Ilenia Williams… ένα κορίτσι φρέσκο, ταλαντούχο και γεμάτο δημιουργικά όνειρα!
Μας συστήθηκε ως παρουσιάστρια / δημοσιογράφος όμως δεν μπόρεσε να «ξεφύγει» από την μεγάλη της αγάπη… το τραγούδι! Έφτασε η στιγμή λοιπόν να μας παρουσιάσει το πρώτο της τραγούδι με τίτλο «Πιάσε με» και δεν κρύβει την χαρά της!
Με αφορμή την καλλιτεχνική της ιδιότητα πλέον… συναντήθηκε με την αρχισυντάκτρια του Tralala.gr Σοφία Μπεκιάρη και απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που της τέθηκαν.
Απολαύστε την!
Ιλένια ξεκινώντας δεν γίνεται να μην σε ρωτήσω πόσο περίεργο είναι για σένα να δίνεις μία συνέντευξη μιας και έχεις συνηθίσει να είσαι εσύ στο ρόλο του δημοσιογράφου!
Η αλήθεια είναι πως δεν μου φαίνεται περίεργο να μου παίρνουν μια συνέντευξη γενικά, μου φαίνεται περίεργο το να μου παίρνουν μια συνέντευξη σχετικά με το καλλιτεχνικό κομμάτι, εκεί νιώθω κάπως μιας και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο αυτό που κάνω είναι να παίρνω εγώ συνέντευξη από καλλιτέχνες, οπότε ναι… αυτό είναι λίγο περίεργο!
Μπαίνεις τώρα λίγο καλύτερα στη θέση τους; Μπορείς να καταλάβεις πως νιώθουν οι καλλιτέχνες και ποια είναι τα άγχη τους;
Εννοείται! Βέβαια και η δουλειά του δημοσιογράφου σε κάνει να μπαίνεις a priori στα παπούτσια αυτού που έχεις απέναντί σου. Αν κοιτάξω τώρα τον εαυτό μου σαν καλλιτέχνη, νομίζω ότι τα κατάφερα καλά αυτό τον ενάμιση χρόνο και μπήκα με επιτυχία στα παπούτσια των άλλων.
Είσαι χαρούμενη γι’ αυτό το βήμα; Το περίμενες; Πίστευες πως θα συμβεί;
Δεν το ήξερα, αν με ρωτούσες κάποια χρόνια πριν δεν θα το προέβλεπα. Ήταν μια κρυφή αγάπη, ένας κρυφός έρωτας και το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ίσως και να συμβεί κάποια στιγμή.
Έχεις μεγαλώσει σε μια μουσική οικογένεια. Πώς ήταν, λοιπόν, η Ιλένια παιδί; Πώς έβλεπε τον κόσμο της μουσικής;
Στην οικογένειά μας συνέβαινε ότι συμβαίνει και σε μια οικογένειά που οι γονείς δεν έχουν σχέση με τον καλλιτεχνικό χώρο. Εμένα ο πατέρας μου άφηνε έξω από το σπίτι τα της δουλειάς του. Συνήθως δούλευε εκτός σπιτιού, ή τα βράδυ που εμείς κοιμόμασταν. Ήταν πολύ έξω από μας, το μόνο διαφορετικό ήταν οι καλλιτέχνες που μπαινόβγαιναν στο σπίτι. Για μένα αυτό ήταν κάτι πολύ οικείο και το συνειδητοποίησα μεγαλώνοντας. Φυσικά υπήρχαν και βράδια με πρόβες και κιθάρες και άλλα τέτοια, αλλά ήταν αναμενόμενο και δεν μπορείς να μην επηρεαστείς από αυτό.
Θυμάσαι ποια ήταν αυτή η στιγμή που σου δημιουργήθηκε στο μυαλό η σκέψη ότι θα μπορούσες κι εσύ να τραγουδήσεις;
Νομίζω από πολύ μικρή, δεν έχω εικόνα να σου πω για μια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή μου. Αισθάνομαι πως έτσι γεννήθηκα, μου έβγαινε πολύ φυσικά όλο αυτό. Νομίζω ότι το έκανα από μωρό. Ήμουν ένα πολύ ήρεμο παιδί και δεν ενοχλούσα ποτέ, όπως μου έχουν πει, αλλά όταν έκλεινε η πόρτα του δωματίου τότε ήταν που έβγαινε ο πραγματικός εαυτός. Ήμουν από τα κοριτσάκια που στέκονται μπροστά στον καθρέφτη και κάνουν πως τραγουδάνε.
Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση των γονιών σου όταν τους είπες ότι θέλεις να ασχοληθείς με το τραγούδι;
Όταν ήμουν 16 χρονών είπα στους γονείς μου πως θέλω να ασχοληθώ με αυτό. Η αντίδρασή τους ήταν εξαιρετικά αρνητική, αν θυμάμαι καλά. Με απέτρεψαν και οι δύο από το να το κάνω. Ακολούθησαν την πεπατημένη «Γίνε κάτι άλλο», «Κάνε κάτι άλλο»… και μετά αν δεν σου βγει, γύρνα σ’ αυτό. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που κλήθηκα να το βάλω κάτω από το χαλάκι. Έτσι στράφηκα στη δημοσιογραφία που ήταν η επόμενη επιλογή μου. Μου πήρε ένα χρόνο να αποφασίσω, μπήκα στη διαδικασία και σκεφτόμουν τι άλλο επικοινωνιακό θα μπορούσα να κάνω, ώστε να μπορώ να έχω και μια σχέση με το τραγούδι με κάποιο τρόπο. Ήθελα να το βάλω κάτω από το χαλάκι στο εκατό τοις εκατό, να ξεκινήσω κάτι καινούριο και να φύγω στο εξωτερικό. Από κει και πέρα ασχολήθηκα λίγο με κάποιες μπάντες, χωρίς να το πω στους γονείς μου.
Σήμερα τι λένε λοιπόν;
Ερχόμενη στο σήμερα, στην τωρινή αντίδραση των γονιών μου, του μπαμπά μου συγκεκριμένα, ο οποίος το έμαθε αφού είχα κάνει και τις ηχογραφήσεις, αφού είχα γυρίσει και τοclipμιας και έτυχε να τον συναντήσω την ημέρα που γυρίσαμε τοvideoclipγια μια δουλειά και του είπα «Α! Γυρίσαμε κι ένα videoclipκι έχω ηχογραφήσει κι ένα τραγούδι!». Βέβαια, αυτή είναι γενικότερα η τακτική μου εμένα… Πρώτα σκέφτομαι, μετά αποφασίζω, μετά πράττω και μετά ανακοινώνω. Έτσι τον έφερα τον πατέρα μου προ τετελεσμένου γεγονότος και επειδή είναι κι η κατάσταση όπως είναι, δεν μπορούσε να μου πει και κάτι. Πιστεύω ότι το έβλεπε να έρχεται, το είχε καταλάβει πως κάποια στιγμή θα γινόταν.
Δεν είχε τελικά μπει κάτω από το χαλάκι αυτή η επιθυμία!
Όπως αποδείχθηκε, όχι! Δεν το είχαμε συζητήσει όμως, είχαμε πολλά χρόνια να κάνουμε αυτή την κουβέντα. Και σε αυτή τη δουλειά, τουλάχιστον όπως πήγε σε μένα, είδα πως δεν υπάρχει κάποια σταθερότητα. Στη δημοσιογραφία έρχεται ο Μάρτιος και σκέφτεσαι τι θα κάνεις και που θα είσαι από το Σεπτέμβρη. Εγώ δεν ήμουν ποτέ σταθερά κάπου. Οπότε όταν βλέπεις το παιδί σου έξι χρόνια να «ταλαιπωρείται» ως προς το τι θα κάνει του χρόνου, λες εντάξει… ας κάνει τουλάχιστον αυτό που αγαπά τόσο πολύ. Για να μην υπάρξει παρανόηση, και τη δουλειά μου την αγαπώ, και για τη δημοσιογραφία έχω δουλέψει και προσπαθήσει πάρα πολύ. Είμαι σε ένα επίπεδο που νιώθω πως είναι decent αυτό που κάνω και προσπαθώ να το κάνω όσο καλύτερα γίνεται, δεν θα σου πω σε καμία περίπτωση πως το κάνω τέλεια αλλά προσπαθώ να το εξελίσσω όλο και περισσότερο. Ποτέ δεν το άφησα στην άκρη! Το να κάνω και μουσική, είναι λίγο σαν hobby αν το καλοσκεφτείς.
