Συχνά κανείς δεν θυμάται τον αρχικό λόγο για το νόημα ενός χρώματος.
Χάνεται μέσα στη λαϊκή παράδοση και γίνεται πια κάτι που ανέκαθεν έτσι ήταν. Ένα καλό παράδειγμα γι΄αυτό είναι η συνήθεια να συνδέουμε το γαλάζιο με τα αγόρια και το ροζ με τα κορίτσια.
Η απόδοση χαρακτηριστικών του φύλου στο ροζ και στο γαλάζιο είναι ένα σχετικά πρόσφατα φαινόμενο. Όπως αναφέρει Karen Haller στο βιβλίο της « Το μικρό βιβλίο των χρωμάτων» εκδόσεις διόπτρα, για αιώνες, στην Ευρώπη και την Αμερική, τα μωρά φορούσαν άσπρα νυχτικά. Ήταν θέμα πρακτικότητας. Το άσπρο καθαριζόταν πιο εύκολα με χλωρίνη και ήταν πιο βολικό ένα μικρό παιδάκι να φοράει κάτι σαν φόρεμα αφού δεν ήξερε ακόμα να πηγαίνει τουαλέτα.
Όταν τα νήπια άρχισαν να φορούν χρώματα, στις αρχές του εικοστού αιώνα, το γαλάζιο θεωρείτο πιο ντελικάτο χρώμα και επομένως ήταν κατάλληλο για κορίτσια, ενώ το ροζ πιο δυνατό και τολμηρό χρώμα ( καθώς το ροζ είναι ανοιχτό κόκκινο και το κόκκινο έχει συνδεθεί με την αρρενωπότητα), και επομένως πιο κατάλληλο για αγόρια.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1940 και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, αυτό είχε αλλάξει. Για ποιο λόγο ακριβώς κανείς δεν ξέρει.
Λένε ότι ένα αμερικάνικο πολυκατάστημα έκανε μια καμπάνια διαφημίζοντας το ροζ για τα κορίτσια και το μπλε για τα αγόρια και ότι αυτό επηρέασε τον κόσμο.
Οπωσδήποτε ήταν πιο εύκολο για τις εταιρείες να κάνουν τα πάντα σε ένα από τα δύο χρώματα, και από τη στιγμή που ό,τι προοριζόταν για τα κορίτσια γινόταν ροζ και για τα αγόρια γαλάζιο αυτό άρχισε να μας φαίνεται φυσικό.
Πηγή : Mother’s blog
