Ο Νίκος Κουρκούλης μετράει πολλά χρόνια στην ελληνική δισκογραφία και έχει χαρίσει αμέτρητες επιτυχίες! Λατρεύει το τραγούδι και τη μουσική και δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς αυτά τα στοιχεία! Ακόμη ένα χαρακτηριστικό του όμως είναι η ισχυρή άποψη του για θέματα που τον αφορούν ως ενεργό μέλος μιας κοινωνίας και την οποία μοιράζεται πάντα με σεβασμό στον απέναντι του!
Η αρχισυντάκτρια του tralala.gr Σοφία Μπεκιάρη και ο Νίκος Κουρκούλης συναντήθηκαν πριν λίγες ημέρες και έχετε την δυνατότητα να απολαύσετε μια συνέντευξη με έντονο ενδιαφέρον!
Νίκο μου ξεκινώντας θέλω να δηλώσω και δημόσια ότι χαίρομαι που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη… διότι σε γνωρίζω και ξέρω πως είσαι από τους καλλιτέχνες που διαθέτουν άποψη και έχουν την ανάγκη να τη μοιράζονται!
Δεν είμαι παντογνώστης, αλλά άποψη έχω, θεωρώ πως την άποψή σου πρέπει να τη θέσεις με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ωφέλιμη και προς τους άλλους… αλλιώς το να πεις πολλά λόγια, ίσως και περιττά πολλές φορές, δεν αποδεικνύει ότι ξέρεις περισσότερα από κάποιους άλλους.
Πόσο βασικό είναι αυτό; Ειδικά τη στιγμή που οι καλλιτέχνες είστε δημόσια πρόσωπα και ο λόγος σας μπορεί να επηρεάζει τον κόσμο.
Αυτό που πρέπει να κάνεις πάντα είναι να καταλαβαίνεις το κοινό σου. Το ελληνικό κοινό έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, κάποια πράγματα τα δέχεται και κάποια άλλα όχι. Στον παγκόσμιο καλλιτεχνικό χάρτη, υπάρχουν καλλιτέχνες που τολμούν και κάνουν πολλά. Εκφράζουν απόψεις για τα πάντα, για την πολιτική, για το ποδόσφαιρο, για διάφορα κοινωνικά θέματα. Εδώ δεν το τολμά κανείς, κι αν το τολμήσει κάποιος ηλικιακά είναι αρκετά μεγαλύτερος. Η ελληνική κοινωνία δεν νομίζω ότι είναι έτοιμη να το δεχθεί αυτό ακόμα, αποδέχεται πιο «ελαφριά» θέματα όπως θέματα φιλανθρωπίας και λοιπά. Πιστεύω πως με τα χρόνια αυτό θα αλλάξει. Έλληνες καλλιτέχνες πάντως που προσπάθησαν να συμπεριφερθούν σύμφωνα με τον τρόπο που συμπεριφέρονται καλλιτέχνες εξωτερικού, κρίθηκαν πολύ αυστηρά.
Θα σκεφτόσουν ποτέ να ασχοληθείς με την πολιτική;
Η πολιτική είναι ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, εάν την αντιμετωπίσεις με ατόφιο ρομαντισμό μπορεί κάπου να φαλτσάρεις. Όταν μπεις μέσα σε αυτό το χώρο, πρέπει να μπορείς να παίξεις με τους κανόνες του… να τους γνωρίζεις γιατί αλλιώς θα εκτεθείς. Σκέφτομαι να ασχοληθώ με τα κοινά όσον αφορά την πόλη μου, θα ήθελα να κάνω κάποια πράγματα εκεί, αν μου δώσει τη δύναμη ο θεός. Δεν θέλω να ασχοληθώ με την πολιτική για να διεκδικήσω κάποιο υπουργείο, με ενδιαφέρει να κάνω κάτι καλό για την πόλη μου – την Καβάλα – που είναι μια πανέμορφη πόλη και το αξίζει. Για να το κάνω αυτό το βήμα, θα πρέπει να έχω τους κατάλληλους ανθρώπους δίπλα μου. Σαν καλλιτέχνης, γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα απολύτως αν δεν έχεις δίπλα σου μια δυνατή ομάδα. Το ίδιο χρειάζεται και στην πολιτική! Είναι επικίνδυνες οι «καρέκλες» της πολιτικής, πρέπει να έχεις το στομάχι και τα κότσια γιατί θα κριθείς και πρέπει να φανείς αντάξιος. Έτσι δίνεις άμεσα το σύνθημα στο λαό για να σε ψηφίσει. Εγώ καλλιτεχνικά έδωσα το έργο μου στον κόσμο και έτυχα της αποδοχής του. Η κλίμακα είναι ανάλογη και στην πολιτική, σε κάποιους θα αρέσεις και σε κάποιους άλλους όχι.
