Με αφορμή ένα «Άλμπουμ» με δέκα «φωτογραφίες» του μουσικού κόσμου, δέκα ιδιαίτερα τραγούδια με τα οποία ο Χάρης Μακρής συστήνεται στο ευρύτερο κοινό, μιλάμε μαζί του και μαθαίνουμε κάθε λεπτομέρεια όλα όσα αποτελούν κομμάτια αυτού του δίσκου και πολλά άλλα.
Συνέντευξη στη Στέλλα Παπά
- Κύριε Μακρή μετά από πολλές καίριες δισκογραφικές συμμετοχές κυκλοφορείτε τον πρώτο σας μεγάλο δίσκο ;
X.M: Ουσιαστικά είναι η συνέχεια της μέχρι τώρα δισκογραφικής μου διαδρομής μετά από τις πρώτες συστάσεις. Σε κάποιους έχω ήδη συστηθεί από τις μέχρι τώρα δισκογραφικές μου συμμετοχές. Όμως, με αυτό το δίσκο έχω στόχο να συστηθώ στο ευρύτερο κοινό, για να με σκιαγραφήσει ρεπερτοριακά, τουλάχιστον, ως προς το από πού προέρχομαι.
- Ο τίτλος του δίσκου ‘‘Άλμπουμ’’ ποιου ήταν ιδέα ;
Χ.Μ: Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή έξω από τη Minos EMI, όπου συναντήθηκα, μαζί με το Μιχάλη Κουμπιό και μου πρότεινε τον τίτλο αυτό. Αμέσως συμφώνησα καθώς ήταν ακριβώς η λογική στην οποία στηρίχτηκα για να μαζέψω τα τραγούδια από τους δημιουργούς.
- Εσάς τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε την λέξη ‘‘Άλμπουμ’’ ;
Χ.Μ: Ανήκω σε μια γενιά που πρόλαβε το βινύλιο (εν μέρει), το CD και γενικά το φυσικό προϊόν. Η λέξη «Άλμπουμ», σε μουσική αναφορά, μου θυμίζει αυτή ακριβώς την εποχή που η δισκογραφία αφορούσε ένα ολοκληρωμένο μουσικό εγχείρημα, ένα ολοκληρωμένο δισκογραφικό project.
- Τώρα οι περισσότεροι συνάδελφοι σας κυκλοφορούν κατά καιρούς κομμάτια αλλά όχι cd. Εσείς πως πήρατε αυτή την απόφαση ;
Χ.Μ: Ήταν κάτι που είχα αποφασίσει εδώ και χρόνια, η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά να έχει αυτή τη μορφή. Ήθελα να είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά όπως γίνονταν την εποχή που η δισκογραφία λειτουργούσε με αυτό τον τρόπο.
Τα CD εκδόθηκαν γιατί δεν ήθελα να στερήσουμε το φυσικό προϊόν από εκείνους που έχουν αναπτύξει τη σχέση του συλλέκτη ακροατή και που δίνουν αξία σε αυτό.
Όμως το άλμπουμ κυκλοφορεί και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Επιπλέον, έως τώρα, προσπαθούσα να δίνω στις δισκογραφικές μου συμμετοχές τη βαρύτητα και τη θέση που τους αξίζει ως δικά μου single παρότι ανήκαν σε πολυσυλλεκτικές δουλειές, άρα εν μέρει το single το έκανα και δεν αποκλείεται να το ξανακάνω.
Τώρα, όμως ένιωσα ότι ήταν η ώρα να κυκλοφορήσω και ένα ολοκληρωμένο δίσκο.
- Αλήθεια πως θα χαρακτηρίζατε τα κομμάτια αυτού του cd ;
Χ.Μ: Νομίζω και τα 10 τραγούδια αντανακλούν το μουσικό κόσμο του ερμηνευτή. Ο σκοπός του δίσκου ήταν να ξεδιπλώσει τις μουσικές στιγμές και καλλιτεχνικές συνυπάρξεις που με αφορούν ουσιαστικά. Κάθε ένας από τους δημιουργούς, έχει αποδώσει με το τραγούδι του μια καλλιτεχνική φωτογραφία του Χάρη. Αντί να έχουμε 10 φωτογραφίες της ζωής μου έχουμε 10 τραγούδια του μουσικού μου κόσμου.
