“ΔΕΝ ΕΧΑΣΑ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΟΥ”
Είναι σοβαρός , μετρημένος και ίσως ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της Ελλάδας. Ο Γιώργος Παρτσαλάκης , με αφορμή την συμμετοχή του στην παράσταση «μπαμπάδες και ρούμι» , μιλά στο site μας για το ρόλο του σάυτή,την «κρίση» των αξιών που βιώνουμε , την αξιοπρέπεια,την ανθρωπιά του , τις παγίδες που του έστησε το χρήμα, τα ευχαριστώ που χρωστά στον Κούλη Νικολάου και Ανδρέα Γεωργίου και πολλά άλλα ..
Συνέντευξη στη Στέλλα Παπά
Κύριε Παρτσαλάκη, το καλοκαίρι σας βρίσκει στην Κύπρο για την συμμετοχή σας στην παράσταση «Μπαμπάδες και ρούμι» ; Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια γι’αυτήν. Ποια η ιστορία της ; Ποιος ο ρόλος σας εκεί ;
Πρόκειται για δυο αδέρφια τα οποία είναι στην Αθήνα και πληροφορούνται ότι ο πατέρας τους έπαθε εγκεφαλικό και πάνε στο χωρίο να τον δουν . Εγώ υποδύομαι τον μεγάλο αδερφό. Η Μαρία Φιλίππου υποδύεται τη σύζυγο μου, ο Κούλης ο Νικολαου υποδύεται τον αδερφό μου και τη σύζυγο του η Νίκη Λάμη. Στο χωρίο που πάνε βρίσκουν μια βουλγάρα (Αστέρω Κυπριανού) που πρόσεχε τον παππού και η οποία τον παντρεύεται. Στο χωρίο συναντάνε και την γειτόνισσα ( την οποία υποδύεται η Σοφία Καλλή –μια εξαιρετική ηθοποιός ) η οποία ξέρει τα πάντα και καταφέρνει στο τέλος να γευτεί και αυτή από το μέλι. Αυτά τα αδέρφια προσπαθούν με «φρικαλέους» τρόπους να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους στην περιουσία του πατέρα τους. Είναι μια κωμωδία που τους ξεβρακώνει και δείχνει την φθορά των ανθρώπων .
Δηλαδή;
Πρόκειται για ένα θεατρικό των Ρέπα-Παπαθανασίου που καταγράφει την καταστροφή και την κατάπτωση των αξιών στην Ελλάδα το 2009, την αλόγιστη σπατάλη και «λαμογιά» που έγινε εις βάρος του ελληνικού κράτους. Μια περίοδος όπου ο κόσμος προσπαθούσε να κερδίσει χρήματα εις βάρος οποιουδήποτε με οποιοδήποτε τρόπο . Ο κόσμος «παραδόθηκε», δεν πάλευε ούτε αντιστεκόταν στο «κακό» που ερχόταν. Μια κρίση ηθών και αξιών που άγγιξε όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όλη την Ευρώπη .Εκμεταλλεύονταν τους ξένους που έρχονταν στην Ελλάδα για μια καλύτερη μοίρα. Δεν σέβονταν τίποτα. Οι Ρέπας-Παπαθανασίου με ένα κωμικό τρόπο μας δείχνουν μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για να κερδίσει εύκολα χρήματα. Πρόκειται για μια κωμωδία που χαρίζει στο κοινό πολύ γέλιο αλλά παράλληλα το προβληματίζει.
Κατά τη δική σας γνώμη πως μπορεί ο κόσμος να ξεφύγει από αυτή την παγίδα στην οποία έχει πέσει;
Πρέπει ο κόσμος να πιστέψει στον άνθρωπο, στις αξίες, στην επικοινωνία .
Εσείς κάνατε τα πάντα για το χρήμα;
Δεν νομίζω μεταξύ 1998 και 2009 να υπήρξε έλληνας που να μην προσπάθησε να αποκτήσει χρήματα. Υπήρξαν άνθρωποι που μπορούσαν να αφαιρέσουν ζωές προκειμένου να κερδίσουν αβίαστα χρήματα. Βέβαια, υπήρξαν και άνθρωποι που κράτησαν τες αξίες τους και προσπάθησαν να κερδίσουν λεφτά με ένα έντιμο τρόπο.
Δηλαδή εσείς πέσατε στην παγίδα του χρήματος ; Νιώσατε να χάνετε την αξιοπρέπεια σας;
Είμαι 67 χρόνων , έχω δυο παλληκάρια και ξεκίνησα από την Κρήτη από ανθρώπους που είχαν αξία, τιμή, λεβεντιά. Κάποια από αυτά προσπάθησα να τα κρατήσω . Δεν έχασα ποτέ την ανθρωπιά μου ποτέ και δεν νομίζω να φτάσω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου σε τόσο ακραίες καταστάσεις .
