Λέγεται ότι η καλύτερη ευχή που μπορείς να κάνεις σε κάποιον είναι να έχει ηρεμία. Γιατί αν έχει γαλήνιο πνεύμα, όλα τα άλλα έρχονται. Η υγεία μας ουσιαστικά εξαρτάται από το πόσο ήρεμοι είμαστε. Και συνεπώς η καλή μας διάθεση και η όρεξή μας για οτιδήποτε συνδέεται επίσης με αυτό.
Είναι εύκολο να θυμώνουμε και να παραπονιόμαστε για ένα σωρό προβλήματα. Όσο εύκολο είναι να τα βρίσκουμε. Πάντα υπάρχει κάποιος λόγος για να ταραζόμαστε. Το δύσκολο είναι να τα προσπερνάμε όλα αυτά. Με το να μάθουμε να αγνοούμε, κερδίζουμε την ηρεμία μας. Γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε τον κόσμο ούτε τους άλλους.
Δεν ευθυνόμαστε εμείς για το αν οι άλλοι είναι αναίσθητοι και δεν σέβονται τους συνανθρώπους τους, ούτε για το αν οι άλλοι δεν έχουν καλούς τρόπους ή τη στοιχειώδη ευγένεια. Όπως επίσης δεν ευθυνόμαστε για συμπεριφορές που ξεκάθαρα γίνονται επίτηδες, για να μας προκαλέσουν, να μας αναγκάσουν να ξεσπάσουμε. Δεν φταίμε εμείς αν οι άλλοι για να γεμίσουν το κενό τους, θέλουν συνέχεια την προσοχή στραμμένη πάνω τους, με οποιοδήποτε τρόπο, αφού ακόμα και οι επικρίσεις μας εξακολουθούν να τους δίνουν αξία από τον πολύτιμο χρόνο και την ενέργειά μας.
Η λογική που έχουμε εμείς δεν είναι τόσο «κοινή» όσο νομίζουμε. Ο καθένας έχει τις δικές του αξίες και ιδέες. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσβαλλόμαστε απλά επειδή οι άλλοι σκέφτονται διαφορετικά και εμείς αποδοκιμάζουμε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ο καθένας είναι ελεύθερος στην άποψή του φτάνει να μην την επιβάλλει στους άλλους και να σέβεται το γεγονός πως θα υπάρχουν διαφωνίες.
Λένε πως «η οργή είναι το τίμημα που πληρώνεις εσύ για τα λάθη κάποιου άλλου». Αλλά δυστυχώς εσύ είσαι αυτός που καίγεσαι, που ταράζεσαι και χάνεις την ηρεμία σου. Και ο άλλος έχει πετύχει τον σκοπό του και εισπράττει την ικανοποίησή του να σου έχει χαλάσει τη διάθεση. Στην τελική αξίζει όλο αυτό;
Εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι και για τη διάθεσή μας αλλά κυρίως για τις σκέψεις μας. Το μυαλό είναι ένα πανίσχυρο όπλο αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Αλλά τις περισσότερες φορές το εμποτίζουμε με τόσες παράλογες σκέψεις που δηλητηριάζουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας.
Το βασικότερο στην αναζήτηση της ηρεμίας μας είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πάντοτε ταράζουμε εμείς τον εαυτό μας. Κανείς ποτέ και πουθενά δεν μπορεί να μας ενοχλήσει και να μας ταράξει με κανέναν τρόπο αν πρώτα δεν του το επιτρέψουμε εμείς. Θέλει δύναμη να μετατραπεί ο ‘παράλογος’ τρόπος σκέψης σε λογικό. Για να γίνει η αρνητική αύρα θετική. Αν καταφέρουμε να ηρεμήσουμε τις σκέψεις μας, θα βρούμε και τη γαλήνη που αναζητούμε.
Δεν είναι οι άλλοι που θα μας κάνουν ευτυχισμένους. Ούτε εξαρτάται η ευτυχία μας από αυτούς. Εξάλλου, η ζωή είναι 10% τι μας συμβαίνει και 90% πώς αντιδρούμε εμείς σε αυτό. Πάντα έχουμε επιλογές. Και όλη μας η ζωή είναι αποτέλεσμα αυτών των επιλογών. Συνεπώς, το πώς αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον μας, τις συνθήκες που μας διέπουν και τους ανθρώπους που μας περιστοιχίζουν, πηγάζει από τις σκέψεις που βάζουμε στο μυαλό μας.
Αν καταφέρουμε λοιπόν να ησυχάσουμε τις φωνές του εσωτερικού μας κόσμου, θα καταφέρουμε να ομορφύνουμε και την εξωτερική μας διάθεση. Στην τελική, τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από τη δική μας ηρεμία. Και ίσως, μέσω αυτού να επηρεαστεί θετικά και το υπόλοιπό μας περιβάλλον.
Πηγή : ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
