Μετά την κυκλοφορία των δίσκων «16 ρεμπέτικα με κιθάρα», «Αψιλίες» και «Ψιθυρίζοντας το ρεμπέτικο» ο Δημήτρης Μυστακίδης επανέρχεται με μια νέα δισκογραφική δουλειά, με τίτλο «Εσπεράντο» περνώντας από την προπολεμική στη μεταπολεμική περίοδο γιατί όπως εξηγεί ο ίδιος στο tvxs.gr προσπαθεί να διερευνήσει λες τις εποχές που έδρασε η λαϊκή κιθάρα.
Παίζει λαϊκή κιθάρα, ερευνά τη λαϊκή κιθάρα, διδάσκει λαϊκή κιθάρα, γράφει βιβλία για τη λαϊκή κιθάρα, εκδίδει δίσκους για αυτήν. Και με αφορμή αυτήν. Προκειμένου να την αποκαταστήσει στη συνείδηση του κόσμου, να αναδείξει τη σημαντικότητά της και τον πλούσιο χαρακτήρα της. Γιατί την αγάπησε; «Είναι όργανο της πίσω γραμμής που όμως στην πραγματικότητα είναι πολύ μπροστά»
Ο Δ. Μυστακίδης επιμένει να ανασύρει διαμάντια της λαϊκής μας παράδοσης και να τα φέρνει στο σήμερα. Ένας επιπλέον λόγος που κάνει την παρουσία του πολύτιμη στην Ελληνική δισκογραφία είναι το γεγονός πως το λαϊκό τραγούδι κακοποιήθηκε αρκετά τα τελευταία χρόνια από άποψη ενορχήστρωσης και αισθητικής. Ο Δ. Μυστακίδης δίνει τη δική του εκδοχή χωρίς να αλλοιώνει τα τραγούδια. Δεν τα «πειράζει» δεν παρεμβαίνει συνθετικά τα φωτίζει αλλιώς.
Πρώτο στον διαδικτυακό αέρα της πόλης ήρθε το «Σκότωσέ με» Πρόκειται για μια εμπνευσμένη διασκευή και εκτέλεση στο κλασικό χασάπικο του Μανώλη Χιώτη σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη, με ερμηνευτή τον Χρήστο Θηβαίο. Η αναγνωρίσιμη πλέον γραφή του Μυστακίδη μας θύμισε πόσο σύγχρονο είναι αυτό το λαϊκό ερωτικό τραγούδι δίνοντας του μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα.
Στο «Εσπεράντο» επιλέγει για κάθε τραγούδι έναν σπουδαίο ερμηνευτή.
Αλκίνοος Ιωαννίδης, Αργύρης Μπακιρτζής, Γιώργος Νταλάρας, Γιώτα Νέγκα, Δήμητρα Γαλάνη, Διονύσης Σαββόπουλος, Ελένη Βιτάλη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Κωστής Αβυσσινός, Μανώλης Πάππος, Ματούλα Ζαμάνη, Φωτεινή Βελεσιώτου, Φώτης Σιώτας, Χρήστος Θηβαίος, Χρήστος Μαστέλος, είναι οι φωνές που όπως λέει ο ίδιος «ζητούσαν» τα ίδια τα τραγούδια. Ο Δημήτρης Μυστακίδης υπογραμμίζει πως στόχος του ήταν να υπάρχουν ετερόκλητες φωνές σε αυτό το άλμπουμ.