Είσαι ένας από τους πολύ αγαπημένους καλλιτέχνες του κόσμου. Έχεις δημιουργήσει τη δική σου «σχολή» στη διασκέδαση. Το είχες πάντα αυτό το χαρακτηριστικό;
Χαίρομαι γι’ αυτό που μου λες, είναι πολύ τιμητικό για μένα. Το να αρέσω στον κόσμο ως άνθρωπος είναι πολύ σημαντικό για μένα, το να αρέσουν όμως τα τραγούδια μου είναι ευλογία Πέντε χρονών πήρα την πρώτη μου κιθάρα και είχα καταπληκτικά παιδικά χρόνια. Όλη αυτή την καλοσύνη και την αγάπη που πήρα, με τα χρόνια ένιωσα την ανάγκη να τις μεταδώσω και στον κόσμο. Αυτό είναι κάτι βαθιά εμποτισμένο στον χαρακτήρα μου, δεν έχω άλλο τρόπο να ανταποδώσω στον κόσμο το συναίσθημα που μου χαρίζει. Κάποιες φορές που μπορεί να είμαι κουρασμένος ή να έχω τα δικά μου, δεν μπορώ να το κρύψω πάνω στη σκηνή εύκολα… όπως και τις μέρες εκείνες που είμαι πολύ καλά και δεν θέλω να τελειώσει το βράδυ. Μην ξεχνάς ότι έχω ξεκινήσει αυτή τη δουλειά από την ηλικία των 11 και έχω περάσει από πολλούς χώρους… από γάμους, πανηγύρια, χοροεσπερίδες, μουσικές σκηνές, pianobar, σκυλάδικα, μεγάλες πίστες, μέχρι κι από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Όλα αυτά μου είναι εφόδια για το μέλλον, για οτιδήποτε προκύψει!
Όταν ένας καλλιτέχνης είναι από τόσο μικρή ηλικία στη δουλειά αυτή, μεταβάλλεται και η προσωπικότητά του;
Παίζει ρόλο η κάθε εποχή. Η εποχή που ξεκίνησα εγώ ήταν για πολλούς σκληρή, αλλά εγώ πέρασα αλώβητος γιατί η μικρή μου ηλικία μου έδωσε τη δυνατότητα να χαίρω της προστασίας όλων. Γαλουχήθηκα και ο χαρακτήρας μου διαμορφώθηκε ανάλογα. Έζησα πολλές και διαφορετικές καταστάσεις που όμως δεν τις βίωσα ως δοκιμασίες, αλλά ως μάθημα. Είχα πάντα ένα συναίσθημα, ότι ήμουν φτιαγμένος γι’ αυτό. Δεν σοκαρίστηκα ποτέ με όσα έχω δει σε αυτό το χώρο, τα αντιμετώπιζα ως εμπειρίες. Δεν είμαι άνθρωπος που με ενδιαφέρει να κάνω τη δουλειά μου και να φύγω, ήθελα πάντα να «ρουφήξω» και να μάθω όσα περισσότερα μπορώ από το χώρο. Οι άνθρωποι γύρω μου είναι αυτοί που με βοηθούν και στα δύσκολα και στα χαμόγελα και βάση αυτών διαμορφώνεται κι ο χαρακτήρας μου με το πέρασμα των χρόνων. Ναι μεν είμαι ένας θετικός και χαμογελαστός άνθρωπος εκ φύσεως, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι μας άνθρωποι με τα προβλήματα μας.
