Τη δική του απάντηση στην Άννα Παναγιωτοπούλου, η οποία τον είχε κατηγορήσει δημοσίως για απάτη, έδωσε ο Αλέξανδρος Ρήγας.
Σε επιστολή- απάντηση που δημοσιεύει ο enikos.gr ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης, παρουσιάζει τη δική του πλευρά στην υπόθεση που ήδη έχει συζητηθεί πολύ, από τη στιγμή που η Άννα Παναγιωτοπούλου τον κατηγόρησε ότι της πήρε τη δικαιώματα ενός έργου και την έδιωξε από συμφωνημένη συνεργασία τους.
«Ο Ρήγας είναι τέρας!» – Η Άννα Παναγιωτοπούλου σέρνει στα δικαστήρια τον Αλέξανδρο Ρήγα (Video)
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο:
«Καλή μου Άννα, καλημέρα,
Με ενημέρωσαν ότι σε κάποια τηλεοπτική σου εμφάνιση αναφέρθηκες σε ένα θέμα που είχες με κάποιον αλήτη που σου έκλεψε ένα θεατρικό έργο και σε άφησε χωρίς δουλειά και μίλησες περί απάτης… και περί τεράτων…
Βρε Αννούλα μου, επειδή είχα κι εγώ ένα παρόμοιο θέμα και επειδή είπες ότι έχεις εκατό χρόνια στο θέατρο θα ήθελα τη βοήθεια σου και την πολύτιμη εμπειρία σου, γιατί εγω έχω λιγότερα και δε τα γνωρίζω καλά όλα αυτά… Με ξέρεις χρόνια και ξέρεις ότι αποφεύγω τις δημόσιες αντιπαραθέσεις, ειδικά με ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ. But Anna, but. Όταν κάποιος σε συκοφαντεί δημοσίως και μιλάει πολύ άσχημα για σένα, παραποιώντας την αλήθεια – αποκρύπτοντας βασικά στοιχεία αυτής της “απάτης” – και προσβάλλοντας την επαγγελματική σου και προσωπική σου αξιοπρέπεια… τί λες, εσύ, με εκατό χρόνια στο θέατρο… δεν πρέπει να απαντήσω δημοσίως; Τουλάχιστον για αρχή;; (για αργότερα θα μιλήσουν άλλοι πιο ειδικοί)
Που λες Άννα μου, πριν περίπου ένα χρόνο συζητούσα με μια ηθοποιό για μια ενδεχόμενη συνεργασία… αφού αναφερθήκαμε σε διάφορα (με εκατέρωθεν προτάσεις) η φίλη μου – ηθοποιός (ας την λέμε Α – χάριν συντομίας) μου ανέφερε ένα θεατρικό έργο (ας το πούμε Glorius), το έργο αυτό, ενός αλλοδαπού συγγραφέα με ονοματεπώνυμο – που σημαίνει ότι είναι ΔΙΚΟ ΤΟΥ και όχι κάποιου άλλου – ας πούμε της Α. Το είχε προτείνει στη φίλη μου ο άξιος συνάδελφος κύριος Πέτρος Ζούλιας, ο οποίος και είχε τα δικαιώματα για ανέβασμα του έργου στην Ελλάδα…
Άρα, πρώτον… για να είμαστε σαφείς… και να μη λέμε ο,τι να ‘ναι… Το έργο, καταρχάς, ανήκει στον κύριο αλλοδαπό και στον κύριο Ζούλια και ΟΧΙ στη φίλη μου την Α…
Καλά μέχρι εδώ Αννούλα; Εσύ που έχεις εκατό χρόνια στη δουλειά, αυτή δεν είναι η σωστή διατύπωση; Έτσι, Αννούλα… το ‘ξερα ότι θα συμφωνήσεις.
Πάμε παρακάτω. Επειδή το έργο δεν υπήρχε καν στα χέρια της φίλης μου Α – το αγόρασα εγώ από το ΛονδίνοΕΓΩ – όχι η φίλη μου η Α. και σε απόλυτη συμφωνία με τη φίλη μου Α, αναθέσαμε στον άξιο μεταφραστή, κύριο Αλέξη Καλλίτση, τη μετάφραση του έργου -επειδή όμως τα έργα, Αννούλα, όπως ξέρεις καλά εσύ, μετά από εκατό χρόνια στη δουλειά, δεν είναι ξέμπαρκα, επικοινώνησα με τη ΣΟΠΕ (ένας σύλλογος, Αννούλα, που διαχειρίζεται τα δικαιώματα των θεατρικών έργων) όπως θα έπρεπε να ξέρεις με τα ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ στη δουλειά, ζήτησα τα δικαιώματα του έργου, το οποίο θα ανέβαινε με πρωταγωνίστρια τη φίλη μου Α, σε σκηνοθεσία δικιά μου, παραγωγή του κύριου Μαροσούλη Θοδώρη, στο Θέατρο Μείζονος ελληνισμού, τη θεατρική σεζόν 2015-2016, καλά μέχρι εδώ Αννούλα…;
Μπράβο Αννούλα… ο κος Ζούλιας παραχώρησε ευγενέστατα τη θέση του στη φίλη μου και σε εμένα… πλήρωσα όπως ορίζει ο νόμος ΕΓΩ τα δικαιώματα του έργου (εν γνώσει της φίλης μου Α) και από εκεί και πέρα τα δικαιώματα του έργου για την Ελλάδα ανήκαν πια τυπικά σε εμένα και στον παραγωγό, κύριο Θοδωρή Μαροσούλη… (για όλα αυτά που λέω εννοείται οτι υπάρχουν όλα τα νόμιμα παραστατικά και αποδείξεις μεταξύ εμού και της ΣΟΠΕ).
ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ Α βγαίνει δημοσίως και μιλά για κλοπή και απάτη πες μου, Αννούλα, με τα εκατό χρόνια στο θέατρο, μήπως αυτό είναι μηνύσιμο γιατί κακοποιεί βάναυσα το όνομα μου και την επαγγελματική εικόνα μου στο κοινό;
Γιατί όσον αφορά το σινάφι μας και τους παροικούντες την θεατρική Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πολύ καλά,οπότε καλύτερα μην την ανοίξουμε δημοσίως αυτή την κουβέντα Αννούλα θα σε στενοχωρήσω και δεν το θέλω…
Και πέρναγαν, λοιπόν, όμορφα οι μέρες ,ο κος Καλλίτσης μας παρέδωσε μια εξαιρετική μετάφραση. Ολοκληρώσαμε τα casting για το θεατρικό έργο, κάναμε την ωραία μας φωτογράφηση… φτιάξαμε τα ωραία μας σκηνικά… τα ωραία πανάκριβα κουστούμια εποχής, για τα οποία πλήρωνε αγόγγυστα ο παραγωγός κος Θοδωρής Μαροσούλης συμπεριλαμβανομένων και προκαταβολών, που πήρε η φίλη μου Α για την θεατρική παράσταση… και ένα ωραίο ηλιόλουστο μεσημέρι του Σεπτέμβρη ξεκινήσαμε τις πρόβες μας… άρα, Αννούλα μου, ο πρώτος που θα έπρεπε να μιλάει ότι έχασε πολλά χρήματα είναι ο κος Μαροσούλης και όχι η φίλη μου Α…
Πάμε παρακάτω Αννούλα… εσύ, με τα εκατό χρόνια στη δουλειά, όταν μια πρωταγωνίστρια έχει στα χέρια της ένα θεατρικό κείμενο για τέσσερις ολόκληρους μήνες (και έχω ανοίξει προσωπική συζήτηση μαζί της για δυσκολία εκμάθησης των κειμένων, σύμφωνα με προσωπική εμπειρία από προηγούμενες δουλειές της στο θέατρο Παλλάς και στο Εθνικό Θέατρο) και γνωρίζοντας ότι έχουμε δυο μήνες προβών για το ανέβασμα του έργου δεν θα έπρεπε, κατά την γνώμη σου, η φίλη μου Α να ερχόταν στις πρόβες έχοντας, τουλάχιστον, μια υποτυπώδη γνώση του κειμένου και όχι συλλαβίζοντας με δυσκολία και με το κείμενο στο χέρι;
Πες μου εσύ, λοιπόν, που είσαι μια άψογη επαγγελματίας με ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ στη δουλειά, τί να πω στη φίλη μου Α, που είναι και αυτή μια άψογη επαγγελματίας και με εκατό χρόνια στη δουλειά, σαν και εσένα;;;
Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ Α, που λες Αννούλα, που έχουμε συνεργαστεί τόσο στην τηλεόραση όσο και στο θέατρο, ξέρει, όπως και όλοι που έχουν συνεργαστεί μαζί μου, ότι έχω ένα αναθεματισμένο βίτσιο που λέει ότι οι πρόβες δεν είναι για να μαθαίνουμε τα λόγια μας συλλαβιστά και με το κείμενο στο χέρι -αυτό το κάνουμε στο προσωπικό μας χρόνο και καταθέτοντας προσωπική μελέτη- ειδικά όταν έχουμε στα χέρια μας ένα έργο το οποίο βασίζεται καθ ολοκληρίαν στους ώμους μας… γι’ αυτό το βίτσιο, λοιπόν Αννούλα, ενημέρωσα και την φίλη μου Α και τους υπόλοιπους ηθοποιούς του θιάσου από την πρώτη ημέρα που πήραν το κείμενο στα χέρια τους (και επαναλαμβάνω για να γίνει σαφές, τέσσερις μήνες από την έναρξη των προβών) και άρχισαν, λοιπόν, οι πρόβες και η φίλη μου η Α μετα από εννέα μέρες προβών και για μια μόνο σκηνή έξι σελίδων παρουσίαζε αδυναμία εκμάθησης, έστω και αυτών των έξι σελίδων, Αννούλα μου γλυκιά, αν η φίλη μου Α θεωρεί ότι αυτό είναι επαγγελματισμός μετά από εκατό χρόνια στη δουλειά,θα μου επιτρέψεις, εμένα, με τα λιγότερα χρόνια στη δουλειά να διαφωνήσω…
Θορυβημένος, λοιπόν, ο παραγωγός, κος Μαροσούλης και παρακολουθώντας διακριτικά και ανελλιπώς τις πρόβες μας, με κάλεσε στο γραφείο του, με ενημέρωσε ότι ανησυχεί για το μέλλον της παράστασης, εξαιτίας της φίλης μου Α και μου ζήτησε να εγγυηθώ προσωπικά ότι η παράσταση θα ανέβει στο χρόνο τον οποίο έχουμε συμφωνήσει.
