Έχει χιούμορ , είναι πολυτάλαντος και έχει ένα δικό του στυλ και ύφος. Κάνοντας συνέντευξη μαζί του νιώθω πως εκπλήρωσα μια από τις μεγαλύτερες μου επιθυμίες…
Συνέντευξη στη Στέλλα Παπά
Χάρη μου κάποιος θα σε έλεγε συνθέτη , ερμηνευτή και πατέρα. Μήπως άφησα κανένα ρόλο σου πίσω;
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε “ενορχηστρωτής και παραγωγός” στα μουσικά, “σύζυγος” στα οικογενειακά και “μόδιστρος” στον ελεύθερό μου χρόνο. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι είχα σχεδιάσει τις φθινοπωρινές στολές της Aegean Airlines όταν εγκαινίασε τα δρομολόγια σε Καρβασαρά και Ανάφη το 2008.
Ποιος από αυτούς τους ρόλους πιστεύεις πως σου πάει καλύτερα ή αν θες ποιον αγαπάς περισσότερο ;
Σαν το ρόλο του πατέρα κανείς! Ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να μην το πιστεύει οτι δύο γλυκά πλασματάκια με έχουν σαν θεό τους και βασίζονται πάνω μου για όλα. Τώρα, θα μου πεις πως χωρίς τους άλλους ρόλους δεν βάζεις φαγητό στο τραπέζι. Αλίμονο, δεν τους υποτιμώ κι ευχαριστώ το Θεό κάθε μέρα που μου έχει δώσει τη δυνατότητα να μπορώ να δουλέυω χωρίς να το καταλαβαίνω διότι κάνω κάτι που αγαπώ και που γεννήθηκα να κάνω. Όσον αφορά τους επαγγελματικούς ρόλους, αυτός του συνθέτη είναι που αγαπάω περισσότερο διότι στην εποχή μας, για να τραγουδήσει κάποιος, αρκεί να μην είναι μουγκός, αλλά δεν μπορεί οποιοσδήποτε να γράψει μουσική, να δημιουργήσει.
Εκεί δεν αρκεί ούτε η εμφάνιση, ούτε οι κοιλιακοί, ούτε οι πλούσιοι συγγενείς. Χρειάζεται, αν μη τι αλλο, ταλέντο για να γράψεις μουσική που να ακούγεται.
Το καλοκαίρι σας βρήκε να κάνετε περιοδείες με τον κύριο Στέλιο Διονυσίου και τον κύριο Μπιθικώτση. Αλήθεια πόσα χρόνια μετρά αυτή η συνεργασία και μέχρι πότε θα κρατήσει ;
Το γεγονός ότι τους αποκαλείς κυρίους με κάνει να πιστεύω ότι δεν τους έχεις συναντήσει ποτέ. Η συνεργασία αυτή, επίσημα, ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2012 όταν και πήγαμε στη Γερμανία, τετράδα τότε, μαζί με το Δημήτρη Κόκοτα, να “εγκαινιάσουμε” την ιδέα μας. Η αρχική ιδέα μάλιστα ήταν όλο αυτό να παρουσιαστεί αποκλειστικά στο εξωτερικό και με άκρα μυστικότητα γιατί θεωρούσαμε ότι κάποιοι ενδεχομένως να μας κατέκριναν, κάτι που φυσικά θέλαμε να αποφύγουμε. Μετά όμως από κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις που μας έγιναν, με κυριότερη αυτή του να παρουσιάσουμε επισήμως το σχήμα στην εκπομπή “Στην υγειά μας ρε παιδιά” του Σπύρου Παπαδόπουλου, αποφασίσαμε να αναθεωρήσουμε και να παρουσιάσουμε και στην Ελλάδα την παράστασή μας. Ένα χρόνο μετά και για προσωπικούς λόγους, ο Δημήτρης αποχώρησε από το σχήμα και συνεχίζουμε ακάθεκτοι οι υπόλοιποι τρεις. Αισίως λοιπόν φέτος, το Δεκέμβριο θα συμπληρώσουμε μια τετραετία συνύπαρξης. Το πόσο θα κρατήσει είναι άγνωστο, αν και είπαμε η ερχόμενη σεζόν, 2016-2017, να είναι η τελευταία μας. Λέμε λοιπόν να κάνουμε κάποιες εμφανίσεις σε μέρη που δεν έχουμε πάει ακόμα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, να μη μείνει κανείς παραπονεμένος. Βέβαια αν στο μέλλον προκύψει μια καταπληκτική πρόταση, κανείς δεν μας απαγορεύει να κάνουμε μια-δυο έκτακτες επανενώσεις.