Οι γονείς σου πως δέχθηκαν το γεγονός ότι επέλεξες από τόσο μικρός να μπεις σε αυτό το χώρο;
Για μένα ήταν μια ήπια μετάβαση. Είχα έναν δάσκαλο – ο οποίος δεν βρίσκεται σήμερα εν ζωή – κι αυτός με έπαιρνε μαζί του και με την ορχήστρα του στα πανηγύρια. Ο πατέρας μου τον ήξερε γιατί μάθαινε σε αυτόν ακορντεόν και έτσι κι αλλιώς, η Καβάλα είναι ένα χωριό… λίγο – πολύ όλοι μας γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Ξεκίνησε όλο αυτό για μία βραδιά, αλλά εγώ ένιωσα ότι αυτό το πράγμα το έκανα για χρόνια. Τη ροπή αυτή προς την καλλιτεχνία την καλλιέργησα, έχω δουλέψει πάρα πολύ γι’ αυτό.
Το πιο «απαιτητικό» σημείο για έναν καλλιτέχνη είναι η στιγμή που βρίσκεται επί σκηνής;
Είναι γελασμένα τα νέα παιδιά στο χώρο ή ακόμα και οι συνάδελφοι με χρόνια πορείας κι εμπειρίας που πιστεύουν ότι μόνο αυτές οι δύο μέρες που βγαίνουμε στην πίστα και τραγουδάμε είναι η δουλειά μας. Διαφωνώ κάθετα σε αυτό, αυτό είναι μόνο ένα μέρος της δουλειάς μας. Ουσιαστικά αυτές τις δύο μέρες δείχνουμε ένα αποτέλεσμα της δουλειάς μας. Αυτές τις δύο μέρες πρέπει να δουλέψεις και χρειάζεται να είσαι έτοιμος να το κάνεις. Δεν θέλω να έχω κλειστές τις πόρτες, να πουλήσω «μούρη» ή να δείξω έναν άλλο χαρακτήρα… να το παίξω φίρμα.
Σου έχουν προτείνει να λειτουργήσεις έτσι ποτέ;
Ναι, αλλά σου είπα κάτι πιο πριν. Μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός καλλιτέχνη παίζει κι η ομάδα του. Οι ομάδες έχουν τις δικές τους απόψεις, άλλοτε για καλό κι άλλοτε για κακό… αυτό δεν το γνωρίζεις εκ των προτέρων. Όταν τις ασπαστείς, τότε το μαθαίνεις. Μπορεί και να είναι αργά, αλλά η εμπειρία είναι εμπειρία… παθαίνεις, μαθαίνεις και προχωράς. Οι πόρτες του καμαρινιού μου είναι πάντα ανοιχτές γιατί το κοινό μου εγώ δεν το θεώρησα ποτέ πελάτη μου. Έρχονται να με δουν άνθρωποι που με γουστάρουν, μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να έρχονται για πρώτη φορά. Θέλω να τους μένει μια πολύ ωραία γεύση και στ’ αυτιά τους και στα μάτια τους.
