Ένα κείμενο-φωτιά, ένα εκρηκτικό ντοκουμέντο που
συνταράσσει με τον ωμό ρεαλισμό του
Η θεατρική παράσταση από την Ελλάδα,η οποίαθα παρουσιαστεί στο Θέατρο Ριάλτο την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου, βασίζεται στη διασκευή του βιβλίου Γράμμα σε ένα παιδίπου δεν γεννήθηκε ποτέ της φεμινίστριας δημοσιογράφου ΟριάνναΦαλάτσι. Πρόκειται για ένα κείμενο-φωτιά, ένα εκρηκτικό ντοκουμέντο που συνταράσσει με τον ωμό ρεαλισμό του. Μια καινούργια ματιά, μια νέα διασκευή που σχολιάζει – μοιραίως – όλα αυτά που συμβαίνουν και στις μέρες μας….Η Ζέτα Δούκα σε μια κατάδυση ψυχής, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στην παράσταση.
Σκηνοθεσία: Μάνος Πετούσης
Διασκευή : Μάρω Μπουρδάκου
Μουσική:Γιώργος Χριστιανάκης
Η συγγραφέας OrianaFalacciυπήρξε μια από τις πλέον προβεβλημένες και πολυδιαβασμένες φυσιογνωμίες της εποχής της, τόσο στη γενέτειρά της Ιταλία όσο και διεθνώς. Ακούραστη όσο και μαχητική δημοσιογράφος και συγγραφέας, είχε την ευκαιρία να πάρει συνεντεύξεις από σημαντικούς πολιτικούς και προσωπικότητες της τέχνης, ενώ μέσα από τα βιβλία της μπόρεσε να καταγράψει τις πιο προσωπικές της απόψεις πάνω σε διάφορα υπαρξιακά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που την απασχολούσαν προκαλώντας τον θαυμασμό πολλών, αλλά και αντιμετωπίζοντας αρκετές επικρίσεις. Στην Ελλάδα ήταν γνωστή από τη στενότατη σχέση της με τον πολιτικό και ποιητή Αλέξανδρο Παναγούλη στον οποίον αφιέρωσε πολλά άρθρα και το βιβλίο «Ένας Άντρας» (UnUomo, 1979).
Μερικές από τις πιο στοχαστικές σελίδες της βρίσκει κανείς στο βιβλίο της με τίτλο «Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ», μέσω του οποίου έγινε διάσημη σε ένα ευρύτερο κοινό. Η -εν μέρει αυτοβιογραφική- νουβέλα, που μεταφράστηκε σε είκοσι δύο γλώσσες, αναφέρεται σε μια γεμάτη προβληματισμούς έγκυο μητέρα που διερωτάται κατά πόσο είναι σωστό να φέρει κανείς στον κόσμο ένα παιδί μέσα στη γεμάτη προβλήματα σύγχρονη εποχή. Αγωνιζόμενη να επιλέξει ανάμεσα στη σταδιοδρομία της και στη μητρότητα, καταγράφει προσωπικές παιδικές -ενίοτε, τραυματικές- εμπειρίες, μιλάει για τους γονείς και για τα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλους στη ζωή της, με έναν δραματικό τρόπο.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ:
Αthensvoice(Στέφανος Δάνδολος)
Κάθε λέξη που ηχεί στο θέατρο Κάππα, τα δευτερότριτα αυτού του χειμώνα, κάθε ανάσα που βγαίνει από τα χείλη της ηρωίδας στη διάρκεια του σπαραχτικού μονολόγου της είναι και μια γροθιά στο στομάχι του σαθρού καθωσπρεπισμού μας, αναπαράγει ιαχές που μας στοιχειώνουν από τη γέννηση ως το θάνατο, μας φέρνει αντιμέτωπους με την ίδια τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας του σύγχρονου πολιτισμού.
