Το Πανεπιστήμιο Κύπρου την αναγόρευσε σε Επίτιμη Διδάκτορα το 2012
Η Άλκη Ζέη, ένας πραγματικός θρύλος της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας, έφυγε από κοντά μας για να ενωθεί ξανά μετά από 30 χρόνια με τον αγαπημένο της Γιώργο. Η Άλκη Ζέη ευτύχησε να ζήσει μια ζωή γεμάτη από συγκινήσεις και δημιουργικότητα και να μας αφήσει ένα έργο τεράστιο σε όγκο και σε σημασία.
Τρεις τουλάχιστον γενιές μεγάλωσαν με τα βιβλία της και έμαθαν μέσα από τη δική της ματιά την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής, του Εμφυλίου και της Διασποράς που ακολούθησε. Η αλήθεια είναι το δυνατό σημείο στη δουλειά της Άλκης Ζέη, η οποία δε φοβάται να μιλήσει ειλικρινά στα παιδιά και στους μεγάλους.
Η διεθνώς αναγνωρισμένη και πολυβραβευμένη συγγραφέας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αναγορεύθηκε με τον τίτλο της Επίτιμης Διδάκτορος της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου σε επίσημη τελετή που πραγματοποιηθεί στις 7 Νοεμβρίου 2012 στην κατάμεστη Αίθουσα Τελετών.
Όπως καταγράφηκε στο ψήφισμα της αναγόρευσής της, η Άλκη Ζέη συνεισέφερε στην κατανόηση της ψυχολογίας του παιδιού και στην παιδαγωγική του προσέγγιση και καλλιέργεια σε θέματα και αξίες όπως την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ισότητα και τη δημοκρατία. Με την πρωτότυπη και γεμάτη δημιουργικότητα και φαντασία δουλειά της άνοιξε τους δρόμους στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας και καταξίωσε την παιδική λογοτεχνία στο διεθνή χώρο.
Κατά την αναγόρευσή της το 2012, η διακεκριμένη συγγραφέας έδωσε ομιλία με τίτλο «Ώσπου να έρθουν οι λέξεις». «Η σημερινή βραδιά αποτελεί μια ξεχωριστή στιγμή της ζωής μου», τόνισε μεταξύ άλλων η κα Ζέη. «Πρώτα πρώτα, γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ μισό αιώνα πριν, όταν έγραφα το Καπλάνι της βιτρίνας, ότι θα μπορούσα ποτέ να λάβω μια τέτοια διάκριση. Η χαρά μου είναι διπλή γιατί η αναγνώριση αυτή έγινε από την Κύπρο που με συνδέουν πολύχρονοι και άρρηκτοι δεσμοί. Όταν στην Ελλάδα δεν τολμούσαν να βάλουν τα βιβλία μου στα σχολεία -ακόμα και μετά τη μεταπολίτευση-, η Κύπρος διάλεγε τον Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου ως αναγνωστικό στα σχολεία της κι αυτό κράτησε πάνω από τριάντα χρόνια. Θα την ευγνωμονώ πάντα γι’ αυτό. Όσο περνούν τα χρόνια -και για μένα έχουν παραπεράσει μάλιστα- αναλογίζεται κανείς πως πλησιάζει η ώρα των απολογισμών, τι κέρδη και τι ζημιές αποκομίσαμε στην πορεία της ζωής μας. Προτού γύρει η ζυγαριά προς τη μια ή την άλλη πλευρά, οφείλω να σας ομολογήσω πως αγάπησα πολύ τα παιδιά μα εξίσου και τους ήρωές μου. Πάσχισα να υπηρετήσω και τους δυο με όσες δυνάμεις διαθέτω» είπε επί λέξει η Άλκη Ζέη.
Ευχαριστούμε την Άλκη Ζέη που μας έμαθε να μιλάμε ειλικρινά, μέσα από την καρδιά μας στα παιδιά και τους μεγάλους, που μας χάρισε τόση συγκίνηση μέσα από τα έργα της, που μας έμαθε να αγαπάμε και να τιμάμε το διαφορετικό.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μας Άλκη. Τα βιβλία σου θα συντροφεύουν εμάς, και η αγάπη μας εσένα.
