Nα τολμάς να λες “όχι”! Σε όποιον παραβιάζει τα όριά σου. Σε όποιον προσβάλει την ηθική σου. Σε όποιον υποτιμά τη νοημοσύνη σου.
Να τολμάς να λες “όχι”! Σε όποιον απαιτεί από σένα χωρίς να σου δίνει. Σε όποιον σε θεωρεί κατώτερο από εκείνον.
Και γι’αυτόν που εκμεταλεύεται την ψυχή σου, να κρατάς το πιο ηχηρό σου “όχι”!
Μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να είμαστε καλά παιδιά λέγοντας “ναι”. Λεκτικά ή μη, μάθαμε να δεχόμαστε, να αποδεχόμαστε και να υποτασσόμαστε προκειμένου να μας αγαπούν. Ένας μικρός ή μεγάλος εκβιασμός που κρυβόταν σχεδόν σε κάθε μας πράξη ή συμπεριφορά, μας οδηγούσε συνεχώς στην ανελευθερία μιας επιβεβλημένης αποδοχής και υπακοής.
“Φάε μία κουταλίτσα ακόμα για να σ’αγαπάει η μαμά”,” Κάνε ησυχία όταν κοιμάται ο μπαμπάς για να μη φωνάζει”, Δώσε το παιχνιδάκι σου στο άλλο παιδάκι για να γίνει φίλος σου”.
Φράσεις σαν αυτές που έχουν σημαδέψει το υποσυνείδητο όλων μας σαν παιδιά, αλλά και άλλες αργότερα από το ευρύτερο οικείο περιβάλλον, μας έκαναν να πιστεύουμε λανθασμένα, πως μια ενδεχόμενη άρνηση από μέρους μας ήταν ικανή να μας απομονώσει και να μας στερήσει την αποδοχή και την αγάπη εκείνων που ήταν για μας σημαντικοί. Ακόμη κι αν αυτό ήταν εις βάρος των δικών μας πραγματικών αναγκών για τη δημιουργία μιας υγιούς αυτοεικόνας.
“Ελα, μην είσαι ξενέρωτος, κάνε ένα τσιγάρο μαζί μας αν θες να μείνεις στην παρέα”, “Σε θέλω πολύ αλλά αν δεν κάνεις sex μαζί μου θα πάω με άλλη”, “Πιες ένα σφηνάκι ακόμα και θα σε πάω σπίτι σου”, είναι μερικές μόνο φράσεις οικείες σε πολλούς που συνέχισαν να εξοικειώνονται με την αποδοχή του εκβιασμού του Ναι, μεγαλώνοντας.
Φαινομενικά αθώες φράσεις που εξεβίαζαν μια θετική απάντηση, αρκετές όμως για μια περαιτέρω εξοικείωση που θα οδηγούσε αργότερα σε άλλες πιο σοβαρές, όπως αυτές: “Αν δουλέψεις υπερωρία χωρίς να πληρωθείς θα είσαι από αυτούς που θα μείνουν στην εταιρία”, “Ψήφισέ με και θα σου κάνω το ρουσφέτι που ζητάς”, “Μείνε και δε θα σου ξαναπώ ψέματα ούτε θα σε απατήσω ξανά. Αυτή τη φορά σου λέω αλήθεια(!)”.
Φράσεις που υποδηλώνουν ξεκάθαρα το μέγεθος της αδυναμίας μας να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας με τον τρόπο που του αξίζει: με σεβασμό και αγάπη! Φράσεις ενδεικτικές, από τις χιλιάδες των καθημερινών εκβιασμών που έχουμε υποστεί, προκειμένου να γίνουμε αρεστοί, προκειμένου να κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων. Ακόμη κι αν γι’αυτό πληρώνουμε έτσι ένα τεράστιο τίμημα, χάνοντας τη δική μας!
Γι’αυτό να τολμάς να λες όχι σε ό,τι δεν σου αρέσει, σε ό,τι δεν θα επέλεγες, σε ό,τι δεν σε καλύπτει. Να τολμάς να λες όχι χωρίς να φοβάσαι. Γιατί τώρα πια δεν είσαι παιδί. Η ύπαρξή σου δεν εξαρτάται πλέον από την αποδοχή και την αγάπη των άλλων, αλλά μόνο από την αποδοχή και την αγάπη τη δική σου! Και αυτή, ΝΑΙ! Την οφείλεις στον εαυτό σου!
Πηγή : enallaktikidrasi.com
