Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το τυχαίο της ζωής ενάντια στο προκαθορισμένο, τη σύμπτωση ενάντια στο μοιραίο.
Θεωρίες στηριγμένες σε επιστημονικά δεδομένα και θεωρίες που βασίζονται στην προσωπική εμπειρία και στη νοηματοδότηση του κάθε γράφοντος.
Ειδικά, όταν αναφερόμαστε στις ανθρώπινες σχέσεις, και δη τις ερωτικές, διαφαίνεται πολύ θολό το τοπίο για το τι είναι τυχαίο και τι μοιραίο.
Κι αν είναι προδιαγεγραμμένο από τη μοίρα, εμείς τελικά είμαστε μαριονέτες αυτής; Πόσο συμμετέχει η προσωπική βούληση; Μπορεί αυτή να αλλάξει την πορεία των «γραμμένων»; Κι αν αποδεχτούμε ότι όλα στη ζωή γίνονται για κάποιον λόγο, ποιος είναι αυτός ο λόγος;
Ποιο είναι το μάθημα που κάθε φορά καλούμαστε να πάρουμε; Είμαστε πάντα σε θέση να το αντιληφθούμε; Έχουμε την απαραίτητη αυτεπίγνωση να σταθούμε σε αυτό και να εργαστούμε για την προσωπική μας ολοκλήρωση;
Πολλά τα ερωτήματα και δε χωράει αμφιβολία ότι στα πλαίσια μια ερωτικής σχέσης τέτοια ερωτήματα είναι πολύ πιθανόν να ανακύψουν, ανάλογα πάντα με το επίπεδο συνειδητότητας του καθένα από εμάς.
Όπως εξελισσόμαστε, έτσι εξελίσσονται και οι ερωτικές σχέσεις μας. Δεν είμαστε πλέον ικανοποιημένοι από τις βολικές πεποιθήσεις της οικογένειας και ολόκληρης της κοινωνίας που επιβάλλουν συγκεκριμένα κριτήρια προς εξεύρεση συντρόφου.
Αναζητούμε τη μία και μοναδική αγάπη που θα έρθει και θα απαντήσει σε όλα μας τα ερωτήματα, στις ανάγκες και στις επιθυμίες μας και θα αγκυροβολήσουμε εκεί, δίχως καμία φουρτούνα και καμία πελαγοδρόμηση. Θέλουμε να ξεκουραστούμε. Θέλουμε να βρούμε κάποιον που θα μας δώσει όσα το παρελθόν μάς χρωστά…
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι προδιαγεγραμμένο να έρθουν στη ζωή μας, αφού εμείς υποσυνείδητα τους καλούμε. Εδώ λειτουργεί ο νόμος της έλξης, προσελκύοντας αυτό που συντονίζεται στην δική μας δόνηση και στο δικό μας επίπεδο συνειδητότητας.
Στη ζωή μας λοιπόν συνάπτουμε σχέσεις που κάποιες από αυτές έρχονται για να επιτελέσουν έναν συγκεκριμένο σκοπό και όταν αυτός ολοκληρωθεί, η σχέση τερματίζει. Το μάθημα αυτών των σχέσεων έχει να κάνει με τον αυτοπροσδιορισμό μας απέναντι στους άλλους, αλλάζοντας την οπτική μας και επανεξετάζοντας επιθυμίες, ανάγκες και κατά πόσον ταιριάζουμε σε αυτά. Οι άνθρωποι απομακρύνονται γιατί το προχώρημα του ενός δεν ακολουθείται παράλληλα από το προχώρημα του άλλου.
Και έρχεται η στιγμή που συναντάς τον άνθρωπο που σου προσφέρει το καλύτερο είδος αγάπης. Μια αγάπη δυνατή, συνειδητή και γλυκιά. Μια αγάπη που επιλέγεις να οικοδομήσεις μια ζωή μαζί με τον άλλον. Μια αγάπη που σε αναδεικνύει στην καλύτερη έκδοση του εαυτού σου. Εδώ υπάρχει το μοναδικό δώρο της ψυχικής σύνδεσης που σε αγγίζει σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο, που σε φέρνει αντιμέτωπο με τελείως διαφορετικούς κόσμους και συναισθήματα.