Του απάντησα ότι δεν μπορώ να εγγυηθώ για κανέναν πέραν του εαυτού μου γιατί δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το πότε κάθε ηθοποιός θα μάθει τα λόγια του -ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΑΝΝΟΥΛΑ ΜΟΥ, ΕΣΥ ΜΕ ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΤΙ ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΑΜΑΤΙΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ- καλά δεν τα λέω Αννούλα μου;;;
Εσύ με τα εκατό χρόνια στη δουλειά, ως άψογη επαγγελματίας, ξέρω ότι με καταλαβαίνεις… ο κος Μαροσούλης, λοιπόν, ο οποίος έχανε καθημερινά χρήματα, ζήτησε ραντεβού από την Α (στο οποίο ήμουν και εγώ παρών) και πολύ ευγενικά και με απόλυτο σεβασμό στο πρόσωπο της και στην πορεία της στο θέατρο, της εξέφρασε τις ανησυχίες του και της ζήτησε ως επαγγελματίας που είναι να του υποσχεθεί ότι θα τηρηθούν οι μεταξύ τους συμφωνίες περί ανεβάσματος του έργου…
Η ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΑΨΟΓΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ Α, ΜΕ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΑΝΝΑ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΣΜΕΥΤΕΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ο κύριος Μαροσούλης, της ζήτησε να δεσμευτεί εγγράφως ότι, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, θα έχει μάθει τον ρόλο της εντός δυο μηνών και η φίλη μου Α απεχώρησε έξαλλη από τη συνάντηση με εντελώς αγενές ύφος, ξεστομίζοντας τη γνωστή φράση με τα εκατό χρόνια στο θέατρο.
Επικοινώνησα με τη φίλη μου Α, βρέθηκα μαζί της προσπαθώντας πολύ να την πείσω να μην καταστρέψουμε τη δουλειά και να φανεί λογική, της επεσήμανα την κουβέντα που είχαμε κάνει για τις δυο προηγούμενες συνεργασίες της όπου παρουσίαζε και εκεί προβλήματα εκμάθησης, τόσο στο θέατρο Παλλάς, με σκηνοθέτη τον κο Σταμάτη Φασουλή, όσο και στο Εθνικό Θέατρο με σκηνοθέτη τον κο Πέτρο Ζούλια, η φίλη μου Α αναφέρθηκε εντελώς απαξιωτικά και για τους δυο και μου είπε επι λέξη “οτι έφταιγε ο Φασουλής και ο Ζούλιας γιατί δεν της έκαναν σωστές πρόβες” και μάλλον έχει δίκιο, Αννούλα μου, μετα από τόση κούραση εκατό χρόνων στη δουλειά μας βολεύει να φταίνε πάντα οι άλλοι!
ΓΙΑ ΝΑ κλείσω και να μην σε κουράζω, καλή μου Άννα, θέλω να σου πω οτι έκτοτε η φίλη μου Α ουδέποτε επικοινώνησε ούτε με τον παραγωγό, ούτε με εμένα προσωπικά και επειδή αναφέρθηκε και σε κάποια δικαστική διαμάχη να σου πω μόνο ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΩ ΛΑΒΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΧΑΡΤΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΠΤΑ ΜΗΝΕΣ…
Πες μου τώρα, βρε Αννούλα μου, εσύ που με αγαπάς και με τα εκατό χρόνια στη δουλειά και ξέρω ότι θα με συμβουλεύσεις σωστά και λες πάντα την αλήθεια και δεν ρίχνεις ποτέ δημοσίως λάσπη σε συνεργάτες σου, για ποιο λόγο ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ( ή μαλλον μπορώ) τι να κανω;
ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ Α ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΣΥΚΩΦΑΝΤΙΚΑ ΕΞΕΣΤΩΜΗΣΕ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΜΟΥ Ή ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ ΑΓΩΓΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ;;;;;
ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΑ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ… ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΟΥ, Ο ΚΑΛΟΣ ΣΟΥ ΦΙΛΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΗΓΑΣ
Υ.Γ. Να σε ενημερώσω, επίσης, Αννούλα οτι το θεατρικό έργο Glorius είναι στη διάθεση της φίλης μου Α, όποτε θελήσει να το ανεβάσει, γιατί εγω προσωπικά δεν ενδιαφέρομαι να το ανεβάσω -όπως είπε στη συνέντευξη της- και να της ευχηθούμε και οι δυο μας πολλή καλή επιτυχία και να έχει δίπλα της ανθρώπους που την αγαπάνε και να την προστατεύουν από το να εκτίθεται με τέτοιου τύπου δηλώσεις…»