Στην αρχή της κουβέντας μας μου περιέγραψες τον εαυτό σου ως ένα παιδί χαμηλών τόνων. Λίγο πριν μου μίλησες για την αποφασιστικότητά σου και για το ότι στο τέλος έκανες πάντα αυτό που επιθυμούσες περισσότερο. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Είμαι «αθόρυβη»! Πιστεύω στον εαυτό μου και πάντα έχω μέσα μου τη σκέψη ότι θα τα καταφέρω. Κάνω πάντα το δικό μου και ίσως και αυτό να οδήγησε έτσι τα πράγματα στη ζωή μου. Καμιά φορά δεν ξέρω προς τα πού να κοιτάξω και να πω «ευχαριστώ». Ό,τι έχω σκεφτεί κι ονειρευτεί μέχρι στιγμής, έχει γίνει πραγματικότητα.
Νιώθεις ευγνωμοσύνη;
Βαθιά! Νιώθω ευλογημένη και το λέω σε όποιον με ρωτήσει. Ξυπνάω το πρωί και πάω με πολλή χαρά στη δουλειά μου και μετά έχω και μια άλλη δουλειά και τίποτα από αυτά που κάνω δεν είναι αγγαρεία. Κάνω αυτά που θέλω να κάνω, είναι πολύ σπάνιο αυτό στις μέρες μας. Ειλικρινά σου το λέω, με το χέρι στην καρδιά, αισθάνομαι ευλογημένη!
Σε άγχωσε καθόλου η μετάβαση από τον ένα χώρο στον άλλο;
Σίγουρα έχουν περάσει διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου γιατί έχω δει πως λειτουργεί αυτός ο χώρος. Ξέρω πως λειτουργούν οι εκπομπές, ξέρω πως λειτουργεί ο Τύπος. Το σκέφτηκα και όπως το σκέφτηκα, το πέταξα κιόλας. Αν μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε τι μπορεί να πει ο καθένας και αν θα δεχθεί αυτό που κάνουμε, στο τέλος δεν απολαμβάνουμε τίποτα και χάνουμε τη μαγεία. Υπήρξαν φορές που είπα «Μήπως τελικά να μην το κάνω;» και μετά είπα «Όχι, γιατί να μην το κάνω;». Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, γιατί σε δέκα χρόνια να μετανιώσω που δεν το έκανα;
Αρνητικά σχόλια και αντιδράσεις, έχεις αντιμετωπίσει;
Να σου πω την αλήθεια, μέχρι τώρα όχι. Προς το παρόν δεν έχω διαβάσει ή δει κάτι αρνητικό, αλλά σίγουρα θα υπάρχει γιατί δεν μπορούμε να αρέσουμε και σ’ όλους. Δούλευα ένα χρόνο για το κομμάτι κι είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στους συνεργάτες μου. Όταν άκουσα το τελικό αποτέλεσμα, είπα ότι δεν είναι κάτι που μπορεί να χαρακτηρίσει άσχημα κάποιος… είναι, νομίζω, το λιγότερο… αξιοπρεπές.
Ο χώρος αυτός γίνεται συχνά κακοπροαίρετος σε ανθρώπους που ανήκαν σε άλλη κατηγορία ως τώρα;
Το γνωρίζω, αλλά και τι μπορούν να πούνε; Για τις γνωριμίες που έχω κάνει; Αυτές τις απέκτησα μόνη μου! Γι’ αυτές τις γνωριμίες προσπάθησα πάρα πολύ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι πριν πέντε χρόνια κλήθηκα να πάω κάπου για δουλειά και δεν ήξερα κανέναν, ούτε άνθρωπο. Ξαφνικά έχω φτάσει σε ένα επίπεδο που πάω για δουλειά και μιλάω με 25-30 ανθρώπους και το ‘χω καταφέρει μόνη μου, με τη δουλειά μου. Εμένα ταmediaδεν μου έχουν φερθεί άσχημα, ίσα – ίσα μου έχουν φερθεί καλά. Σ’ αυτό το βήμα μου υπήρξαν πολλοί άνθρωποι από το χώρο που με στήριξαν και δεν το περίμενα κιόλας. Εκεί λέω ότι ή κάτι έχω κάνει καλά, ή όλοι αυτοί είναι πάρα πολύ καλοί άνθρωποι. (γέλια) Όλοι τους είναι πολύ καλοί άνθρωποι, τους ευχαριστώ έναν – έναν που με στήριξαν.