Μου έχεις αναφέρει πολλές φορές τη λέξη «ομάδα». Με την εμπειρία σου, μπορείς πια να αναγνωρίσεις ποια είναι τα κατάλληλα άτομα για να στελεχώσουν την ομάδα σου;
Είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις συμπεράσματα για έναν άνθρωπο τον οποίο βλέπεις για πρώτη φορά. Μπορείς να σκιαγραφήσεις το χαρακτήρα του σιγά σιγά από όσα λέει ή όσα κάνει. Χρειάζεται όμως να περάσει μια περίοδος για να δεις που και για ποια πράγματα είναι ικανός. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί για τα πάντα. Το θέμα είναι τι ζητάς από τον καθένα. Πολλές φορές έχω πέσει μέσα, αλλά και σε πάρα πολλές άλλες περιπτώσεις έχω πέσει έξω. Αυτό έχει να κάνει και με το τι παροχές δίνεις στο συνεργάτη σου, τι τρόπους επικοινωνίας χρησιμοποιείται και τι θέλεις από εκείνον. Στην Ελλάδα του σήμερα, οι καλλιτέχνες είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε σαν τις σαλαμάνδρες και να μεταμορφωνόμαστε ανάλογα. Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου, όσο πρωτότυπο ή δυναμικό κι αν φαίνεται αυτό. Πιστεύω ότι κάπου θα σφάλεις και γι’ αυτό χρειάζεσαι την ομάδα που σε πλαισιώνει. Μια ομάδα επαγγελματιών – στον τομέα του ο καθένας – που θα σε καθοδηγήσει ανάλογα.
Λάθος επιλογές έχεις κάνει όλα αυτά τα χρόνια; Έχεις μετανιώσει γι’ αυτές;
Στα μαγαζιά δεν έχω κάνει λάθος συνεργασίες, δεν θυμάμαι να είχα κακές συνεργασίες. Αυτό που με προβληματίζει είναι πως θα ήθελα να είναι διαφορετικό το είδος της συνεργασίας από ότι είναι. Όταν συνεργάζεσαι, δεν έχει βάρος μόνο ο δικός σου λόγος και σε περίπτωση διαφωνίας, πρέπει να βρίσκεται η λύση κάπου ενδιάμεσα. Έχω απογοητευτεί από ανθρώπους στο παρελθόν, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτό δεν είχε λόγο να γίνει. Υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλάνε μέσα τους διάφορα προσωπικά τους θέματα και δημιουργούν προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Το βάζεις ποτέ κάτω;
Το τραγούδι δεν το σταματάω, για μένα είναι βάλσαμο. Κάνω απλά διαλείμματα και δεν δουλεύω πάντα. Κάνω στάσεις ενός – δύο χρόνων ή όταν έλειψα στην Αυστραλία για τέσσερα χρόνια και γύρισα μετά για να δουλέψω με τον Πάνο Κιάμο. Δεν θα τα παρατήσω όμως τελείως ποτέ, μου αρέσει η δουλειά μου.
Υπάρχουν στιγμές που η ψυχολογία σου πέφτει;
Η ψυχολογία μου δεν πέφτει στη δουλειά μου, στη δουλειά μου πεισμώνω. Είναι θέμα ικανοτήτων και πλέον στην ηλικία που είμαι γνωρίζω τις ικανότητές μου. Δεν περιμένω να ακούσω τη φιλοφρόνηση κάποιου, ξέρω πότε είμαι πολύ καλός και πότε λιγότερο. Γενικά δεν έχω απογοητευτεί, μόνο από κάποιους ανθρώπους… αλλά από τη δουλειά την ίδια όχι.
Είσαι ένας καλλιτέχνης που έχει βοηθήσει πολύ τους νέους στο χώρο. Είσαι τόσο δοτικός γιατί αντίστοιχα υπήρξαν και απέναντί σου τόσο δοτικοί άνθρωποι;
Πριν κάποιες μέρες ήμουν σε ένα studioκι άκουγα κάποιους νέους οργανοπαίχτες, την επομένη ήμουν σε ένα άλλο studioκι άκουγα έναν άλλο οργανοπαίχτη…. Οι ώρες που αφιέρωσα σε αυτά τα παιδία, για κείνα ήταν κάτι εκπληκτικό. Είναι πολύ όμορφο αυτό, με γοητεύει και γι’ αυτό το συνεχίζω. Απ’ την άλλη, η Ελλάδα του σήμερα δεν προσφέρει γνώσεις στα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το χώρο της «νύχτας». Δεν λέω ότι μόνο εγώ το κάνω αυτό, υπάρχουν πολλοί σημαντικοί καλλιτέχνες που κάνουν το ίδιο πράγμα και βοηθούν τους νέους! Γενικότερα όμως θεωρείται υποδεέστερο το κομμάτι το δικό μας και δικαίως.
