Το παιδί που ανταμώσαμε όταν νικήσαμε την ενοχή, τον φόβο και τον πόνο μας.
Εκείνο το παιδί που μιλάει για απλότητα, αγάπη, φαντασία, αποδοχή και θάρρος.
Ο Κλινικός Ψυχολόγος Γιάννης Αθανασόπουλος παρουσιάζει μια ομιλία – μοίρασμα. Δεν θα μας μιλήσει για κατηγορίες και όρους. Δεν θα μπει στη διαδικασία να μας πει τι ξέρει, μα τι νιώθει, στα κοινά μας σημεία. Αυτό που νιώθουμε. Τα ίδια. Ψυχή ολόκληρη, στο μαζί. Ένα συλλογικό ασυνείδητο που γέμισε φως.
Σε έναν κόσμο όπου όλα κινούνται με οδηγίες χρήσης, το «Παιδί που ανταμώσαμε» εναντιώνεται σε κλισέ αυτοβελτίωσης.
Δεν μιλά για τους 10 λόγους που μπορεί να έχουμε κατάθλιψη ούτε για τους 10 τρόπους ώστε να βρούμε τον άνθρωπο μας. Αρνείται το «εσύ φταις» και συγχωρεί το «εγώ φταίω», γίνεται εκείνη η εσωτερική αναζήτηση του ανθρώπου που περνά μέσα από τους τρεις βασικούς του πυρήνες: τον Φόβο, την Ενοχή και τον Πόνο, για να βρεθεί ξανά, στην Αγάπη. Το «Παιδί που ανταμώσαμε» δεν προλογίζει την ευκολία του να υπάρχουμε και δεν επικροτεί το «σκέψου θετικά».
Αντιθέτως μας ταξιδεύει μέσα στις κοινές μας αγωνίες και μας προκαλεί να σκεφτούμε αν αντέχουμε να δούμε έξω και πέρα από το «ΕΓΩ ΞΕΡΩ» και το «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ», για να καταφέρουμε να πούμε ότι τελικά, το φως του κόσμου μοιράστηκε παντού επειδή κοιτάξαμε κατάματα το σκοτάδι μέσα μας, και γύρω μας.
Το “Παιδί που ανταμώσαμε” δεν είναι ένα εσωτερικό Παιδί… Είναι ο αληθινός ενήλικας με την αυθεντικότητα, την απλότητα και την ευαλωτότητα του.
