Μεγαλώνοντας μάθαμε πως ο μοναδικός μας σκοπός είναι η επιτυχία. Η προσωπική ανέλιξη και η κοινωνική αποδοχή. Μάθαμε να βάζουμε τον έρωτα σε δεύτερη μοίρα. Να θεωρούμε παραμύθια τις αγάπες και όλα τα όμορφα λόγια που μας πρόσφεραν απλόχερα εκείνοι συνταξιδιώτες που ήρθανε στη ζωή μας να μοιράσουμε για λίγο μαζί του το βάρος της καθημερινότητας μας.
Κι αν δεν υπήρχε ο έρωτας σ’ αυτή τη ζωή πως θα μεγάλωνε η καρδιά μας. Πως θα κάναμε όνειρα για ένα μικρό σπιτάκι και 2-3 κουτσούβελα να το γεμίζουν με τις φωνές τους. Αν δεν υπήρχε ο έρωτας πως θα μάθαινε η καρδιά μας να προχωρά όταν γινόταν κομμάτια. Όταν σε κάθε χωρισμό έμενε πίσω κι ένα κομμάτι του εαυτού μας.
Μικρός θάνατος ο κάθε χωρισμός, Μικρές κλεφτές ματιές που πήραμε από μια ευτυχία που ποτέ δεν πήρε σάρκα και οστά. Μιας ζωής που φτιάξαμε μέσα σε εκείνο το ταλαιπωρημένο κεφάλι μας για να μπορούμε να προσμένουμε την επόμενη χαρούμενη στιγμή. Μα αλήθεια όλοι εκείνοι ερωτευμένοι που αντάλλαξαν όρκους αιώνιας αγάπης τι έγιναν αλήθεια. Που πήγε όλη εκείνη αγάπη σαν τελείωσε; Κι αν ο ένας από τους δύο μπορεί να προχωρήσει, τότε αυτός που μένει πίσω είναι καταδικασμένος να ζει ξανά και ξανά μια παρ’ ολίγον ευτυχία στο μυαλό του.
Ένα παρ’ ολίγον ευτυχισμένο “τέλος”. Μα αλήθεια, γιατί αναζητάμε αδιάκοπα αυτό το ευτυχισμένο τέλος στις σχέσεις μας; Αν βλέπαμε τον έρωτα σαν ένα ταξίδι που διάρκεια έχει μέχρι το τέλος της ζωής μας πόσο αλήθεια διαφορετική θα ήταν η ζωή μας. Πόσες αποφάσεις θα αλλάζαμε και πόσα θα αφήναμε ίδια. Αν αλήθεια αντιμετωπίζαμε τον σύντροφο μας σαν ένα συνταξιδιώτη σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή πόσα “αντίο” θα έμεναν ανείπωτα.
Ο σύντροφός μας δεν είναι θεός. Δεν είναι μια μηχανή κατασκευασμένη να διαβάζει τις επιθυμίες μας και τα θέλω μας. Δεν έρχεται στη ζωή μας να γιατρέψει καμιά μας πληγή. Είναι ένας άνθρωπος με τη δικιά του ιστορία. Είναι ένας άνθρωπος με τις δικές του χαρακιές στη ψυχή και τις δικές του αδυναμίες. Δεν μπορούμε να σβήσουμε κανένα παρελθόν. Δεν μπορούμε να διαγράψουμε καμιά πληγή και καμία ανάμνηση. Κάθε καινούργια γνωριμία κρύβει την ελπίδα πως η καρδιά μας θα βρει ένα ασφαλές μέρος να ξεκουραστεί. Να ζήσει και να χτυπάει δυνατά για να νιώσει ζωντανή. Να νιώσει ολοκληρωμένη.
Κι αν έγινε χίλια κομμάτια η καρδιά σου, πάρε τα καλύτερα και ξαναπροσπάθησε. Συνέχισε να ψάχνεις εκείνο το μισό που είναι το ίδιο τσαλακωμένο και σκονισμένο με σένα. Μην τα παρατάς. Γιατί κάθε δυσκολία στο διάβα μας, μας κάνει να προσμένουμε με πιο μεγάλη λαχτάρα εκείνο τον προορισμό που θα νιώθει σωστός. Που θα χτυπήσει την καρδιά μας σαν ρεύμα και θα αρχίσει να χτυπάει ξανά. Γιατί όταν είσαι ερωτευμένος όλα είναι πιθανά. Όλα στο μυαλό μας μπορούν να γίνουν. Όλα εκτός από το να τελειώσει αυτή η ευτυχία που νιώθουμε.
Αν έχετε ένα άνθρωπο στη ζωή σας, μην τον θεωρήσετε ποτέ δεδομένο. Μην ξεχνάτε ποτέ να τον ρωτάτε πως ήταν η μέρα του, αν είναι κουρασμένος ή στεναχωρημένος. Να του λέτε πόσο πολύ τον αγαπάτε και μην περιμένετε μια ιδιαίτερη μέρα για να του πείτε αυτά που θεωρείς πως ήδη ξέρει. Να το φωνάζετε το σ’ αγαπώ κάθε φορά που έχετε την ευκαιρία. Μην θεωρείτε πως ο έρωτας είναι μια συναλλαγή που χρειάζεται ανταλλάγματα.
Μην αφήσετε μέσα σας τα πιο όμορφα συναισθήματα να γίνουν σκέψεις και φωνές που δεν ακούστηκαν ποτέ. Αν αγαπάς κάποιον να τον κοιτάς στα μάτια σαν να ήταν η πρώτη φορά, να τον φροντίζεις και στα δύσκολα να είσαι φρουρός σε κάθε του δυσκολία. Να είσαι εσύ ο κόσμος του όταν όλα γύρω του μοιάζουν ξένα. “Αν” αγαπάς και αγαπιέσαι είσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος σε ετούτη τη γη.
Πηγή : enallaktikidrasi.com