Τι εννοείς υποδεέστερο;
Όλα αυτά τα χρόνια, εμείς πολλές φορές βγάλαμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια, δεν προσπαθήσαμε να κάνουμε τη διαφορά με νέες ιδέες και φρέσκα πράγματα. Πατούσαμε σε ήδη ανοιγμένους δρόμους κι ανεχτήκαμε όλοι μας πολλά. Δημιουργήσαμε ένα υπόβαθρο χαμηλό. Επίσης στο χώρο μας η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη. Είναι από τους λίγους χώρους στους οποίους συμβαίνει αυτό… πολλές φορές ακόμη και χωρίς να έχεις ταλέντο. Επομένως σε έναν τέτοιο χώρο δεν είναι απαραίτητες μόνον οι μουσικές γνώσεις. Μια και μου δίνεται η ευκαιρία, θέλω να πω ότι οι πίστες παράγουν ουσιαστικό έργο στην Ελλάδα. Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρούνται υποδεέστερη μορφή διασκέδασης. Όπου και να πάει ο Έλληνας, ότι κι αν κάνει… στο τέλος θα βάλει το λαϊκό του τραγούδι για να περάσει καλά. Εμείς οι ίδιοι θέσαμε το λαϊκό τραγούδι σε δεύτερη μοίρα, αντί να το διαφημίζουμε και να το προμοτάρουμε. Κάνουμε τον διαχωρισμό καλό και κακό τραγούδι ή έντεχνο και άτεχνο. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κακών έντεχνων προσπαθειών! Το κοινό είναι εδώ για να ακούσει και να κρατήσει αυτό που του κάνει… αυτός είναι λόγος που γράφουμε τραγούδια. Ο κόσμος συχνά ταυτίζεται μαζί μας και με τις προσωπικότητές μας. Έχω επαφές με κορυφαίους ανθρώπους του θεάματος και κάνω συζητήσεις για να ξεκινήσουμε μέσα στον Μάρτιο την πρώτη σεμιναριακού τύπου μάζωξη για παιδιά που θέλουν να παρακολουθήσουν κάτι παραπάνω. Θα κάνουμε μαθήματα, δίνω εγώ προτάσεις και οι δάσκαλοι μιλούν ανάλογα, αλλά σε πράγματα που δεν έχουν συζητήσει ποτέ, όπως η ψυχολογία σκηνής. Πως αντανακλάς στον κόσμο, πως είσαι έτοιμος να δεχθείς τι σου δίνει ο κόσμος, είτε μπροστά σε 10.000 κόσμου, είτε σε 30. Η νέα γενιά βιάζεται πολύ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη συμπεριφορά. Τον νέο τον νοιάζει η αφίσα, αλλά όχι το πόση ώρα θα τραγουδά ή το μεροκάματο. Χωρίς βέβαια αυτό να ισχύει για όλα τα παιδιά.
Εσένα η επιτυχία σου ήρθε εύκολα;
Όχι, αλλά ήρθε γρήγορα. Εγώ στα 15 μου έδινα αυτόγραφα και τραγουδούσα μπροστά σε 2.000 κόσμο. Δούλεψα πάρα πολύ. Η ζωή μου όλη ήταν μέσα στην μουσική. Είχα πολύ καλή αντίληψη και απορροφούσα γρήγορα τα πάντα. Είχα άποψη από μικρός γιατί μεγάλωσα κοντά σε έναν μουσικό – παράδειγμα στη γειτονιά μου. Ο γιος μου βλέπει και ακούει από το ίντερνετ, αλλά εγώ τότε έβαζα και τη φαντασία μου. Είχα αποκτήσει από μικρός ωριμότητα. Ξεκίνησα από Καβάλα, Ξάνθη και τις γύρω περιοχές, μετά Θεσσαλονίκη. Στην Αθήνα απλά ξεκίνησε η δισκογραφική μου δουλειά, ήθελα να με μάθει ο κόσμος στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Μετά ήρθε κάπου και η έπαρση.
