Κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες στην Αθήνα μια συναγωγή άρθρων και μελετημάτων του ακαδημαϊκού και επίτιμου καλλιτεχνικού Διευθυντή του Πολιτιστικού Κέντρου, Μιχάλη Πιερή, για τον «Ερωτόκριτο». Το βιβλίο (σελ. 304), το οποίο εκδόθηκε από τον αξιόλογο αθηναϊκό Eκδοτικό Oίκο «Νεφέλη», είναι καρπός πολύχρονης ενασχόλησης του συγγραφέα με την ποίηση και την ποιητική του «Ερωτόκριτου», τόσο από φιλολογική, όσο και από σκηνοθετική σκοπιά, και αποτελεί συμβολή στη σχετική βιβλιογραφία.
Η ερμηνευτική προσέγγιση που επιχειρείται στην έκδοση έχει τις καταβολές της σε μια διπλή εμπειρία του συγγραφέα. Προέρχεται από πολύχρονη μελέτη του Ερωτόκριτου σε πανεπιστημιακά μαθήματα και μεταπτυχιακά σεμινάρια, καθώς και από την εμπειρία δραματοποίησης και διδασκαλίας του έργου επί σκηνής. Ως προς το περιεχόμενο και τη δομή του βιβλίου, ο αναγνώστης γρήγορα θα διαπιστώσει ότι ουσιαστικά βρίσκεται μπροστά σε μια μονογραφία για την ποίηση και την ποιητική του Ερωτόκριτου, η οποία ολοκληρώθηκε στο διάστημα μιας δεκαετίας περίπου (2006-2019).
Στο βιβλίο εξετάζονται καινούρια θέματα που συμπληρώνουν κενά της σχετικής βιβλιογραφίας και προωθούνται ορισμένοι νέοι προβληματισμοί που αφορούν στον Ερωτόκριτο, όπως: η απάντηση στο αναπάντητο ερώτημα της παλαιότερης κριτικής για το ποιοι είναι οι στίχοι των τραγουδιών που ο Ρωτόκριτος τραγουδά «ανάδια στο παλάτι»· η ανάδειξη της ιδιόμορφης χρήσης του γραμμικού και κυκλικού χρόνου στον Ερωτόκριτο, σε συνάρτηση με την οργάνωση της θεματικής και δραματικής δομής του· η ανάδειξη της σωματικής/αισθησιακής διάστασης του έργου, έστω και αν η διάσταση αυτή περιγράφεται κάποτε όχι σε πραγματικές αλλά σε φαντασιωτικές ή ονειρικές καταστάσεις· μια νέα εξέταση των πετραρχικών και δαντικών απηχήσεων στον Ερωτόκριτο και μια νέα θεώρηση της προσωπικότητας της Αρετούσας που προεκτείνει τις παρατηρήσεις του Σεφέρη για τον κυρίαρχο ρόλο της στο έργο· η ανάδειξη των θεματικών και μορφολογικών καταβολών του σολωμικού «Κρητικού» από τον «Κρητικό» του Κορνάρου· και τέλος, η προώθηση του προβληματισμού που θέτει το ζήτημα των ιδεολογικών δομών του κειμένου, η ανάλυση του οποίου αναδεικνύει μια νέα διάσταση του έργου. Αυτήν που αφορά στην ιστορική συνείδηση και την πολιτική αίσθηση του Κορνάρου.
