Υπάρχουν πολλοι τρόποι και πολλές μεθόδοι για να φτάσει κανείς σε μια κορυφή, είτε αυτή είναι η κορυφη κάποιου ψηλού βουνού, η κορυφή μιας πυραμίδας ή η κορυφή κάποιου ψηλού κτιρίου. Κάποιος μπορεί να πάρει το τελεφερίκ, το ασανσέρ, το ελικόπτερο και άλλος τον ανηφορικό και δύσκολο τρόπο του βαδίσματος.
Ο τελευταίος τρόπος είναι και ο πιο καλός γιατί σε κάνει να παλεύεις, να μοχθείς και να αγωνίζεσαι. Σε δυναμώνει τόσο που ξεπερνάς τα εμπόδια και τις δυσκολίες . Σε κρατά γερό σε όλες τις κακουχίες που θα σου παρουσιαστούν μετέπειτα. Γιατί πηγαίνεις σταθερά και οργανωμένα βήμα-βήμα, σκαλί-σκαλί βαδίζοντας προς τα πάνω και νοιώθεις σιγά σιγά το φορτίο όλο και πιο ελαφρύ. Όλα αυτά σε κάνουν καλύτερο, πιο δυνατό και πιο αποφασισμένο.
Δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί που θα επιλέξουν να πάρουν τον εύκολο τρόπο, αυτόν του ελικόπτερου, του ασανσέρ ή του τελεφερίκ. Αυτοί οι ανθρώποι σκαρφίζονται διάφορους τρόπους με πλάγια μέσα, να φτάσουν στην κορυφή. Γοητεύονται και φτάνουν στην κορυφή αλλά δεν καταλαμβαίνουν πόσο λάθος κάνουν. Για τις κορυφές πρέπει να είσαι σκληραγογημένος για να αντέχεις τις κακουχίες και έτσι με το πρώτο φύσημα του ανέμου, την πρώτη αναποδιά, τις πρώτες θύελλες και καταιγίδες καταποντίζονται σαν χάρτινοι πύργοι και καταστρέφονται και οικονομικά και πνευματικά. Πολλοί απο αυτούς γίνονται φυτά απο τα πολλά χάπια ή αυτοκτονούν.
Εσείς ποιο δρόμο θα διαλέγατε; Τον εύκολο του ελικοπτέρου που οδηγεί στο χαμό και την νέκρωση ή τον δύσκολο της ανηφόρας που οδηγεί στη ζωή, άρα και στην χαρά.
Πηγή : greeksunday.com
