Γιατί δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε μια σχέση που τελείωσε;


Οι περισσότεροι αργά ή γρήγορα θα επουλώσουμε την πληγή που μας αφήνει μια σχέση αφού τελειώσει, ειδικά αν το τέλος δεν ήταν βίαιο και άσχημο. Με λίγη βοήθεια, μαθαίνουμε από τα λάθη μας, βρίσκουμε παρηγοριά από φίλους και τελικά ξεκινάμε μια νέα σχέση.

Δυστυχώς, η ιστορία μερικές φορές είναι διαφορετική αν ένας/μία σύντροφος τελειώσει τη σχέση όταν ο άλλος είναι έντονα δεσμευμένος και αφοσιωμένος. Το άγχος ότι είμαστε το άτομο που απέρριψαν μπορεί να μας συντρίψει.

Ορισμένοι άνθρωποι βιώνουν ατελείωτο πένθος, αβάσταχτη απαισιοδοξία και ένα συνεχή φόβο ότι δεν θα ξαναβρούν ποτέ την αγάπη. Επίσης, αν κάποιος βιώνει την εγκατάλειψη συνεχώς, η απαισιοδοξία και το τραύμα του θα εντείνεται αντί να επουλώνεται.

Οι περισσότεροι άνθρωποι μάλιστα που υποφέρουν από παρατεταμένο πένθος συνήθως έχουν δοκιμάσει τα πάντα για να μπορούν να κάνουν τη σχέση τους να λειτουργήσει. Και όταν και πάλι μένουν μόνοι, εισέρχονται σε μια θλίψη και σύγχυση, αναρωτώμενοι τι μπορεί να πάει στραβά με αυτούς.

Ποιοι λόγοι κρύβονται πίσω από το παρατεταμένο πένθος για το τέλος μιας σχέσης

Ανασφάλεια

Είναι φυσικό οι άνθρωποι να νιώθουν ανασφάλεια όταν απειλούνται από την απώλεια κάποιου. Αν η ασφάλειά τους διαταραχθεί από μια απρόβλεπτη απειλή, οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε μηχανισμούς άμυνας που μας βοηθούν να ξεπεράσουμε τα συναισθήματα φόβου και θλίψης. Με τον καιρό προχωράμε.

Δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουμε από βαθύτερα επίπεδα άγχους. Νιώθουν σημαντικά πιο αβοήθητοι και απελπισμένοι, σαν να μην μπορούν ποτέ ξανά να εμπιστευθούν την αγάπη.

Υπερβολικές προσδοκίες

Αν κάποιος νιώθει κάθε φορά ότι έχει βρει την «τέλεια σχέση», αλλά τελικά η άλλη πλευρά τον χωρίσει, νιώθει απόγνωση. Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως είναι ονειροπόλοι και αναζητούν το ξεχωριστό. Μόλις βρουν ένα τέτοιο άτομο (στα μάτια τους), εναποθέτουν όλες τις ελπίδες και προσδοκίες σε αυτό. Και ο χωρισμός φέρνει την ατέλειωτη ματαίωση.

Παιδικό τραύμα εγκατάλειψης

Τα παιδιά σχεδόν πάντα χάνουν στο πεδίο των σχέσεων των γονέων τους. Οι πρώιμες εμπειρίες δομούν τον τρόπο λειτουργίας και διαμόρφωσης των μετέπειτα σχέσεων. Όταν ένα παιδί εγκαταλείπεται, είναι πιθανό να διαμορφώσει έναν ανασφαλή τρόπο προσκόλλησης και στη μετέπειτα ζωή τους.

Φόβος μοναξιάς

Αν κάποιος φοβάται συνεχώς ότι δεν θα βρει ποτέ την αγάπη, συχνά θα ανεχτεί την παραμέληση, την κακοποίηση ή την προσβλητική συμπεριφορά απλά για να μείνει σε οποιαδήποτε σχέση. Αν ο/η σύντροφός του συνεχίσει να συμμετέχει σε μια τέτοια άνιση σχέση, δύο πράγματα μπορούν να συμβούν: ο άλλος σύντροφος θα αρχίσει να νιώθει ενοχές ή θα μείνει στη σχέση ενώ ταυτόχρονα ψάχνει αλλού για καλύτερη συμφωνία.

Φόβος αποτυχίας

Υπάρχουν άνθρωποι που τρομάζουν κυριολεκτικά στο άκουσμα της λέξης «αποτυχία». Και το ίδιο φυσικά και στον τομέα των σχέσεων. Αν κάποιος λοιπόν τους χωρίσει, το παίρνουν τόσο προσωπικά, που νιώθουν ότι αποτελεί την τραγικότερη αποτυχία της ζωής τους. Με αυτό τον τρόπο δυσκολεύονται να προχωρήσουν και μένουν προσκολλημένοι σχεδόν εμμονικά στην παλιά σχέση, μα κυρίως στον ίδιο το χωρισμό.

Πηγή : enallaktikidrasi.com