Είναι και κάποιοι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας για να μας αποδείξουν πως ποτέ πριν τελικά δεν είχαμε καταλάβει τι εστί αγάπη κι έpωτας. Είναι αυτή η ψυχή που έχει διαβάσει τη δίκη σου, ερχόμενη απ’ το πουθενά και θέτοντάς σε αντιμέτωπο με όλες τις ψευδαισθήσεις, που ως τώρα συντηρούσες.
Είναι αυτός ο έpωτας που ποτέ και κανένας δε θα μπορέσει να καλύψει το κενό της απώλειάς του. Η αντικατάστασή του ξέρεις εξαρχής πως είναι ένα έργο απίθανο.
Είναι ο ένας, ο μοναδικός σου, ο μονάκριβος σου, ο άνθρωπος σου, αυτός που ξύπνησε όλα τα θαμμένα σου συναισθήματα. Αυτός που μπόρεσε να ξεκλειδώσει όλες τις πόρτες και τα παράθυρά σου. Κυρίως, αυτήν την πόρτα που δεν είχες τη δύναμη να αντέξεις να πλησιάσεις και να δεις πως υπήρχε πριν τον βάλεις στη ζωή σου.
Αν πότε η τύχη φέρει στη ζωή σου έναν τέτοιο άνθρωπο, αγκάλιασε τον σφικτά. Όχι τόσο ώστε να πονέσετε, αλλά τόσο όσο να μπορέσετε να νιώσετε ο ένας τον άλλο, να αγγιχτούν οι σάρκες σας και να ενωθούν οι αύρες σας, να πάρετε ανάσα ο ένας απ’ τον άλλον για να αναπνεύσετε μαζί.
Κι όταν θα κάνετε έpωτα, θα μιλάνε τα σώματά σας, χωρίς να χρειαστεί να πείτε λέξη. Θα στάζετε hδονή, πάθος και τρυφερότητα. Η λαχτάρα της ένωσής σας θα σας γίνει σκοπός ζωής. Θα αγκαλιάζεστε και θα χάνεστε εκεί. Μια αγκαλιά, γεμάτη συναισθήματα, που πάντα θα ‘ναι εκεί. Θα ζείτε για να υπάρχετε μαζί.
Κι αν καμιά φορά χαθείτε, να αντέχεις, να μπορείς να θυμάσαι. Να ‘σαι δυνατός, να βλέπεις μέσα απ’ τον πόνο. Όσο κι αν αυτός κάποτε ισοπεδώνει και τυφλώνει. Μπροστά του εσύ να γονατάς, να προσκυνάς, να τον φιλάς, μα μη φεύγεις. Μείνε. Θα δεις που θα ψηλώνει η ψυχή σου από αγάπη.
Αυτός ο άνθρωπος, όπως κι αν ήρθαν τα πράγματα, σε έμαθε τι σημαίνει αγάπη, έpωτας, πάθος, τρυφερότητα, νοιάξιμο, ζεστασιά. Όλα αυτά τα έμαθες μέσα από ‘κείνον, σου τα έδειξε το πρόσωπό του. Μόνο για αυτά αξίζει να τον τιμάς για όλη σου τη ζωή. Νιώσατε, δώσατε, πονέσατε κι αυτό αρκεί που το ξέρεις εσύ κι αυτός για να μη χαθεί. Μια τέτοια ιστορία, ακόμα κι αν ποτέ τελειώσει, θα σου αφήσει μαθήματα αιώνια.
Κράτησε τα όλα∙ αναμνήσεις, φιλιά, πάθος, έpωτα, χάδια, μυρωδιές, πόνο, πίκρα, δάκρυ, λάθη, αποκλίσεις, συγγνώμες, μα πάνω απ’ όλα την αγάπη. Τα συναισθήματα μην τα πετάξεις στου χρόνου τον αέρα, μην τα σκορπίσεις. Φύλαξe τα καλά, δώσε τους μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και το μυαλό σου. Να θυμάσαι ότι από όλα εκείνα θα κρατιέται η ψυχή σου για να αντέχει, όσο ζεις μακριά απ’ τον ένα σου, τον μοναδικό σου.
Μη φοβηθείς. Η αγάπη θα ‘ναι εκεί, μονάχα τα σώματα για λίγο χάνονται. Τέτοιες συνδέσεις, όμως, δε χάνονται πότε. Έτσι μου είπαν κάποτε, και μάλλον δεν κορόιδευαν.
Μέχρι τότε, να τον αγαπάς, να τον εκτιμάς και να προσεύχεσαι για τον μοναδικό σου.
Πηγή : psychologik-faros
