Ο Γιώργος Μαργαρίτης κρατάει σχεδόν μόνος του το κάστρο του λαϊκού τραγουδιού. Εκείνου του λαϊκού που φύτρωσε σαν αγριόχορτο το ’50 σε όλη την Ελλάδα, δοξάστηκε το ’60, κλείστηκε στα υπόγεια της Ομόνοιας το ’70, φόρεσε λαμέ πουκάμισο το ’80 και έγινε μετοχή το ’90 για να μεταλλαχτεί και να εξαφανιστεί μέσα στις νέες τάσεις.
Αν ο Μαργαρίτης είναι από τους λίγους που κρατάνε τη σημαία ψηλά είναι όχι μόνο γιατί η φωνή του κράτησε το παλιό της αγκάθι. Αλλά και γιατί από παιδί ζητούσε το αίνιγμα, το διαφορετικό, τον κόσμο έξω απ’ το δικό του. Τα ανοίγματά του προς άλλα μουσικά «δωμάτια» ήταν συνεχή και πάντα με παιδική περιέργεια. Έπαιξε και ηχογράφησε με πολύ διαφορετικούς ανθρώπους, από τον Άκη Πάνου στο Σαββόπουλο, και από τους Socrates στον Μαχαιρίτσα, από τον Ρασούλη στον Παπαδημητρίου, ψάχνοντας πάντα το μακρινότερο μέρος που μπορεί να φτάσει το λαϊκό. Ο δίσκος «Όλα θα τα διαγράψω» που έκανε με τον Θοδωρή Μανίκα και τους 667 είναι πλέον θρυλικός.
Κάπως έτσι συναντήθηκε και με τον Φοίβο Δεληβοριά. Ένα βράδυ στην «Ταράτσα» του εμπιστεύτηκε την πρώτη σειρά τραγουδιών που έγραψε εξ ολοκλήρου ο ίδιος πάνω σε στίχους του Κώστα Μπαλαχούτη, κουμπάρου και «νονού» της συνάντησης. Και οι δυο μαζί του ανέθεσαν το ρόλο του παραγωγού στο νέο ταξίδι του τραγουδιστή πέρα από κάθε μουσικό εγκλεισμό. Μες στο λοκντάουν ηχογράφησαν παρέα έναν ολόκληρο δίσκο, γεμάτο εκπλήξεις, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τη MINOS-EMI / UNIVERSAL.
Προάγγελος του δίσκου το «Αίνιγμα η γυναίκα». Ένα «Χιώτικο ρέγγε» όπως το αποκαλεί ο Μαργαρίτης. Η συνάντηση του Χιώτη με το Τζαμαϊκανό ιδίωμα θα είχε σίγουρα άλλωστε συμβεί, αν ο δημιουργός ζούσε λίγο παραπάνω.
Στο βίντεο του τραγουδιού που σκηνοθέτησαν ο Δημήτρης Μακρής και η γνωστή χορογράφος Εύη Σούλη, ο Γιώργος με το Φοίβο, σαν άλλοι Blues Brothers, δίνουν ένα ρεσιτάλ σε ένα άδειο θέατρο, μπροστά στις γυναίκες της φαντασίας τους. Στο λαϊκό τραγούδι, άλλωστε, η γυναίκα ήταν πάντα αίνιγμα.
Ο Μαργαρίτης όμως και ο Δεληβοριάς δεν σταματούν εκεί. Αίνιγμα γι’ αυτούς είναι η σχέση. Η κάθε σχέση. Όχι μόνο αυτή ανάμεσα στον άντρα και στη γυναίκα. Αλλά και αυτή ανάμεσα σε δύο φωνές. Που έρχονται από αλλού και μοιάζουν τόσο ξένες, τίποτα όμως ανάμεσά τους δεν είναι τόσο ξένο τελικά.