Κατά τη γνώμη σας ποίο μήνυμα θέλει να περάσει η παράσταση;
Θέλει να περάσει στον κόσμο το μήνυμα ότι πρέπει να προσέχουμε που μιλάμε και να μην καλύπτουμε τη ζωή μας με χρυσόσκονη γιατί απλά έτσι καλύπτουμε τα κενά μας. Πρέπει να γίνουμε πιο ουσιαστικοί και να μην θυσιάζουμε τα πάντα στο βωμό μιας ψεύτικης ευτυχίας , να είμαστε ευτυχισμένοι να περνάμε καλά ,να έχουμε ευαισθησίες να αγαπάμε τους γύρω μας . Γιατί ο άνθρωπος στο πέρασμα του από τη ζωή πρέπει να αφήσει ψυχή ανθρωπιά και όχι χρήματα και ακίνητα .
Εσάς το θέατρο σας βοηθά να ξεφεύγετε από τα προβλήματα σας;
Τόσα χρόνια κάνω θέατρο γιατί το είχα ανάγκη εγώ , ήθελα να βγώ στη σκηνή να ξεχάσω προβλήματα μου, το ποιος είμαι, αν είμαι ή αν δεν είμαι καλά, να φύγω από τον εαυτό μου και να κάνω κάτι άλλο . Εκείνες τες ώρες είμαι ευτυχισμένος. Ξεφεύγω από οτιδήποτε άλλο με απασχολεί. Με κάνει χαρούμενο το να μπορώ να κάνω τον κόσμο να χάνετε στο κόσμο του θεάτρου . Κάποιες φορές το πετυχαίνω . Αλλά από εκεί και πέρα είμαι ο Παρτσαλάκης με τα προβλήματα και τες έγνοιες του.
Η παράσταση ονομάζεται μπαμπάδες με ρούμι, ένα «αριστοκρατικό» γλυκό. Εσάς αλήθεια ποια η σχέση σας με τα γλυκά;
Αν και λίγο «βαρετός» δεν μου αρέσουν τα γλυκά μου λείπουν σπάνια , αν έτρωγα και από αυτά αρκετά δεν θα χωρούσα να περάσω από τες πόρτες . Σπάνια τα γυρεύω.
Ο μπαμπάς με ρούμι όμως είναι λακαριστό γλυκό , που μπορεί να μετατραπεί και σε δηλητήρι.Υπήρξαν στιγμές , πάνω στη σκηνή , που από το πολύ το γέλιο να χάσατε τα λόγια σας;
Οι ηθοποιοί είναι άνθρωποι, έχουν συναισθήματα, βιώνουν καταστάσεις και έχουν ένταση. Όταν γίνει κάτι απρόοπτο στη σκηνή νομίζω λόγω εμπειρίας μπορώ να το χειριστώ. Είμαι 50 χρόνια στη σκηνή ,έχω εξοικειωθεί πολύ με την κωμωδία, μπορώ να κατανοήσω πότε ο θεατής γελάει και πότε και για πόσο πρέπει να κάνω παύση για να μην χαθούν τα λόγια, είναι όλα θέμα σωστού συγχρονισμού. Παίζουμε για το κοινό, αποδέκτης όσων ακούγονται είναι ο θεατής οπότε πρέπει να περάσεις σ’αυτό τον μήνυμα, να τον κάνεις να περάσει , καλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο . Έτσι λυτρώνεις τον θεατή , αν είναι κωμωδία και γελάσει τον κάνεις να ξεφύγει από τα προβλήματα του.
info παραστάσεων
πρεμιέρα θα γίνει στις 7 Ιουλίου στο Δημοτικό Αμφιθέατρο Ιδαλίου στις 21:00 και θα ακολουθήσουν παραστάσεις σε όλη την Κύπρο:
- 10 Ιουλίου Δημοτικό Αμφιθέατρο Παραλιμνίου
- 11 Ιουλίου Δημοτικό Αμφιθέατρο Λακατάμειας
- 13 Ιουλίου Αμφιθέατρο Σχολής Τυφλών
- 18 Ιουλίου Δημοτικό Αμφιθέατρο Δρομολαξιάς
- 26 & 27 Ιουλίου Δημοτικό Αμφιθέατρο Δερύνειας
- 30 & 31 Ιουλίου Δημοτικό Κηποθέατρο Λεμεσού
- 2 & 3 & 4 Αυγούστου Δημοτικό Αμφιθέατρο Τάλας
- 6 Αυγούστου Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο Λάρνακας
