Νταλάρας: Οι τραγουδιστές δεν είναι τόσο σημαντικοί όσο οι συνθέτες


«Είναι δύσκολο να συγκρίνεις μια σειρά από δέκα τραγούδια που ακούς για πρώτη φορά με ό,τι ήδη ξέρεις, με ό,τι έχει κυλήσει μέσα στις φλέβες σου. Είναι σαν καρμανιόλα. Ο χρόνος μένει να δείξει τι και πώς. Ολα τα τραγούδια, ακόμα και η “Αχάριστη” του Τσιτσάνη, είχαν την πρώτη τους φορά. Κάποιοι το άκουσαν, κάποιοι το κατάλαβαν και κάποιοι είπαν “έλα μωρέ, τι είναι αυτό”. Μετά βρήκε τον δρόμο του».

Σύμφωνα με τα Νέα ο Γιώργος Νταλάρας γνωρίζει από πρώτο χέρι τη διαδικασία της πρώτης ακρόασης ενός δίσκου: ποια τραγούδια αντέχουν στο χρόνο, ποια ξεκινούν δυναμικά και ποια αναδεικνύονται σε μεταγενέστερη εποχή. Με τον τρόπο του έβγαλε και εμάς, τους εκπροσώπους του Τύπου, από την αμήχανη θέση της κριτικής μετά την πρώτη ακρόαση χθες στο στούντιο Odeon των δέκα τραγουδιών που συναποτελούν το δίσκο «Ερωτας ή τίποτα» σε σύνθεση Γιώργου Καζαντζή και στίχους Μάνου Ελευθερίου, Ελένης Φωτάκη, Γιώργου Ανδρέου, Ιωάννη Πανουτσόπουλου και Ναντίνας Κυριαζή.

ΜΕ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ. Ο δίσκος φιλοξενεί στο εξώφυλλο το έργο του νεαρού ζωγράφου Αγγελου Παπαδόπουλου. Και ο «μαραθωνοδρόμος» του ελληνικού τραγουδιού, ερμηνευτής εννέα τραγουδιών – το «Ενα γράμμα» ερμηνεύει η Φωτεινή Βελεσιώτου – επιμένει ότι πρόκειται για ένα άλμπουμ με ζωγραφιές, ξεκαθαρίζοντας ότι το τραγούδι είναι μια μεγάλη και δύσκολη υπόθεση και δεν γίνεται από έναν άνθρωπο. «Είναι συλλογική προσπάθεια. Εχει την ποίηση, τη σύνθεση και την ερμηνεία. Για να το κάνουμε προσιτό στον κόσμο χρειαζόμαστε απλώς τον τραγουδιστή».

Εχοντας ζήσει την εποχή της παντοκρατορίας των ερμηνευτών, γιατί τοποθετεί εαυτόν στην τρίτη σειρά; «Κάποιες στιγμές δίνουμε περισσότερη βάση στον εκτελεστή. Αλλά ξεχνάμε ότι αυτό το έχει γράψει κάποιος άλλος. Οι τραγουδιστές δεν σέβονται πολλές φορές τους δημιουργούς. Πολλές φορές για την αμετροέπεια των τραγουδιστών φταίμε εμείς οι ακροατές. Είμαι κι εγώ κοινό. Το παραπήραν απάνω τους οι τραγουδιστές. Δεν είναι τόσο σημαντικοί όσο οι συνθέτες και οι ποιητές. Και πρέπει να τους ξαναθυμηθούμε». Τον δύσκολο αυτό ρόλο, εξηγεί, πρέπει να τον αναλάβουν οι οικείοι τους, όπως ένας συνάδελφός τους.