Τα καλά παιδιά επιβιώνουν σ’ αυτό το χώρο;
Ξέρεις ποια παιδιά επιβιώνουν σ’ αυτό το χώρο; Τα παιδιά που δουλεύουν πάρα πολύ! Δεν είναι όλοι κακοί… Γνωρίζοντας έναν άνθρωπο από κοντά, μπορεί να αλλάξεις τελείως την άποψη που είχες σχηματίσει. Εγώ είμαι πάρα πολύ της δεύτερης ανάγνωσης και είναι πολύ δύσκολο να βρω κάτι αρνητικό να σου πω για κάποιον. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει εξαιτίας του ρόλου τους να πουν μια «κακία», έχω δουλέψει σε πάνελ με ρόλους. Κι αυτοί έχουν λόγο ύπαρξης!
«Πιάσε με» είναι ο τίτλος του πρώτου σου τραγουδιού. Πες μου λίγα λόγια γι’ αυτό. Γιατί επέλεξες να είναι αυτό το τραγούδι με το οποίο θα συστηθείς στον κόσμο;
Από την πρώτη στιγμή που το άκουσα μου έκανε κάτι, ωστόσο παράλληλα δοκιμάσαμε κι άλλα τραγούδια μέχρι να καταλήξουμε. Όλα όσα δοκίμασα ήταν τραγούδια του συνθέτη και παραγωγού, Δημήτρη Κοντόπουλου, που μαζί του ξεκίνησε αυτή η διαδρομή. Η απόφαση ήταν ομόφωνη, ήμασταν 4-5 άτομα που πέσαμε πάνω από το «Πιάσε με» και θέλαμε να είναι αυτό που θα βγάλουμε. Είναι ένα τραγούδι που βγάζει πολύ συναίσθημα, είτε από το στίχο του, είτε από τη μουσική του. Μπορείς πολύ εύκολα να ταυτιστείς μαζί του, σίγουρα όλοι έχουμε περάσει από μια τέτοια φάση στη ζωή μας. Το βρήκα πολύ ιδιαίτερο. Είναι γραμμένο από τους Δημήτρη Κοντόπουλο, Βίκυ Γεροθόδωρου, Μιχάλης Παπαθανασίου και τους ευχαριστώ πολύ για τη πρώτη αυτή συνεργασία! Κυκλοφόρησε από την Minos EMI / Universal, τη δισκογραφική εταιρεία μου.
Είναι αυτό το τραγούδι η Ιλένια; Διαθέτει το ύφος που θέλεις να σε εκφράζει καλλιτεχνικά;
Ναι, είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν είμαι άνθρωπος που βάζει ταμπέλες και στη μουσική ακούω κυριολεκτικά τα πάντα, από παραδοσιακά μέχρι την τάση της εποχής που είναι η trap. Ίσως γιατί είναι κι η δουλειά μου τέτοια… αλλά ναι, κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό είναι Ιλένια αυτό.
Σε είδαμε και σε έναactστα βραβεία τουMad. Από την παρουσίαση, ανέβηκες στο stage για να τραγουδήσεις. Πώς ένιωσες;
Ένιωσα πολύ περίεργα αλλά παράλληλα έβαλα ένα checkστην dreamlistμου γιατί ήταν ένα προσωπικό μου όνειρο αυτό. Ήρθε κι αυτό χωρίς να το ζητήσω, ήρθε και τόσο γρήγορα που μπορώ να σου πω ότι οριακά δεν το κατάλαβα κιόλας. Έπρεπε να τελειώσει όλη η βραδιά για να δω το βίντεο και να καταλάβω αν έγινε κάποιο λάθος. Θέλω να ευχαριστήσω εδώ, τον Νίκο Τάγη, καλλιτεχνικό διευθυντή του καναλιού και των βραβείων, που με εμπιστεύτηκε και έγινε και αυτό φέτος!!!
Είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου;
Πάρα πολύ! Δε θα σου πω ποτέ ότι έχω κάνει κάτι τέλεια, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Σε οτιδήποτε κάνω, βρίσκω λάθη… ακόμη και σε αυτό που κάνω κάθε μέρα.
