Στην εφημερίδα Espresso και τον Αλκίνοο Μπουνιά έδωσε συνέντευξη ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος, ο οποίος δήλωσε μεταξύ άλλων πως κάποτε του είχαν προσφέρει ένα εκατομμύριο λίρες για να πάει στην Αγγλία, αλλά δεν δέχτηκε.
Πριν φτάσεις στη μεγάλη διεθνή επιτυχία σου, το «Lost in the night», ποια ήταν η διαδρομή σου στη μουσική;
Μπήκα τελείως τυχαία στη δισκογραφία, από μια κασέτα που έστειλε ένας φίλος μου στην ΕΜΙ. Ηταν ένα ντέμο του με κάποια τραγούδια που άκουσε ο κ. Πετσίλας, αλλά τελικά του άρεσαν τα δικά μου τραγούδια. Τι είχε συμβεί; Τα τραγούδια του ήταν γραμμένα σε μια κασέτα που περιελάμβανε και δικές μου συνθέσεις. Αθελά του, ο παραγωγός άκουσε και τα δικά μου κομμάτια, που τελικά του άρεσαν περισσότερο από εκείνα του φίλου. «Αυτά τα τραγούδια ποιανού είναι; Αυτά θέλω» είπε κι έτσι έκανα τον πρώτο δίσκο μου με χορευτικά, χαρούμενα κομμάτια, με αγγλικό στίχο. Ηταν το 1983 και αμέσως μετά ακολούθησε το «Lost in the night».
Απ’ ό,τι ξέρω, τον πρώτο καιρό στο τραγούδι δούλευες παράλληλα και σε μεγάλη εταιρία, στον τομέα του μάρκετινγκ.
Ναι, ήμουν product manager πολύ γνωστών προϊόντων, που τρώμε μέχρι σήμερα. Στις πρώτες εμφανίσεις μου ως τραγουδιστής, είτε στην τηλεόραση είτε σε ντισκοτέκ, φορούσα μαύρα γυαλιά για να μην αναγνωρίζομαι. Μετά το «Lost in the night», που είχε τόσο μεγάλη επιτυχία κι έπρεπε να κάνω εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα, ξέχασα τα γυαλιά και το μάρκετινγκ, και αφοσιώθηκα στη μουσική και στο τραγούδι.
Πώς γράφτηκε το «Lost in the night»;
Ενα βράδυ στις Σπέτσες, που είχα χωρίσει από την κοπέλα μου, περπατούσα σαν χαμένος και μες στο μυαλό μου άκουγα τον ρυθμό του κομματιού. Την άλλη ημέρα κάθισα και έγραψα τη μουσική του, σε στίχους δικούς μου και της Βάνας Μάρε, της γνωστής «Τζελσομίνα», κατά 25%. Μόλις άκουσε το τραγούδι ο παραγωγός μου αμέσως κατάλαβε ότι θα γινόταν μεγάλη επιτυχία και μου είπε: «Μπες στο στούντιο και φτιάξ’ το όσο γίνεται καλύτερα, ανεξαρτήτως κόστους!» Εξι μήνες το γράφαμε στο στούντιο Sierra και πραγματικά έγινε μια πολύ ακριβή παραγωγή, η οποία αμέσως διοχετεύτηκε και στην αγορά του εξωτερικού. Το τραγούδι το πρωτοπήραν οι Ιταλοί, μετά οι Γάλλοι, οι Ισπανοί και πάει λέγοντας.
Τότε δεν σου πρότειναν να φύγεις στο εξωτερικό;
Μου είχε προτείνει η ΕΜΙ να πάω στην Αγγλία και να μείνω εκεί για έξι χρόνια, προσφέροντάς μου 1.000.000 λίρες, αλλά δεν το έκανα.
Γιατί; Ησουν ερωτευμένος;
Ήμουν ερωτευμένος με την Ελλαδίτσα, με την παρέα, με τους φίλους, με τον χαβαλέ. Άλλωστε, δεν μπορώ το κλίμα της Βρετανίας… Κάποτε επρόκειτο να φοιτήσω σε ένα πανεπιστήμιο εκεί, πλήρωσα την εγγραφή μου και γύρισα πίσω με μια ακριβή κιθάρα που αγόρασα. Δεν το έχω μετανιώσει.
Εκανες, όμως, μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα, γράφοντας σουξέ, όπως «Πάμε για τρέλες στις Σεϊχέλες», «Τα κορίτσια ξενυχτάνε», «Στοιχηματίζω», «Talk about love» και τόσα άλλα. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή;
Με την επιτυχία που είχε το «Πάμε για τρέλες στις Σεϊχέλες» τρελάθηκαν όλοι στην Ελλάδα. Ανοιξε κλαμπ με το όνομα «Σεϊχέλες» στην παραλία, ενώ για πρώτη φορά η αεροπορική εταιρία των Σεϊχελών άνοιξε γραμμή στην Ελλάδα! Μάλιστα, από την πρεσβεία της χώρας μού είχαν κάνει ανοιχτή πρόταση να επισκεφτώ τις Σεϊχέλες, αλλά δεν πήγα ποτέ. Οσο για την Αλέξια, ο δίσκος με το σουξέ «Τα κορίτσια ξενυχτάνε» πούλησε όσο οι Pink Floyd: 250.000 αντίτυπα! Τι να πρωτοθυμηθώ; Συνεργάστηκα με πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες, όπως ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Σοφία Αρβανίτη, η Χριστιάνα, ο Λευτέρης Πανταζής, η Σαμπρίνα κ.ά. Εκανα πολλή δισκογραφία.
