Η ανώτατη διάκριση για ένα εστιατόριο, είναι η βράβευση του με το αστέρι της Michelin. Το αστέρι αυτό είναι κάτι σαν το Όσκαρ της γαστρονομίας και μπορεί να απογειώσει μια τέτοιου είδους επιχείρηση, ενώ υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επισκέπτονται μια χώρα ή μια πόλη μόνο και μόνο για να επισκεφθούν ένα βραβευμένο εστιατόριο. Από πού και ως πού όμως μια εταιρία κατασκευής ελαστικών να βραβεύει εστιατόρια; Πάμε να μάθουμε πως γεννήθηκε αυτός ο θεσμός.
Όλα ξεκίνησαν το 1900, όταν οι αδελφοί Andre και Edouard Michelin, εξέδωσαν ένα ταξιδιωτικό οδηγό ο οποίος απευθυνόταν στους Γάλλους αυτοκινητιστές. Σκοπός αυτής της έκδοσης, ήταν να ενισχύσει τα πλεονεκτήματα του αυτοκινήτου και να δώσει ώθηση στο να αρχίσει ο κόσμος να αγοράζει αυτοκίνητα. Φυσικά αυτό τους συνέφερε μιας και εκείνοι είχαν εταιρία που κατασκεύαζε ελαστικά. Την εποχή εκείνη κυκλοφορούσαν στη Γαλλία μόλις 3000 αυτοκίνητα.
Τυπώθηκαν 35.000 αντίτυπα του οδηγού αυτού ο οποίος διανεμόταν δωρεάν. Σε αυτόν περιέχονταν χρήσιμες πληροφορίες για τους αυτοκινητιστές όπως: χάρτες, οδηγίες για την επισκευή και την αλλαγή ελαστικών, καθώς επίσης και λίστες με συνεργεία αυτοκινήτων, πρατήρια καυσίμων και ξενοδοχεία.
Η απονομή των αστεριών και η σημασία τους
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η έκδοση του οδηγού σταμάτησε για να ξαναρχίσει το 1920. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του σε έναν έμπορο ελαστικών, ο Andre Michelin παρατήρησε πως οι ταξιδιωτικοί οδηγοί χρησιμοποιούνταν ως στηρίγματα για τον πάγκο εργασίας του συνεργείου. Αποφάσισε λοιπόν να πάψει ο οδηγός να διανέμεται δωρεάν με τη λογική πως οι άνθρωποι σέβονται περισσότερο αυτό που πληρώνουν. Επίσης έγιναν και κάποιες αλλαγές όπως η προσθήκη λίστας εστιατορίων και η κατάργηση των διαφημίσεων από αυτόν. Η μεγάλη απήχηση που είχε η νέα αυτή στήλη με τα εστιατόρια, ώθησε την εταιρία να προσλάβει κρυφούς επιθεωρητές οι οποίοι θα επισκέπτονταν εστιατόρια και θα τα αξιολογούσαν.
Το 1926, άρχισε η απονομή των αστεριών σε εστιατόρια μέσω του ταξιδιωτικού οδηγού. Στην αρχή απονεμόταν ένα μόνο αστέρι. Από το 1931, καθιερώθηκε η ιεραρχία του ενός, δύο και τριών αστεριών. Τέλος, το 1936, δημοσιεύτηκαν τα κριτήρια που έπρεπε να πληρεί ένα εστιατόριο για να του απονεμηθεί αστέρι. Αυτά ήταν:
• 1 αστέρι: Une très bonne table dans sa catégorie ( Ένα πολύ καλό εστιατόριο στην κατηγορία του)
• 2 αστέρια: Table excellente, mérite un détour (Εξαιρετική κουζίνα αξίζει μια παράκαμψη)
• 3 αστέρια: Une des Meilleures Tables, vaut le voyage (Μοναδική κουζίνα, που αξίζει ένα ειδικό ταξίδι)
Η αξιολογητές εστιατορίων της Michelin, είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν ανώνυμοι και να μην αποκαλύπτουν σε κανένα αυτή τους την ιδιότητα. Ούτε και στις οικογενειές τους. Τα έξοδα για τα γεύματα και τα ταξίδια τους, καλύπτονται φυσικά από την ίδια την εταιρία. Η χώρα που κατέχει τα πρωτεία στα αστέρια της Michelin είναι η Ιαπωνία. Σε αυτή υπάρχουν 32 εστιατόρια βραβευμένα με 3 αστέρια, 106 με δύο αστέρια και 378 με ένα αστέρι. Στην Ελλάδα υπάρχουν 6 βραβευμένα εστιατόρια (2 με 2 αστέρια και 4 με ένα αστέρι).
Πηγή: mentality10.com