Έχεις σκεφτεί την πιθανότητα να μην μπορείς να συνδυάσεις τραγούδι και δημοσιογραφία; Τι θα μπορούσες πιο εύκολα να αφήσεις;
Προς το παρόν δεν το σκέφτομαι. Θα προσπαθήσω να κάνω και τα δύο πράγματα που αγαπάω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μακάρι να φτάσω στο επίπεδο που θα πρέπει να επιλέξω ένα από τα δύο. Αν γίνει αυτό, θα τα βάλω σοβαρά κάτω και θα επιλέξω. Ελπίζω τουλάχιστον για τον επόμενο χρόνο να μην φτάσω σε αυτό το δίλημμα, σκέφτομαι μόνο το άμεσο μέλλον… δεν κοιτώ μακριά.
Είσαι ένας νέος άνθρωπος με όνειρα! Η κατάσταση στη χώρα μας αυτή τη στιγμή, πόσο σε αγχώνει σχετικά με αυτά;
Βεβαίως και με αγχώνει και νομίζω πως είναι μια κατάσταση που δεν έχει αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο. Πολλές φορές ίσως και να λειτουργεί ανασταλτικά, μάλιστα. Η κρίση έχει πλήξει σε πολύ μεγάλο βαθμό το χώρο το δικό μας. Τουλάχιστον όσον αφορά το κομμάτι της τηλεόρασης, εγώ δεν πρόλαβα τις εποχές των μεγάλων αμοιβών. Δεν μπορώ να σου μιλήσω για το χώρο της μουσικής γιατί δεν ξέρω ακριβώς τι γινόταν, αλλά φαντάζομαι πως κι εκεί κάπως έτσι θα ήταν τα πράγματα. Έζησα το βασικό μισθό, το να παλεύω, να προσπαθώ, να έχω άγχος… και δεν ήταν κάτι που με άφησε ανεπηρέαστη. Κάποια στιγμή μάλιστα, έμεινα και χωρίς δουλειά και απογοητεύτηκα. Νομίζω πως η λύση σε όλο αυτό είναι ακόμη περισσότερη δουλειά για να μην σε πάρει από κάτω. Ζούμε στην εποχή που για να κάνεις μόνο μια δουλειά θα πρέπει να πληρώνεσαι πάρα πολύ καλά από αυτή για να είσαι οκ. Πρέπει ή να κάνεις πάρα πολλές δουλειές, ή να δουλεύεις πάνω στο ίδιο αντικείμενο σε πάρα πολλά projectsγια να πεις ότι μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς. Δεν σου κρύβω πως προσωπικά έχω επηρεαστεί πολύ και με έχει ρίξει πολλές φορές. Εγώ έφυγα από το σπίτι μου πολύ νωρίς, έφυγα στα 18 μου και δεν ξαναγύρισα. Γύρισα για ένα χρόνο μέχρι να ορθοποδήσω και να μπορώ να πάω ξανά να νοικιάσω μόνη μου ένα σπίτι. Ακόμα κι αυτή η κατάσταση μου άρεσε όμως, πάντα μου άρεσε ο δύσκολος δρόμος!
Ποιο επάγγελμα θεωρείς πως έχει περισσότερο ανταγωνισμό; Η τηλεόραση ή το τραγούδι;
Θεωρώ ότι όλα τα επαγγέλματα έχουν ανταγωνισμό αλλά μιλάς σε έναν άνθρωπο που δεν είναι καθόλου ανταγωνιστικός σε βαθμό που ρίχνει πολλές φορές τον εαυτό του. Επιλέγω να έχω μια καλή σχέση, όχι απαραίτητα φιλική αλλά καλή, με τους ανθρώπους που δουλεύουμε μαζί είτε στο χώρο της μουσικής είτε σε αυτόν της τηλεόρασης. Εργαζόμαστε για τον ίδιο σκοπό, θέλουμε όλοι το καλό της δουλειάς… είμαι πολύ αυτής της φιλοσοφίας.