Πώς επιλέγει κάθε φορά όμως ποιον θησαυρό θα φέρει στο φως με την κιθάρα του;
«Διασκευάζω τραγούδια που μου αρέσουν, εδώ κάποια είχαν μια προϊστορία όπως αυτό που λέει ο Σιώτας που το λέγαμε στις παρέες μας. Τραγούδια που τραγουδήσαμε ξανά και ξανά. Μετά βλέπω πως θα εφαρμόσω τεχνικές της λαϊκής κιθάρας χωρίς να αλλοιώσω τα τραγούδια. Το άλλο που με ενδιαφέρει πάντα είναι πως θα μπορούσε να έχει καλλιτεχνικό ενδιαφέρον όλο αυτό. Και φυσικά πάντα έχω τις προσωπικές μου αγάπες όπως είναι ο Σκαρβέλης που δεν λείπει ποτέ από δίσκο μου. Κάτι σαν φόρος τιμής»
Πως συστήνει ο ίδιος τα τραγούδια αυτά; «Πρόκειται για μεταπολεμικά κυρίως τραγούδια, με κεντρικό άξονα αναφοράς την ανάδειξη των τεχνικών της λαϊκής κιθάρας. Όλα τα κομμάτια διασκευάζονται για το όργανο αυτό αποδεικνύοντας την δυναμική, αλλά και την εκφραστική του αυτονομία, πράγμα που είναι πιο εμφανές όταν εισχωρώ στο κομμάτι του ρεπερτορίου όπου κυριαρχεί το μπουζούκι.
Η οικειότητα, ή μάλλον η αισθηματοποίηση, που είναι θεμελιώδες γνώρισμα των τραγουδιών αυτών, συσκοτίζει συχνά τη μεγάλη τέχνη που κρύβουν. Η αναζήτησή της ήταν για μένα πολύχρονο πνευματικό ταξίδι που διεύρυνε τον τόπο της λαϊκής μουσικής που υπηρετώ. 16 εκλεκτοί ερμηνευτές, ο καθένας με την δική του ξεχωριστή πορεία στην ελληνική μουσική, φώτισαν με την τέχνη τους τον κοινό μας αυτό τόπο, μιλώντας με μια κοινή γλώσσα. Εσπεράντο».
Πόσο ζωντανό είναι σήμερα το λαϊκό τραγούδι όμως και γιατί επιμένει σε αυτό; Ο Δ. Μυστακίδης απαντά αποφασιστικά « Το λαϊκό τραγούδι είναι εδώ και είναι ισχυρό . Εγώ απλά προσπαθώ να διευρύνω το κοινό του».
Το βιογραφικό του Δημήτρη Μυστακίδη, όπως είναι αναμενόμενο, είναι πλούσιο:
Μετρά σχεδόν τριάντα χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με τη μουσική. Θεωρείται ένας από τους πιο έμπειρους, πολυοργανίστες μουσικούς της ελληνικής σκηνής.
Σε αυτή την πορεία έχει συνεργαστεί με την πλειοψηφία των Ελλήνων καλλιτεχνών (συνθέτες, μουσικούς, ερμηνευτές) και έχει συμμετάσχει σε πάνω από 100 ηχογραφήσεις δίσκων.
Από το 1994 ως το 2004 συμμετείχε στη μπάντα «Λοξή Φάλαγγα» του Νίκου Παπάζογλου παίζοντας κιθάρα και λαούτο, ενώ από το 2002 έως σήμερα συνεργάζεται με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Από το 2001 είναι καθηγητής στο τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, όπου διδάσκει λαϊκή κιθάρα, λαούτο και σύνολα, ενώ από το 2014 διδάσκει στο μεταπτυχιακό τμήμα της σχολής Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Με την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού δίσκου το 2007, «16 ρεμπέτικα με κιθάρα», έφερε στην πρώτη γραμμή την λαϊκή κιθάρα και την ιδιαίτερη τεχνική της. Ο δίσκος αυτός έγινε αφορμή για να δημιουργηθεί ένα ολόκληρο ρεύμα νέων κιθαριστών που μελέτησαν και ανέπτυξαν την ξεχασμένη τεχνική της λαϊκής κιθάρας.
Ακολούθησαν άλλοι δύο δίσκοι, οι «Αψιλίες» το 2009 με προπολεμικά και σμυρνέικα τραγούδια και το «Ψιθυρίζοντας το ρεμπέτικο» το 2013 με ρεπερτόριο ενορχηστρωμένο για λαϊκή κιθάρα και γιαϊλί ταμπούρ. Και οι δύο αυτοί δίσκοι καλύπτουν διαφορετικές τεχνοτροπίες της λαϊκής κιθάρας διατηρώντας όμως τη ζωντάνια και το πάθος που το ίδιο το ρεπερτόριο κουβαλά.
