Η Χαρούλα Αλεξίου πήρε μια γενναία και έντιμη απόφαση, αναγνωρίζοντας τη βιολογική φθορά σαν μέρος της ίδιας της ζωής.
Όμως δε θα συμφωνήσω καθόλου με τους πηχυαίους τίτλους « η Αλεξίου εγκαταλείπει το τραγούδι». Η Χαρούλα ποτέ δε θα το εγκαταλείψει το τραγούδι γιατί απλά εκεί είναι ο τόπος της, το σπίτι της, είναι ανάμεσα στους ιδιοκτήτες και έχει κερδίσει επάξια και για πάντα ένα ζευγάρι κλειδιά για την πόρτα του.
Πάντα θα ατενίζει από τα παράθυρά του τραγουδιού τον κόσμο και πάντα μέσα από τα παραθυρόφυλλά του, θα ακούμε εμείς οι τυχεροί περαστικοί τη θεία φωνή της, να μας θυμίζει τον τρόπο που μπορεί ένας καλλιτέχνης που αγαπιέται από έναν ολόκληρο λαό να μην έχει ποτέ πάψει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του, να παραμένει ένα λαϊκό κορίτσι, μια «Παναγιά της γειτονιάς» που ακούει τις εξομολογήσεις μας και τραγουδά όλα όσα μας διέφυγαν μέσα στην οχλαγωγία και τον φρενήρη ρυθμό της σύγχρονης ζωής.
Η Χαρούλα θα μας θυμίζει πάντα ότι παραμένουμε άνθρωποι με αξία και ότι δεν είμαστε απλά σαρκία που στριμώχνονται σε πολυσύχναστα πεζοδρόμια.
Χαρούλα ήσουν και είσαι επί τόσα χρόνια η φωνή μας και η αγάπη μας θα είναι για πάντα η φωνή σου…
Πηγή : ogdoo.gr
