Μέτρησα τα χρόνια μου και είδα πως περάσανε πιο πολλά απ’ τα μισά που θα ζήσω λογικά. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο!” (Ανθισμένη Αυλή)
Να μια αργοπορημένη διαπίστωση για βουτιά στο εδώ και τώρα. Καμία ψευδαίσθηση, καμία φαντασίωση αλλά και πλέον καμία απομάγευση. Το Portofino μου ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το δικό σας, αυτό το παραδεισένιο ιδεατό σύμπαν που προσμένω μισό αιώνα ήταν δίπλα μου. Στην απέναντι ταράτσα που οι κυρίες λιάζονται, στη βόλτα με το ΤΟΥΟΤΑ στην παραλιακή ή στην ερωτική απογοήτευση της πρώτης νιότης με τον λάθος πενηντάρη της τηλεόρασης. (Τα Τρία Χ)
Τραγούδια κυρίως σπιτικά γραμμένα, στο Studio Mets, με ρυθμοκούτια, σύνθια, ηλεκτρικές κιθάρες και βραχνή φωνή. Το άλμπουμ το δούλεψα στην καραντίνα, σχεδόν μόνος, μετά μπήκαν και κάποιοι φίλοι μουσικοί, έβαλε το χεράκι του κι ο Ottomo, μου έστειλαν και μουσικάντηδες αγαπημένοι στιχάκια με email. Ήταν αρκετοί, οπότε το υλικό φτάνει για δυο άλμπουμ. Σε αυτό το πρώτο άλμπουμ θα βρείτε τους Bloody Hawk, τον Πάνο Βλάχο, το Δημήτρη Σαμόλη, την Κλέλια Ρένεση, τον Γιώργο Μπουκουβάλα. Χωρίς καμία συνεννόηση, με αυτή τη μαγική κοινή δόνηση των ήχων και της μουσικής, οι παραπάνω φίλοι κινήθηκαν θεματικά μαζί μου, σε ότι σας περιέγραψα πριν. Πραγματεύονται το χρόνο, ζητάνε το εδώ και τώρα, σηκώνονται από το χώμα. (Υπόσχεση, Bloody Hawk). Πάθος για ζωή και για μουσική.
Αυτό μάλλον το χρωστάμε σε αυτά που χάσαμε όσοι περάσαμε δυο χρόνια σχεδόν, κλεισμένοι με μια κιθάρα ή ένα πιάνο στα σπίτια μας.
Το άλμπουμ το αφιερώνω σε όλους αυτούς τους ονειροπόλους εκεί έξω που δεν σταματάνε να είναι δημιουργικοί ακόμη και στο χειρότερο, στον τελευταίο πάτο που μπορεί να φτάσουν.
Στο Portofino σας παιδιά, καλό καλοκαίρι.
