Για τις ανασφάλειές της, για την παράστασή της “Χωρίς εξηγήσεις” αλλά και για την κρίση που την έχει κάνει και έχει χάσει όλα αυτά που λατρεύει στον χώρο της δουλειάς της, μιλάει η Ελεονώρα Ζουγανέλη…
Γιατί η παράσταση έχει τον τίτλο «Χωρίς εξηγήσεις»;
Προέρχεται από το οµώνυµο τραγούδι της τελευταίας δισκογραφικής µου δουλειάς «Μ’ αγαπούσες κι άνθιζε», αλλά είναι και ένα σήµα της διάθεσης που υπάρχει σε εµένα και στους συνεργάτες µου να κάνουµε ένα πρόγραµµα µε τα τραγούδια που αγαπάµε, χωρίς να χρειάζεται να δώσουµε εξηγήσεις. Εχουµε φτάσει να εξηγούµε τα αυτονόητα. Απολογούµαστε και στον ίδιο µας τον εαυτό για πράγµατα που νιώθουµε ή θέλουµε.
Γιατί επέλεξες να ξεκινήσεις τις εµφανίσεις σου από τη Θεσσαλονίκη;
Έχω µία αρκετά ουσιαστική σχέση πια µε το κοινό της Θεσσαλονίκης. Είναι κατάκτηση για έναν καλλιτέχνη να τον εµπιστεύεται το κοινό. Η τελευταία µου εµφάνιση ήταν στη Θεσσαλονίκη µε τη Φωτεινή Βελετσιώτου πέρυσι τον Μάρτιο και επειδή όλο το επόµενο διάστηµα δεν ξαναδούλεψα, δεν έκανα περιοδεία, γιατί ήθελα να ξεκουραστώ, θεώρησα πως είναι σαν να ξαναπιάνω το νήµα από εκεί που το άφησα. Γι’ αυτό και ήθελα η πρεµιέρα µου να γίνει στη Θεσσαλονίκη. Τώρα είµαι έτοιµη να κατέβω στην Αθήνα, όπου έχω πάρα πολύ καιρό να εµφανιστώ µόνη µου. Μου είχε λείψει.
Σε βασανίζουν οι ανασφάλειες κάθε φορά που κατεβαίνεις από τη σκηνή;
Έχω πάρα πολύ άγχος και µέχρι να ετοιµαστεί ένα πρόγραµµα, αλλά και µετά την πραγµάτωσή του. Στο live είµαι ανοιχτή στο συναίσθηµα και αντιλαµβάνοµαι τη διάθεση του κόσµου, όµως επειδή πια παίζουµε δυστυχώς µόνο µία φορά την εβδοµάδα, είναι σαν να έχουµε µόνιµα πρεµιέρα. Είναι πάρα πολύ άσχηµο αυτό για τη δική µου ιδιοσυγκρασία. Μου λείπει πάρα πολύ η δουλειά µου. Και όταν τελειώνει το live, έχω πάλι την αγωνία αν ο κόσµος πέρασε καλά µαζί µου, αν είναι ευχαριστηµένος.
Υπάρχει διαφορά στο κοινό της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ή άλλων πόλεων; Ή στο κοινό που πάει σε µία µουσική σκηνή ή σε µία συναυλία;
∆εν πιστεύω ότι υπάρχει διαφορά, απλώς το κοινό έχει αλλάξει. Και έχει αλλάξει λογικά και κατανοητά, όπως έχω αλλάξει κι εγώ. Η καθηµερινότητα και οι απαιτήσεις είναι πολύ πιο σκληρές, οι άνθρωποι κουράζονται χωρίς να ικανοποιούνται σε βάθος κι αυτό έχει αλλάξει και τις συναναστροφές µας, τη διασκέδασή µας… Οι άνθρωποι βγαίνουν ένα Σάββατο και πρέπει µέσα σε ένα Σάββατο να τα κάνουν όλα, να µιλήσουν µε τον φίλο τους, να φλερτάρουν, να δουν την τραγουδίστρια που τους αρέσει, να χορέψουν…
Πηγή: Real