Υπάρχουν αυτές οι σχέσεις που νιώθεις την οικειότητα από την πρώτη στιγμή της συνάντησης σας και μια μαγική σύνδεση ενώνει τις ψυχές σας. Η πολυπόθητη ένωση δύο αδελφών ψυχών. Αισθανόμαστε ένα αδιαμφισβήτητο ψυχικό δέσιμο, την αίσθηση του οικείου, σαν να έχουμε ξανασυναντηθεί. Η σύνδεση γίνεται μέσα από τα μάτια και τα λόγια ωχριούν μπροστά σε αυτά.
‘Οσο όμως υπέροχη μπορεί να είναι η συνάντηση με μια τέτοια ψυχή, τόσο προκλητική και δύσκολη θα αποδειχθεί στην πορεία.
Καμία από αυτές τις σχέσεις δεν τις βιώνεις άνετα και καθησυχαστικά. Η αδελφή ψυχή θα ενεργοποιήσει τα εσωτερικά μαθήματα που αφορούν την αυτοεκτίμηση, τον φόβο, τις κοινωνικές πιέσεις και την αξία μας για αγάπη.
Ο μεγαλύτερος δείκτης της αγάπης μεταξύ δύο αδελφών ψυχών είναι η αίσθηση ότι η δική μας προσπάθεια για την επίλυση των ζητημάτων στη σχέση πρέπει να είναι η μεγαλύτερη. Μερικές φορές είναι και η αίσθηση ότι δεν αξίζουμε να είμαστε μαζί με τον άλλον.
Ορισμένες ψυχές έρχονται στη ζωή μας, με μοναδικό σκοπό να μας βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουμε το μεγαλείο μας και να μας στηρίξουν στην ανάληψη όλων εκείνων των μεγάλων ζητημάτων που αφορούν τον εαυτό μας. Ερχόμαστε σε επαφή με τις απαντήσεις για την περαιτέρω εξέλιξη μας και τη διαδικασία της αυτογνωσίας μας.
Θα υπάρξουν εμπόδια και προκλήσεις που δίνουν τη δυνατότητα να μας βοηθήσουν στην ανάπτυξη και την εξέλιξη μας.
Το πιο σημαντικό όμως πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε μέσα από ένα τέτοιο είδος σχέσης είναι ότι αν κάποιο από τα δύο μέλη προσπαθεί να αποχωρήσει από αυτήν, είναι ζωτικής σημασίας να τον αφήσουμε να φύγει. Δεν είναι όλοι έτοιμοι για να εργαστούν πάνω στην προσωπική τους εξέλιξη και να ανακαλύψουν την αξία τους. Να δαμάσουν τις φοβίες τους και να συνδεθούν με τον εσώτερο εαυτό τους. Για καμιά αγάπη δεν αξίζει να εκλιπαρούμε και να αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε σφιχτά, από φόβο ότι θα χαθεί στο διηνεκές.
Ανεξάρτητα από το είδος της σχέσης, είτε είναι περαστική ως καταλύτης για τη μετάβασή μας, είτε είναι σχέση ζωής ως πλαίσιο της αέναης εξερεύνησης τους εσώτερου εαυτού μας, η αγάπη τροφοδοτείται όταν η επιθυμία είναι αμοιβαία, όταν η επίγνωση της αξίας της σχέσης υπάρχει και στα δύο μέλη και όταν η προσπάθεια για προσωπική εξέλιξη είναι κοινή.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι αν αγαπάς κάποιον, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον αφήσεις ελεύθερο, γνωρίζοντας ότι, αν προορίζεται να είναι μαζί σου, θα επιστρέψει.
Και αν δεν το κάνει, τότε είναι απλά ένα από τα πιο όμορφα μαθήματα της ζωής σου- μέχρι το επόμενο…
Τελικά, όσο κι αν βιαστούμε να υπερασπιστούμε ή να απορρίψουμε θεωρίες, ανθρώπους, σχέσεις, ο χρόνος είναι αυτός που θα αποκαλύψει το νόημα που υπάρχει πίσω από κάθε πτυχή της ζωής μας, αρκεί να είμαστε ανοιχτοί να δεχτούμε τα μαθήματά του.
Της Αλεξάνδρας Λάμπρου.
Πηγή: anapnoes.gr