Αυτό δεν είναι και λίγο αναπόφευκτο;
Ναι! Και τα καταλαβαίνω και τα νέα παιδιά… δεν είναι εύκολο το να δέχεσαι έναν χείμαρρο και φιλοφρονήσεις από επιχειρηματίες και ουρές από κόσμο. Δεν προλαβαίνεις να έχεις χώρο για τον εαυτό σου. Αυτό σε βάζει σε μια φάση υπεροψίας.
Πως επανήλθες;
Το καταλαβαίνεις και το νιώθεις. Ξεκινούν προβλήματα από μέσα σου, αναρωτιέσαι. Αρχίζεις και δεν νιώθεις καλά με εσένα. Εμένα το κομμάτι «έπαρση» πέρασε από τον δεύτερο έως τον τρίτο δίσκο περίπου, αλλά το ξεπέρασα.
Αν έρθει κάποιο από τα παιδιά σου και σου πει ότι θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι πως θα αντιδράσεις;
Θα προσπαθήσω να του δώσω γνώσεις του παιδιού μου, αρχικά γενικότερα και μετά πιο εξειδικευμένες. Εκεί θέλει ολοκληρωτική αφιέρωση. Τα παιδιά μου θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική και απ’ ότι φαίνεται θα ασχοληθούν. Θέλω το καλύτερο για αυτά, δεν είμαι από αυτούς που λένε πχ ο χώρος είναι χαλιά κλπ. Αυτά είναι ψυχολογικά απωθημένα. Δεν γίνεται να πω όχι σε κάτι που θέλει το παιδί μου. Αν δω ότι είναι δύσκολο να το πετύχει, τότε θα βάλω τις προϋποθέσεις. Μπορεί να γίνεις ένας καλός μουσικός, αλλά για να γίνεις ο καλύτερος υπάρχει μια διαφορετική διαδρομή. Δεν υπάρχει μόνο το ποτάμι, αλλά και οι παραπόταμοι με τη γοητεία τους. Θέλω να έχουν τη δική τους πλεύση. Θέλω να έχουν ισορροπία ως άνθρωποι τα παιδία μου, να εξανεμίσω οποίες ανασφάλειες έχουν για να μην τις βρουν μπροστά τους. Η ανισορροπία έρχεται από ανασφάλειες του παρελθόντος. Υπάρχει μια γνωστή φράση που την έχουν πει κάποιοι «Θα γίνω φίρμα και θα δεις τι θα τους κάνω». Αυτό είναι απωθημένο και δε μου αρέσει. Είμαι ρομαντικός ακόμα. Βρίσκω ευτυχώς όμως ανθρώπους που μπορώ να επικοινωνήσω, είναι σαν μικρές οάσεις.
Λίγο πριν σε αφήσω δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην συνεργασία σου εδώ στο Έναστρον.
Τα δείγματα είναι πολύ καλά. Το κοινό έχει την επιλογή να απολαύσει τρεις καλλιτέχνες με τη δική τους ιστορία. Η Άντζελα Δημητρίου είναι μια τραγουδίστρια που έχει μεγάλες επιτυχίες και τραγουδιούνται στα χείλη όλου του κόσμου και την αγαπάω πάρα πολύ γιατί είναι αυθεντική. Ο Γιώργος Μαζωνάκης έχει αποδείξει ποιος είναι χρόνια τώρα, είναι φίλος μου, έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές και πάντα περνάμε καλά. Χαίρομαι που είμαστε εδώ για τον κόσμο. Εδώ Αθήνα θα είμαστε μέχρι τα μέσα Απριλίου και μετά θα μεταφερθεί το σχήμα του Έναστρον στη Θεσσαλονίκη, γύρω στα μέσα Μαΐου για μια σειρά εμφανίσεων.