Γι’ αυτό κι είναι ένα έργο που καθηλώνει: επειδή μέσα σε ογδόντα λεπτά καταφέρνει να χωρέσει όχι μόνο την περίπλοκη ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας που αγωνίζεται να δώσει στο έμβρυό της την αγάπη που η ίδια έχει στερηθεί, μα ολάκερη τη μισαλλοδοξία που πολλές καθημερινές ηρωίδες της εποχής μας εξακολουθούν να βιώνουν ως άλλες Έστερ Πριν του «Άλικου Γράμματος». Μόνο που ο Χώθορν είχε γράψει μια ιστορία για το δέκατο όγδοο αιώνα, ενώ εδώ βρισκόμαστε στο σήμερα, στο λειψό παρόν, και η παράσταση του «Κάππα» μας βάζει μπροστά στο καθρέφτη…
CriticsPoint (Κωνσταντίνος Π. Καράμπελας-Σγούρδας)
… σε αυτό το απαιτητικό υποκριτικό ρεσιτάλ, η Δούκα αποδείχθηκε ιδανική. Ένα γραφείο στα αριστερά της σκηνής, ένα κρεβάτι με ένα απλό κομοδίνο στα δεξιά, και μια κούνια με μανόλιες στη μέση, σχημάτισαν το λιτό, μα εύγλωττο, σκηνικό μέσα στο οποίο με τόση άνεση κινήθηκε η ηθοποιός. Ο Πετούσης είχε δουλέψει στη λεπτομέρεια κάθε κίνηση των χεριών και του σώματός της, όπως και -κυρίως- των ματιών της. Έδωσε έμφαση και υπογράμμισε τις ταχύτατα εναλλασσόμενες συναισθηματικές μεταβολές της ηρωδιάς. Η τρυφερότητα, κατά τα πρώτα στάδια του έργου, και στη συνέχεια, η απορία, η αγανάκτηση, ο θυμός, ο φόβος, ο πανικός, υπογραμμίστηκαν με νόημα και ανάγλυφο τρόπο…
KoitaMagazine(Άντζελα Υζεϊράι)
Bottom of Form
Ένα έργο που μιλάει για τις εκτρώσεις, για την προκατάληψη, για μια άρρωστη κοινωνία που εύχεται τον θάνατο ή μάλλον δεν επιθυμεί τη γέννηση ενός παιδιού που θα μεγαλώσει χωρίς τον πατέρα του. Μπορεί η γυναίκα αυτή να είναι αγανακτισμένη, απαρηγόρητη, μπορεί να ξεπροβάλλει ο φεμινισμός από μέσα της, αλλά όσα λέει πηγάζουν από την αλήθεια, μιλούν για κάθε γυναίκα που έχει προσβληθεί, που έχει διωχθεί επειδή μεγαλώνει μόνη της ένα παιδί ή επειδή αντιδρά.
Η ηθοποιός Ζέτα Δούκα εισχωρεί, διεισδύει ευθύς στη καρδιά, στην ψυχή, στο συναίσθημα. Μας καθηλώνει, μας αφοπλίζει παραλύοντας από το συναίσθημα κι από το δέος που έχει διαπεράσει ολάκερο το σώμα μας. Στεκόταν εκεί, στον κόμβο της σκηνής, στον «στόχο». Αληθινή και με το μάτι της στραμμένο προς τα μέσα και την ψυχή της παραχωρημένη στο κοινό, άρθρωσε λέξεις, λέξεις απλές, και τόσο σπαρακτικές, που κάτι μας θυμίζουν, κάτι αφυπνίζουν στο ενδότερο της ψυχής μας, και είτε ακινητοποιημένοι την ακούμε, τη βλέπουμε και την αισθανόμαστε στο έπακρο είτε δεν το αντέχουμε, τόσο θορυβώδης και τρανταχτή ήταν αυτή η ερμηνεία και το έργο της Οριάνα Φαλάτσι..
Διάρκεια: 70’
Χορηγοί: Medochemie, Advance
Χορηγοί Επικοινωνίας: ΡΙΚ, Καθημερινή, LoveFMCyprus
Χορηγός Φιλοξενίας: Ξενοδοχείο Πεύκος
Θέατρο Ριάλτο, Παρασκευή 25 Ιανουαρίου, ώρα 20:30
Πληροφορίες / Κρατήσεις: 77 77 77 45
Εισιτήρια: € 15 /10
E-ticket: www.rialto.com.cy