Εμπιστεύεσαι εύκολα νέους ανθρώπους στη ζωή σου;
Όχι, στη ζωή μου είμαι πολύ κλειστή. Ίσως λόγω της δουλειάς πλέον να έχω ανοίξει λίγο τον κύκλο μου τα τελευταία χρόνια. Έχω ακόμα όλους τους φίλους που είχα εκτός δουλειάς, είμαι πολύ τυχερή σε αυτό γιατί κάνουμε και μια δουλειά που απαιτεί κατανόηση και από τους γύρω. Είμαι πολύ κλειστή, είμαι όμως καλός ακροατής που είναι καλό για τη δουλειά μας… αλλά δεν ανοίγομαι. Γι’ αυτό και στις συνεντεύξεις καμιά φορά είμαι λίγο κλειδωμένη. Τα κρατάω πολύ για εμένα όλα, και τα προσωπικά και τα επαγγελματικά.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό ενός ανθρώπους που είναι δυνατός και μπορεί να παίρνει στα χέρια του τις καταστάσεις;
Ισχύει αυτό αλλά τώρα πια μπορώ να σου πω ότι χρειάζομαι κι εγώ ανθρώπους δίπλα μου να με πουσάρουν, το ‘χω δουλέψει πάρα πολύ αυτό. Άλλωστε και για να κάνω αυτό το βήμα υπήρξαν πολλοί άνθρωποι δίπλα μου που με βοήθησαν.
Οι δημόσιες σχέσεις πόσο σε αφορούν, παίζουν ρόλο για την εικόνα ενός καλλιτέχνη;
Κοίτα, είναι λίγο σαν τα socialmedia… έχει να κάνει με το τι θες να βγάλεις προς τα έξω. Είναι καλό στη δουλειά που κάνουμε να είσαι «δημοσιοσχετίστας», εγώ δεν είμαι τόσο και ίσως είναι ένα αρνητικό μου αυτό. Δεν το κάνω επίτηδες αλλά θεωρώ ότι για να φτάσεις να εμπιστευτείς κάποιον πρέπει πρώτα να τον γνωρίσεις καλά, να σε δει και στα πάνω σου, να σε δει και στα κάτω σου, να σε στηρίξει… Σε αυτή τη δουλειά υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός και νομίζω ότι είναι λίγο… «killers» οι περισσότεροι.
Μέχρι που μπορεί να φτάσει η Ιλένια για να καταφέρει αυτό που έχει ονειρευτεί;
Μέχρι εκεί που θα ξέρω ότι κάνω κάτι που το κάνω καλά, μέχρι εκεί που δεν θα έχω ξεκινήσει να χάνω τον εαυτό μου. Αν έχω καταφέρει κάτι μέχρι στιγμής, είναι να μην χάσω τον εαυτό μου… να μην αλλάξω σαν χαρακτήρας. Νομίζω εκεί θέτω τα προσωπικά μου όρια.
Υπάρχουν στιγμές που να σκέφτεσαι πως θα μπορέσεις μελλοντικά να συνδυάσεις το επάγγελμα σου και τον ρόλο σου ως μητέρα;
Προς το παρόν δεν κάνω αυτή τη σκέψη γιατί κάνω focusστα επαγγελματικά. Ωστόσο μεγάλωσα σε μια οικογένεια που η μαμά μου έγινε πολύ μικρή μητέρα και έκανε και τρία παιδιά. Ξέρω πως είναι να δουλεύεις και να έχεις και τρία παιδιά, να ξενυχτάς και να πρέπει να στηρίξεις κι ένα σπίτι. Δεν είναι καθόλου εύκολο! Είναι, όμως, κάτι που δεν σκέφτομαι ακόμα! Αν μπω σ’ αυτή τη διαδικασία, θα αγχωθώ πολύ και νομίζω πως δεν είναι ακόμη η ώρα.
Πώς θα είναι το καλοκαίρι σου; Θα ξεκουραστείς;
Το καλοκαίρι μου θα ξεκινήσει γύρω στις 4 Αυγούστου και θα τελειώσει κάπου στις 15 του ίδιου μήνα. Θα κυλίσει με πολύ άγχος, είμαι και ιδιαιτέρως αγχώδης τύπος τα τελευταία χρόνια. Θα επιλέξω να ξεκουραστώ και να κερδίσω λίγο προσωπικό χρόνο και μετά θα οπλίσω, θα βάλω πολλά όπλα στη φαρέτρα μου και από Σεπτέμβρη θα ξεκινήσω.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου και δισκογραφικά αλλά και όσον αφορά τις live εμφανίσεις σου;
Είμαστε σε μια δημιουργική φάση, έχουμε ήδη μπει στο studio και δοκιμάζουμε κάποια πράγματα. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα πω αυτή τη φράση! (γέλια) Περιμένουμε την αρχή της σεζόν για να δούμε και που θα καταλήξουμε. Υπάρχουν κάποιες προτάσεις για liveεμφανίσεις, τις ζυγίζουμε και θα δούμε.
Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βόγιαρη
Πηγή : tralala.gr
