Σύνοψη
Η Καρολάιν Μάρτιν, δικηγόρος και εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης εναντίον της ελληνικής αξίωσης για πολεμικές αποζημιώσεις για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, επισκέπτεται την Ελλάδα και συναντά τον Νικόλα Ανδρέου, έναν από τους τελευταίους εν ζωή επιζήσαντες της Σφαγής των Καλαβρύτων του 1943. Όσο ο Νικόλας εξιστορεί τα γεγονότα του παρελθόντος, οι δυό τους θα αντιπαρατεθούν με τις προσωπικές τους προκαταλήψεις και πεποιθήσεις σε μια επίπονη αναμέτρηση που θα τους φέρει πιο κοντά. Το καθαρτήριο αυτό ταξίδι μέσα από ένα σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας θα καταλήξει στην αναγνώριση μιας αμοιβαίας ανάγκης: την αναζήτηση της ελπίδας.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Παραδοσιακά, με συνεπαίρνει οτιδήποτε σχετίζεται με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ίσως επειδή στο μυαλό μου ήταν ο τελευταίος πόλεμος στον οποίο δεν υπήρξαν αμφιβολίες περί του ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός. Ίσως επίσης επειδή μεγάλωσα με συνταρακτικές βιωματικές αφηγήσεις και ανατριχιαστικές ιστορίες από τους παππούδες και τις γιαγιάδες για μια από τις πιο μελανές περιόδους της ανθρωπότητας.
Πάντα ένιωθα πως από αυτή την τόσο αντιφατικά μικρή χώρα με τις τόσο μεγάλες, καλά κρυμμένες ιστορίες που γεμίζουν τα ντουλάπι της παγκόσμιας συλλογικής μνήμης, μπορούν να προκύψουν πελώριες συγκινήσεις και συναισθήματα. Και όταν ήρθα για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την ταινία μας, ένιωσα ότι είναι μια ιδανική αφορμή να συμβάλλω στην αφήγησή τους.
Εκείνο που με συναρπάζει στο σενάριο, όπως και στην πλειονότητα των κινηματογραφικών σεναρίων μάλιστα, είναι η εστίαση στην ανθρώπινη διάσταση της ιστορίας. Έτσι, στην ταινία μας, στα Καλάβρυτα 1943 παρατηρούμε σε πρώτο πλάνο κι από πολύ κοντά το πως μια οικογένεια, η οποία βρίσκεται στην καρδιά του κυκλώνα, κατακερματίζεται, με αποτέλεσμα μια αγνή ψυχή, αυτή ενός μικρού κι αθώου παιδιού, να στιγματιστεί για το υπόλοιπο της ζωής του.
Η αναπαράσταση του τρόμου της σκληρής πολεμικής πραγματικότητας, συνδυασμένη με πάθος και συναίσθημα, ήταν το βασικό μου μέλημα και δεν θα μπορούσα να εμπλακώ σε μια τόσο σημαντική διαδικασία αν δεν είχα δίπλα μου μια υπέροχη ομάδα συνεργατών. Το να είμαστε ειλικρινείς με το παρελθόν και να τιμήσουμε αυτές τις ψυχές ήταν η πρόθεση και η ανάγκη μας, ωστόσο δεν θέλαμε απλά να αφηγηθούμε μια ακόμη ιστορία για τον πόλεμο, αλλά να αναδείξουμε το πως η ανθρωπότητα μπορεί να συνεχίσει να ελπίζει, ακόμη και όταν περιβάλλεται από απύθμενη άβυσσο.
Ελπίζω πως όλοι οι θεατές θα απολαύσουν την κινηματογραφική αυτή ιστορία όσο κι εμείς, που αναμετρηθήκαμε μαζί της για να τιμήσουμε ένα σπουδαίο κομμάτι της Ιστορίας, της ειρήνης και της ελευθερίας.