Το σχήμα αυτό αποδεικνύει πως αν υπάρχει θέληση μπορούν να συνεργαστούν τρία μεγάλα ονόματα;
Ναι, φυσικά. Είναι κάποια πράγματα που δεν ξέρω, για κάποιο λόγο τα μισώ. Όπως το ποιος είναι πρώτος, η αφίσα, τι ώρα βγαίνω κλπ. Για να γίνει μια συνεργασία πρέπει το κοινό να απολαμβάνει το πρόγραμμα. Μπορεί ένα σχήμα να πετύχει μόνο στην αφίσα… τα λεγόμενα φωτογραφικά σχήματα. Η ουσία είναι να διασκεδάσει ο κόσμος και αυτό πολλές φορές το ξεχνάμε. Δεν είδαμε να μπαίνει νερό στο κρασί αρκετών, ακόμα και στην κρίση. Η δύναμη του σχήματος είναι να μείνει στον κόσμο ότι πέρασε καλά μαζί του, να το θυμάται για πάντα. Κάποιος μπορεί να έχει την δυνατότητα να βγει μόνο μια φορά μόνο και πρέπει να του μείνει χαραγμένο στη μνήμη.
Δισκογραφικά πως είναι ο Νίκος Κουρκούλης αυτή την περίοδο, τι ετοιμάζει;
Δισκογραφικά θέλω να παρουσιάσω έναν ολοκληρωμένο δίσκο τον χειμώνα. Αυτή την στιγμή είμαι στην προετοιμασία του νέου τραγουδιού που θα κυκλοφορήσει προς τα τέλη Μαρτίου, ενώ αμέσως μετά την Θεσσαλονίκη θα κάνω μια καλοκαιρινή περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο.
Γράφεις ένα βιβλίο με πολύ ενδιαφέρον όπως έχεις πει σε πρόσφατη συνέντευξη σου.
Γράφω ένα βιβλίο με την μεταφυσική εμπειρία που είχα στο Άγιον Όρος, που το είχα επισκεφθεί για ένα πρόβλημα υγείας. Θέλω μέχρι το τέλος του χρόνου να το εκδώσω να το διαβάσει ο κόσμος. Είναι ανάγκη μου να μοιραστώ κάποια πράγματα. Ο κόσμος θα δει και τη ζωή μου πίσω από αυτό. Είναι λίγο αυτοβιογραφικό, αλλά χωρίς να έχω την τάση να προβάλω τον εαυτό μου, μου κάνει λίγο πένθιμο. Θέλω ο κόσμος να δει την σχέση μου με τον Θεό και την εκκλησία και πόσο με βοήθησε στην ψυχολογία και την ψυχή μου, να γλιτώσω από επικίνδυνες καταστάσεις στη ζωή μου
Τι είναι αυτό που θέλει ο Νίκος Κουρκούλης να του ευχηθούμε, πέρα από υγεία; Τι είναι αυτό που θέλει στη ζωή του;
Αυτό που θέλω είναι να μη σταματήσει να υπάρχει η έμπνευση μέσα μου και η ενέργεια. Πρωταρχικός στόχος είναι η υγεία φυσικά, είναι ο καπετάνιος που θα μας οδηγήσει σε κάθε στόχο. Από την άλλη οι στόχοι που θέλω στο μέλλον είναι πολλοί. Μου αρέσει η υποκριτική και είχα προτάσεις. Θέλω να το κάνω, αλλά δε συμβαδίζει με το ωράριο μου τώρα. Θέλω ότι κάνω στη ζωή μου να το κάνω καλά. Και από την τηλεόραση είχα προτάσεις, αλλά θέλω να μου ταιριάζει και να έχει ενδιαφέρον, όχι για την προώθηση μόνο, να με δει περισσότερος κόσμος.
Συνέντευξη & επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη
Πηγή : tralala.gr