Ποιες οι ωραιότερες στιγμές αυτής της συνεργασίας ;
Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για τις στιγμές που έχουμε μοιραστεί με τα παιδιά. Καταρχάς έχουμε γυρίσει σχεδόν όλο τον κόσμο: Αφρική, Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, Ευρώπη, Ισραήλ, Κύπρο πολλές φορές και τη μισή Ελλάδα. Όπου κι αν πήγαμε μας υποδέχτηκαν με πολλή αγάπη. Ταξιδέψαμε άνετα, μείναμε σε υπέροχα μέρη και φάγαμε ένα σκασμό τοπικά φαγητά (κυρίως ο Στέλιος… γέλια ). Οι ιστορίες είναι αμέτρητες και οι κακές στιγμές ελάχιστες, αλλά κι αυτές με το ενδιαφέρον τους. Αν μας ακολουθούσε μια κάμερα στα ταξίδια μας, σας μιλάω ειλικρινά, θα ήταν το πιο πετυχημένο reality στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Άλλωστε αν κάποιος ψάξει είτε στο κανάλι μου στο YouTube (https://www.youtube.com/hoovoo), είτε στη σελίδα μου στο Facebook (https://www.facebook.com/HarryVarthakouris) , θα βρεί δεκάδες βιντεάκια, άλλα μικρά, άλλα πιο μεγάλα, που είναι πολύ ενδεικτικά του πόσο καλά περνάμε και του πόσο γελάμε. Με τα παιδιά, τόσο χρόνια μετά, τόσα ταξίδια, τόσες εκατοντάδες ώρες και τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα που έχουμε διανύσει παρέα, είμαστε πλέον οικογένεια και θα μείνουμε φίλοι για μια ζωή.
Ποίο από τα τραγούδια του Στράτου Διονισίου και από τα τραγούδια του Γρηγόρη Μπιθικώτση σου αρέσει περισσότερο ;
Έχουν και οι δύο τραγουδήσει πολλά και σπουδαία τραγούδια, τα οποία με τον καιρό τα έχω αγαπήσει όλα. Δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι τους από αυτά που λέμε στις εμφανίσεις μας που να το βαριέμαι ή που να αμφισβητώ τη θέση του στο πρόγραμμα. Αν όμως έπρεπε οπωσδήποτε να πω ένα-δυο του καθενός, θα έλεγα το “Ακου βρε φίλε” και το “Αποκοιμήθηκα” του Διονυσίου και το “Επίσημη αγαπημένη” και το “Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα” του Μπιθικώτση. Τα άλογα άλλωστε είναι και από τα αγαπημένα τραγούδια των παιδιών μου 🙂
Πώς είναι αλήθεια να γράφεις μουσική εσύ και στίχους ο μεγάλος Γιάννης Πάριος;
Το έχουμε κάνει τόσες φορές που θα μπορούσα να απαντήσω “ρουτίνα”.
Ευχαριστώ την τύχη μου που έχω τόσο άμεση πρόσβαση σε έναν στιχουργό του βεληνεκούς του πατέρα μου. Συν ότι έχω όλη την άνεση να του πω στα ίσια αν κάτι δεν μου αρέσει. Δεν είναι εύκολο αυτό μεταξύ δημιουργών. Είμαστε ευαίσθητοι από τη φύση μας και αυτό μας κάνει εύθικτους και κάποιοι ενδεχομένως ενοχλούνται όταν ζητάς αλλαγές ή διορθώσεις. Άνάμεεσα σ’εμενα και τον πατέρα μου όμως δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα και υπάρχει όλη η άνεση να του ζητήσω αλλαγές κι εκείνος να μου τις αρνηθεί!
Να υποθέσω ότι ο πατέρας σου είναι και ο πιο αυστηρός κριτής σου ;
Ο πιο αυστηρός κριτής μου ήμουν πάντα εγώ.
Ο πατέρας μου ήταν, και είναι, δίκαιος κριτής.
Αν και τώρα που το σκέφτομαι, το ρόλο του πιο αυστηρού κριτή μου, τα τελευταία χρόνια, τον έχει κλέψει η γυναίκα μου.
Ποιο από τα τραγούδια σου αρέσει στις κόρες σου ;
Το “Να’χαν οι καρδιές αμπάρες”!
