Δεν ήταν όμορφος, δεν ήταν ποπ αλλά ήταν αυτός που είχαμε ανάγκη ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και τα τραγούδια του.
Μεγάλωσα με ετερόκλητο μουσικό γούστο χάρη σε μια ακούραστη λαχτάρα που είχα να φάω τον κόσμο. Κατανάλωνα ταινίες και τραγούδια ξέροντας ότι τα εφόδια της ενήλικης ζωής μου ήταν όλα κρυμμένα σε στίχους, νότες και ιστορίες. Με τις φίλες μου υπομέναμε στωικά όλο το σπρωξίδι που χρειαζόταν για να φτάσουμε πρώτη σειρά στη συναυλία του Σάκη και καπάκι χτυπιόμασταν με την ίδια τρέλα ρίχνοντας κόκκινο στη νύχτα και λάδι στη φωτιά και Διδυμότειχο Blues και κάτι άστραψε κάτι σαν φλασάκι.
Θα μπορούσε να ήταν και μπαμπάς μας. Δεν ήταν όμορφος, δεν ήταν ποπ αλλά ήταν αυτός που είχαμε ανάγκη ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και τα τραγούδια του. Ατελείωτα απογεύματα στα σπίτια η μια της άλλης, παίζαμε CDs στο στέρεο και περνούσαμε τα δράματα της εφηβείας μ’ εκείνη την πρωτόγνωρη ένταση που κάνει την καρδιά σου να θέλει να σπάσει.
Από Celine Dion σε Βίσση, από Βίσση σε Δεληβοριά, από Δεληβοριά σε Bon Jovi και από Bon Jovi σε Πυξ Λαξ και Τσακνή και Μαχαιρίτσα. Δεν χρειαζόταν μουσική συνέπεια στις επιλογές μας, μόνο μεγάλη καρδιά. Μέχρι σήμερα, τα πιτσιρίκια της επόμενης γενιάς από τη δική μας ακούνε τα χιλιοειπωμένα τραγούδια του και αισθάνονται λιγότερο μόνα.
Υπάρχουν μερικά ονόματα τραγουδοποιών που θαρρείς θα ζουν για πάντα. Κυριολεκτικά για πάντα γιατί δεν σου περνάει ποτέ από το μυαλό ότι κάποια στιγμή μπορεί και να πεθάνουν όπως όλοι μας. Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ήταν μια τέτοια περίπτωση. Και να θέλαμε να τον ξεχάσουμε, απλά δεν μπορούμε.
Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις
Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις
Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει.
Πηγή :AVANT GARDE / Miley Cyprus
