Υπάρχει μια απίστευτη μαγεία που συνοδεύει πάντα μια ζωντανή παράσταση. Η μαγεία, λοιπόν, αυτή δεν προέρχεται από ένα και μόνο παράγοντα αλλά από ένα συνονθύλευμα παραγόντων που αφορούν την τεχνική υποστήριξη της παράστασης, την ψυχολογία των ερμηνευτών, τη μεγαλοπρέπεια του χώρου του θεάτρου, και το κερασάκι στην τούρτα, τη φυσική παρουσία του κοινού, που είναι και ο τελικός αποδέκτης μιας ζωντανής παράστασης.
Στην επί κορωνοϊό εποχή που διανύουμε, λοιπόν, οι ζωντανές παραστάσεις σε κλειστούς χώρους, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, απαγορεύονται ή άρχισαν δειλά να επιτρέπονται υπό όρους ενός συσχετισμού τετραγωνικών μέτρων και αριθμού παρευρισκόμενων. Με λίγα λόγια, η ανεξέλεγκτη αυτή πανδημία που ταλανίζει ακόμα την υφήλιο, μας έχει κλέψει λίγη από τη μαγεία της ζωντανής παράστασης.
Πρόσφατα, είχα την ευλογία να επισκεφτώ και να ερμηνεύσω κάποια κομμάτια στο πιάνο στον πανέμορφο χώρο του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας για να δημιουργήσω ένα ενδιαφέρον βίντεο για τις ‘μουσικές ιστορίες’ που ανεβάζω κάθε Σάββατο στις 7μ.μ., στα προσωπικά μου μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησα εν καιρώ lockdown. Ήμουν μόνο εγώ και οι τεχνικοί μπροστά σε εκατοντάδες άδειες καρέκλες. Η μαγεία υπήρχε αλλά ήταν αλλιώτικη. Τα φώτα ήταν εκεί, η ηχητική πανέτοιμη, η κουρτίνα εν κινήσει, όλοι οι τεχνικοί στις θέσεις τους, η αδρεναλίνη μέσα μου χτυπούσε κόκκινο… περπάτησα από την εσωτερική κουΐντα στην άκρη της σκηνής και έκανα μια υπόκλιση μέσα σε ένα απόλυτα άδειο χώρο, με απέραντη σιωπή. Λίγα δευτερόλεπτα αμηχανίας ακολούθησαν αλλά δεν μου ήταν δύσκολο να παρασυρθώ από τη μουσική και την μεγαλοπρέπεια του χώρου.
Με τις πρώτες νότες που ήχησαν στο άδειο θέατρο, όλα άρχισαν να μοιάζουν πραγματικά και η μαγεία με συνεπήρε. Τι κι αν δεν υπήρχε η φυσική παρουσία του κοινού και το χειροκρότημα δεν ήρθε ποτέ; Η μουσική σκέπασε τη σιωπή και η αλλιώτικη μαγεία ζωντάνεψε. Ήξερα ότι αυτό που είχα κάνει τη μέρα εκείνη θα έφτανε στον κόσμο, αυτούσιο συνοδευόμενο από ένα σημαντικό μήνυμα: Η μουσική πάντα βρίσκει τρόπο να φτάσει στον αποδέκτη.
Ο κορωνοϊός απλά μας στέρησε τη φυσική παρουσία αλλά όχι την αγάπη μας για τις ερμηνευτικές τέχνες. Εμένα προσωπικά με έκανε να ψάξω να βρω άλλους εναλλακτικούς τρόπους, ίσως πιο δημιουργικούς, και τρόπους που δεν ήταν στη μέχρι πρότινος καθημερινότητά μας, προκειμένου να φτάσει η μουσική στο κοινό που την αγαπάει, κι ας μην είναι τόσο κοντά ώστε να ακούω την ανάσα του. Ας μην σταματήσουμε ποτέ να βρίσκουμε τα εναλλακτικά αυτά κανάλια που θα μεταφέρουν λίγη από τη μαγεία στο κοινό, γιατί απλά η τέχνη δεν γνωρίζει όρια και περιορισμούς.