Δεν έχω επιβάλει ποτέ στα παιδιά μου να με ακούσουν. Μόνο κάποια στιγμή, στη μεγάλη μου κόρη, όταν ήταν μηνών, είχα ένα iPod διπλα της που είχε μόνο Stevie Wonder, Jamiroquai, Ivan Lins, Πάριο και Βαρθακούρη και με αυτό την κοίμιζα. Τώρα πια τις αφήνω να επιλέγουν μόνες τους αυτά που θέλουν να ακούσουν, που συνήθως είναι παιδικά τραγουδάκια.
Τις έχω πιάσει βέβαια κατά καιρούς να ακούν κι εμένα και τον παππού τους στο YouTube. Κάπως έτσι ξέρω ότι αγαπούν πολύ την διασκευή του “Παραμυθιάζομαι” του Παντελίδη που ανέβασα όταν “έφυγε” ο Παντελής.
Από τα δικά μου, αυτό που ξέρουν απ’εξω είναι το “Πιο καλή η μοναξιά”, το “Φώναξε πιο δυνατά”, που ευτυχώς δεν αντιλαμβάνονται σε τι αναφέρεται και κάποια καινούργια, ακυκλοφόρητα, που ακούω στο στούντιάκι μου και πολλές φορές τις έχω μαζί μου κι εδώ και κανά χρόνο τις έχω κρυφακούσει μετά να τα τραγουδούν στο δωμάτιό τους.
Τις νανουρίζεις τα βράδια ;
Ναι, αλλά όχι τραγουδώντας τους. Έχουμε καθημερινή ιεροτελεστία ανάγνωση παραμυθιών, οπότε ναι μεν κοιμούνται ακούγοντας τη φωνή μου, αλλά όχι μέσω μουσικής.
Ετοιμάζεις κάτι δισκογραφικά ;
Πάντα. Θα σου πω μια ιστορία-παράδειγμα. Το δεύτερο μου cd (ολοκληρωμένη δουλειά) ήταν το “Αδυναμία μου” και βγήκε το 2002, το τρίτο, ο “Αρχοντας του Κόσμου”, βγήκε το 2010. Όταν ενδιάμεσα με ρωτούσαν αν ετοιμάζω κάτι, η απάντηση ήταν ΝΑΙ και ήταν αλήθεια. Αυτή τη φορά δεν σκοπεύω να αφήσω 8 χρόνια να μεσολαβήσουν. Έχω έτοιμο το επόμενο μου κομμάτι και μένει να βρω πού, πώς και πότε θα το κυκλοφορήσω.
Προγραμματίζεις κάποιες εμφανίσεις;
Σίγουρα δεν πρόκειται να κάτσω σπίτι μου. Υπάρχουν ήδη προτάσεις για την τριάδα από χώρες του εξωτερικού (Λονδίνο, Βρυξέλλες, Ντουμπάι, επανάληψη Αμερικής), ενδέχεται να κάνουμε κάποιες μεμονωμένες εμφανίσεις με το Γρηγόρη σε κάποια θέατρα της επαρχίας με ακουστικό σχήμα, τύπου unplugged, κάτι το οποίο θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον εφόσον πραγματοποιηθεί. Επίσης υπάρχει μια άκρως ελκυστική πρόταση από ένα πολύ καλό μοντέρνο συγκρότημα μήπως ενώσουμε τις δυνάμεις μας και παρουσιάσουμε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που με έχει συνηθίσει ο κόσμος, τουλάχιστον αυτά τα τελευταία χρόνια.
Αλήθεια για ποιον ερμηνευτή θα έγραφες τραγούδια και αν ναι τότε τι είδους μπαλάντες ή κάτι άλλο ;
Θα μπορούσα άνετα να πω 5-6 ονόματα αντρών και γυναικών που θα ήταν τιμή μου και χαρά μου να άκουγα μελωδίες μου τραγουδισμένες από τη φωνή τους, αλλά προκειμένου να πιάσω μετά τον εαυτό μου να σκέφτεται “γιατί δεν είπα αυτόν;” ή “ξέχασα την τάδε” και να συγχιστώ, θα απαντήσω ότι θα έγραφα για οποιονδήποτε θα μπορούσε να τα πει αξιοπρεπώς. Δόξα τω θεώ, το είδος είναι το τελευταίο που με απασχολεί. Με την ίδια ευκολία που γράφω μια μπαλάντα, μπορώ να γράψω ένα χορευτικό ή ένα χασάπικο ή ένα τσιφτετέλι ή ενα ζεϊμπέκικο. Το έχω κάνει επανειλημμένως άλλωστε 🙂
