Όλα όσα εξομολογήθηκε ο γνωστός τραγουδιστής…
Ανατριχίλα και συνάμα συγκίνηση προκαλούν όσα λέει ο Γιάννης Βαρδής, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του, Αντώνη Βαρδή. Ο γνωστός τραγουδιστής μιλά στην «Espresso» και τον Νίκο Νικόλιζα για την απουσία του, με αφορμή το ολοκαίνουργιο τραγούδι «Μια ζωή θα είσαι εδώ» που κυκλοφορεί, με τις φωνές και των δύο.
Σε κλίμα συγκίνησης, ο Γιάννης Βαρδής παραδέχεται ότι δεν έχει ξεπεράσει τον χαμό του, καθώς, όπως λέει χαρακτηριστικά, «ήμουν και είμαι το απόλυτο παιδί του μπαμπά μου και θα είμαι μέχρι να πεθάνω». Παράλληλα αναφέρεται στις τελευταίες, δύσκολες στιγμές του σπουδαίου δημιουργού, στο μεγάλο του παράπονο ότι τα ραδιόφωνα δεν έπαιζαν τα τραγούδια του που ερμήνευε ο ίδιος, και στο ότι υπάρχουν πολλά ακόμα ανέκδοτα κομμάτια του.
Επίσης, διαψεύδει κατηγορηματικά τα δημοσιεύματα που ήθελαν τον πατέρα του να δέρνει τις συντρόφους του, ενώ μιλάει και για την άρνησή του να επισκεφτεί το μνήμα του τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατό του, περιγράφοντας μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία που είχε.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν πηγαίνω πολύ συχνά στο μνήμα του πατέρα μου. Τον είχα δει πριν από μερικούς μήνες στον ύπνο μου και μου είχε πει: “Είμαι παντού. Τζάμπα πηγαίνεις”. Ομως μην ξεχνάς ότι μένω στο σπίτι όπου μέναμε μαζί και έχω καθημερινά την ενέργειά του κοντά μου. Του… μιλάω καθημερινά, σαν να είναι εκεί. Τον νιώθω κοντά μου» μας λέει με μια ειλικρίνεια που συγκινεί! Για τον Γιάννη όσο ζούσε ο Αντώνης Βαρδής τούτες οι μέρες ήταν από τις πιο ευτυχισμένες της ζωής του, μια και οι δυο τους ήταν συνεχώς μαζί: βόλτες, ταξίδια, γεύματα… ανέμελα χρόνια! Και μονομιάς όλα αυτά έγιναν παρελθόν! Τη χαρά και την ευτυχία διαδέχτηκαν ο πόνος, η πίκρα και ένα μεγάλο γιατί… Γιατί τόσο ξαφνικά;
Ωστόσο, ο χρόνος άρχισε σιγά σιγά να επουλώνει τις πληγές που άφησε στον Γιάννη η πρόωρη φυγή του πατέρα του. «Αρχισα να σκέφτομαι τις ωραίες στιγμές που ζήσαμε μαζί. Τον θυμάμαι πλέον πολύ πιο όμορφα. Χωρίς να έχω τα ερωτηματικά: “Γιατί σε μένα, Θεέ μου;” Τον σκέφτομαι κάθε στιγμή» αναφέρει, απαλλαγμένος όμως από το βάρος του πένθους που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο, το τραγούδι που ηχογράφησε πρόσφατα και στο οποίο ακούγεται και η φωνή του Αντώνη Βαρδή τού ξανάφερε στη μνήμη έντονα συναισθήματα. «Από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο στούντιο και τον άκουσα να τραγουδάει πήγα να κλάψω. Αλλά είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να τελειώσει η ηχογράφηση. Και έκανα μεγάλη προσπάθεια. Και όταν τελείωσε η ηχογράφηση, λύγισα. Κάθε φορά που το ακούω, κλαίω και νιώθω πολύ έντονα την έλλειψη της παρουσίας του».
Γυρνώντας πίσω τον χρόνο, θυμάται τις τελευταίες μέρες που έζησαν μαζί. «Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι ακόμα εκείνες τις τραγικές στιγμές. Γιατί όταν ένας άνθρωπος τόσο δυναμικός όσο ήταν ο πατέρας μου προσπαθεί να γίνει καλά και δεν τον βοηθάει ο οργανισμός του, αυτό είναι πολύ θλιβερό. Και η μοίρα τον χτύπησε στα αδύνατα σημεία του, που ήταν οι φωνητικές του χορδές και η αριστερή του πλευρά… Δεν μπορούσε να μιλάει και δεν μπορούσε να πιάσει κιθάρα. Ηταν δύο “χτυπήματα” που του στοίχισαν πολύ στην ψυχολογία του. Για ενάμιση χρόνο που εκείνος “πάλευε” εγώ ήμουν έντονα φορτισμένος συναισθηματικά. Απλά προσπαθούσα να μην το δείξω».
Τα χρόνια που ακολούθησαν της απώλειας ο Γιάννης βρήκε παρηγοριά στην αγκαλιά της γυναίκας του Νατάσας Σκαφιδά και της τρίχρονης κόρης του Κατερίνας, η οποία -παρότι δεν τον γνώρισε- αναγνωρίζει τη φωνή και το πρόσωπο του παππού της.
«Της βάζουμε τραγούδια του πατέρα μου, της δείχνουμε φωτογραφίες, βιντεοκλίπ και εκπομπές όπου συμμετείχε. Καμιά φορά βάζουμε στο YouTube βίντεό του και φωνάζει: “Ο παππούς μου, ο παππούς μου”» λέει συγκινημένος στη «Espresso».
Αραγε, υπάρχουν πράγματα που δεν εξομολογήθηκε ποτέ στον πατέρα του; «Οχι. Ευτυχώς, με τον πατέρα μου είχαμε τόσο ισχυρή σχέση, που δεν μας έμειναν απωθημένα. Τα λέγαμε όλα ο ένας στον άλλον».
Πηγή: Espresso