- Ποιο είναι το πρώτο κομμάτι του δίσκου και πιο το τελευταίο ;
Χ.Μ: Το πρώτο κομμάτι είναι το «Τραγούδι μου κερί» σε μουσική δική μου και στίχους της Λίνας Δημοπούλου και το τελευταίο, το 10ο στη σειρά, είναι το «Για τους χαμένους» σε μουσική του Γιώργου Νταλάρα και στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη.
- Οι σειρά των τραγουδιών σε κάθε cd πόσο σημαντική πιστεύετε ότι είναι ;
Χ.Μ: Σε έναν ολοκληρωμένο δίσκο όλοι όσοι στήνουν τη σειρά των τραγουδιών αυτό που προσπαθούν να πετύχουν είναι να ακούγεται ο δίσκος, χωρίς να χάνεται η συνεκτικότητα της δουλειάς.
Με αυτό ως γνώμονα στήσαμε κι’ εμείς τη σειρά των τραγουδιών. Τελικά η σειρά των τραγουδιών παίζει ρόλο αν και στην αρχή μπορεί να μη δίνεις σημασία. Αυτό το καταλαβαίνεις αφού μαζέψεις όλο το υλικό, το ετοιμάσεις και το ακούσεις πολλές φορές και σε διαφορετική σειρά για να καταλήξεις.
- Ποιοι οι δημιουργοί αυτού του δίσκου ;
Χ.Μ: Λίνα Δημοπούλου, Παντελής Θαλασσινός, Αντρέας Κατσιγιάννης, Μιχάλης Κουμπιός, Χάρης Μακρής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας , Νίκος Μωραΐτης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Κυριάκος Ντούμος, Λάκης Παπαδόπουλος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Ελένη Σιούφτα, Σταύρος Σταύρου και Λευτέρης Χαψιάδης.
- Ποιος από τους συνεργάτες αυτού του δίσκου ήταν πιο απαιτητικός ;
Χ.Μ: Οι πιο απαιτητικοί συνεργάτες μου ήταν ο ηχολήπτης ο Γιάννης Μπαξεβάνης και ο ενορχηστρωτής του δίσκου Νίκος Μέρμηγκας, που επωμίστηκαν ίσως την πιο μεγάλη δυσκολία αυτού του δίσκου. Είχαν αρκετές απαιτήσεις από μένα τόσο σε σχέση με την ερμηνεία όσο και σε θέματα που αφορούσαν στο γενικό concept της δουλειάς, ώστε να πετύχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συνοχή αλλά και ένα αποτέλεσμα που θα μας αφήσει ικανοποιημένους πρωτίστως εμάς, για να μπορέσουμε να το μεταδώσουμε και στους ακροατές.
- Υπήρχε κάποιο κομμάτι που να σας δυσκόλεψε πιο πολύ ;
Χ.Μ: Το κάθε τραγούδι είχε τη δική του δυσκολία και τις δικές του απαιτήσεις. Δεν υπάρχει εύκολο κομμάτι ή ευκολότερο από κάποιο άλλο. Όλα έχουν τη δυσκολία τους, κυρίως τα «φαινομενικά» εύκολα.
- Ποιο από τα κομμάτια σας συγκινεί πιο πολύ όταν το ερμηνεύεται ;
Χ.Μ: Το τραγούδι του ΑΛΜΠΟΥΜ που μου προκαλεί την πιο μεγάλη φόρτιση είναι το «Για τους χαμένους». Αυτός ο νοσταλγικός και παράλληλα σπαρακτικός στίχος του τραγουδιού μου δημιουργεί την εικόνα ότι όλοι αυτοί οι χαμένοι, οι αδικημένοι της ζωής «έρχονται με παράπονο και κάνουνε σεγόντο» με συγκινεί βαθιά. Μου θυμίζει υπερβολικά τον πατέρα μου γιατί το «πρίμο-σεγόντο» ήταν το συνεχές μουσικό παιχνίδι ανάμεσα μας όταν τραγουδούσαμε παρέα.
- Με ποιους στίχους θα θέλατε να κλείσουμε την συνέντευξη ;
Χ.Μ: «Εγώ μ’ αυτούς που χάσανε και πολεμούν ακόμα» από τους στίχους του τραγουδιού «Εγώ δε ξέρω από φιλιά» του Νίκου Μωραΐτη και σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου. Αφιερώνεται σε κάθε αγωνιστή της απλής καθημερινής ζωής που βρίσκει μέσα του τη δύναμη και την ελπίδα να συνεχίζει τον αγώνα όποιος κι αν είναι αυτός, ακόμα και άνισος.
