές; Ο καθένας έχει τα γούστα του, αν έρθεις στο σπίτι μου έχω τεράστια συλλογή από παιχνίδια της δεκαετίας του ’80, παιχνίδια του PlayStationκαι δίσκους. Το παιδί δεν θα φύγει ποτέ από μέσα μου! (γέλια) Η ζωή μας δεν μπορεί να ακολουθεί ένα σχέδιο ίδιο με των υπολοίπων που αποτύχανε. Ακόμη κι ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε ως νέοι το τι θα σπουδάσουμε και θα ακολουθήσουμε ως επάγγελμα δεν είναι υγιής. Πραγματικά ευτυχισμένος είναι αυτός που κάνει επάγγελμα την καψούρα του και έτσι έχει τα φόντα να γίνει ο καλύτερος στον τομέα του. Χάνεις χρόνο όταν δεν κάνεις αυτό που σ’ αρέσει, καταστρέφεσαι. Δεν έχει σημασία αν θα βγάλεις λεφτά ή όχι, κάποια επαγγέλματα έχουν λεφτά και κάποια άλλα όχι. Σημασία έχει να σου αρέσει αυτό που κάνεις!
Ολοκληρώνοντας δεν μπορώ να μην σου πω πως περνάς ένα πολύ θετικό μήνυμα με αυτό που λες!
Μα δεν μπορεί τα νέα παιδιά να ακούνε ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες και να απογοητεύονται. Τότε που είχαμε πόλεμο κι ο Βασίλης Τσιτσάνης έγραφε τραγούδια, πληρωνόταν από την ΑΕΠΙ; Καταστράφηκε και δεν μπορούσε να παίξει μουσική; Ή μήπως είναι χειρότερες οι καταστάσεις που βιώνουμε τώρα; Τη ζωή δεν πρέπει να τη φοβάσαι! Καλά κάνουν οι πιτσιρικάδες και γίνονται YouTubers, ανεβάζουν τα videosτους και γίνονται γνωστοί από μόνοι τους. Ξεκινούν κάτι από το μηδέν μόνοι τους. Απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι πολύ σημαντικά και τα πρότυπα, να ξεχωρίζουμε τι αξίζει και τι δεν αξίζει… αυτή είναι η μαγκιά. Όλα είναι θέμα αισθητικής! Η μουσική μου, ο τρόπος που ντύνομαι, τα τατουάζ που έχω πάνω μου… Δεν είναι όλα τέχνη και δεν μπορούν να είναι όλα τέχνη. Κι η επιτυχία καλή είναι, αλλά όταν γίνεται αυτό καθ’ εαυτό χάνει το νόημά της. Αν σκεφτόμαστε κάθε φορά τι πουλάει την συγκεκριμένη χρονική περίοδο για να κάνουμε κάτι ανάλογο, μπορεί να βγάλουμε λεφτά αλλά καλλιτέχνες δεν είμαστε.
Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη
Πηγή : tralala.gr
