«Βαριέμαι να τους ακούω να τραγουδάνε»
«Εφυγα από παράσταση γιατί ένιωθα πως δεν εισέπραττα τίποτα»
Συνέντευξη στην Στέλλα Παππα
Η συμμετοχή του Γιάννη Σαμσιάρη , στην εξαιρετική θεατρική παράσταση « Λωξάντρα» ήταν απλά μια αφορμή για να αρχίσουμε μια όμορφη, ειλικρινή και αποκαλυπτική συζήτηση. Μια κουβεντούλα για τον ρόλο του στην παράσταση «Jesus Christ Superstar», τα μυστικά για να υποδυθεί ένας άντρας ηθοποιός μια γυναίκα αλλά και ένα τραβεστί
Κύριε Σαμσιάρη, αυτή την περίοδο συμμετέχετε σε μια εξαιρετική θεατρική παραγωγή την «Λωξάντρα».
Ναι για δεύτερη φορά συμμετέχω στην παράσταση «Λωξάνδρα» και υποδύομαι τους ίδιους ρόλους με την πρώτη φορά που την είχαμε ανεβάσει στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος με τον ίδιο σκηνοθέτη.
Φοβηθήκατε ότι θα βαρεθείτε στην επανάληψη της ;
Όχι, αυτό που κάνω έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Ήθελα να το κάνω γιατί ένιωθα πως δεν το είχα ολοκληρώσει. Νιώθω πως αυτό που παρουσιάζω φέτος είναι πολύ καλύτερο από αυτό που παρουσίαζα στην προηγούμενη παράσταση.
Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο, νιώθετε ότι έχετε αλλάξει τον τρόπο που αποδίδεται κάθε ρόλο σας ;
Ναι, έχω βελτιωθεί , έχω γεμίσει εμπειρίες , έχω δουλέψει με σπουδαίους σκηνοθέτες και σκηνογράφους. Έχω ωριμάσει ως άνθρωπος και αυτό έχει επίδραση στην δουλειά μου , βλέπω τα πράγματα τελείως διαφορετικά . Πλέον , δεν έχω τρακ όταν θα βγω στην παράσταση , έχω απλά μια γλυκιά αγωνία η οποία ευτυχώς δεν με παίρνει από κάτω.
Εσείς ποιους ρόλους υποδύεστε στην παράσταση ;
Κάνω την Μαντάμ Μαρί μια ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής στην Κωνσταντινούπολη. Είναι ένας ρόλος στον οποίο ασκώ την ιδιότητα μου ως τραγουδιστή , κάνω εισαγωγή στο δεύτερο μέρoς ερμηνεύοντας ένα γαλλικό κομμάτι και το κλείνω με κάτι εντελώς αντίθετο , έναν καρσιλαμά. Είναι ένας πολύ δύσκολος ρόλος.
Είναι δύσκολο ένας άντρας να υποδυθεί μια γυναίκα ;
Ναι είναι, αλλά υπάρχει μυστικό, ακόμα και τον γυναικείο ρόλο πρέπει να τον υποδύεσαι αντρικά, χωρίς χαριτομενειές ,να τον παίρνεις σοβαρά, να μην τον βλέπεις διαφορετικά ,να μην κάνεις «τσακπινιές» και «φτηνά» πράγματα. Πρέπει να αντιμετωπίζεις το ρόλο σοβαρά.
Υποδύεστε όμως και έναν άλλο ήρωα ;
Ναι , κάνω κάτι πολύ διαφορετικό κάνω έναν τούρκο πρόξενο.
Ποιος από τους δύο ρόλους σας αρέσει πιο πολύ ;
Η μαντάμ Μαρί , μοιάζει λίγο με μιούζικαλ .
Αν δεν κάνω λάθος δεν είναι η πρώτη φορά που έχετε παίξει σε μιούζικαλ ;
Ναι έχω συμμετάσχει σε πάρα πολλά, αλλά τα πιο χαρακτηριστικά ήταν οι «Δαίμονες» με την ‘Άννα Βίσση και «Οι καμπάνες του Edelweiss» του Νίκου Καρβέλα,
Θα υποδυόσασταν ξανά τον ρόλο σας στους Δαίμονες ;
Όχι , το έκανα ήδη δυο χρονιές, δεν θέλω να το επαναλάβω . Ψάχνω πάντα κάτι καινούργιο.
Υπήρξατε ποτέ βασικός πρωταγωνιστής σε κάποια παράσταση ;
Ναι στην παράσταση Μιζερέ του Εθνικού θεάτρου, στην οποία έπαιζα και τραγουδούσα. Τώρα όμως νιώθω την ανάγκη να δοκιμαστώ στην πρόζα. Τώρα βγαίνουν όλοι στην σκηνή και τραγουδάνε , βαριέμαι να τους ακούω, οι περισσότεροι είναι φάλτσοι . Θέλω να κάνω και κάποια πράγματα στην υποκριτική στα οποία να μην τραγουδάω, έχω βαρεθεί να τραγουδάω.
Ποιο ρόλο θα θέλατε να κάνετε ;
Δεν ξέρω , δεν κάνω ποτέ όνειρα , θέλω απλά να κάνω κάτι στο οποίο να μην τραγουδάω.
Σας κούρασε το τραγούδι ;
Όχι,το βαριέμαι έτσι όπως έχει γίνει . Με ενδιαφέρει να τραγουδώ στο θέατρο όταν έχω λόγο.
Στο εξωτερικό δεν σκεφτήκατε να πάτε ;
Όχι ,αν και πολλοί γνωστοί μου, μου είπανε πως πρέπει να πάω έξω, εγώ προτιμώ την Ελλάδα. Έχω μεγαλώσει εδώ , είμαι ευχαριστημένος με όσα έχω κάνει.
Με το θέατρο έχετε ασχοληθεί κατά επιλογή ;
Ναι , η μεγάλη μου αγάπη είναι το θέατρο ,η τηλεόραση δεν μου αρέσει καθόλου. Όμως έχω κάνει και κινηματογράφο.
Έτυχε να φύγετε από παραστάσεις συναδέλφων σας ;
Δυστυχώς το έχω κάνει πέρσι σε δυο παραστάσεις . Ένιωθα ότι δεν εισέπραττα τίποτα από αυτό που έβλεπα και έτσι έφυγα.
Φοβηθήκατε ότι ίσως το κάνουν και εσάς κάποιοι άλλοι ;
Φοβήθηκα , αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Υπήρξαν παραστάσεις στις οποίες με απασχολούσε το πόσο καλό είναι αυτό που παίζουμε και αυτό που δίνουμε στον κόσμο, όμως, κατά παράδοξο τρόπο πάντα σωζόμουνα, γιατί στη σκηνή έδινα πάντα τον καλύτερο μου εαυτό . Όλες οι δουλειές που έκανα ήταν ξεχωριστές και ευτυχώς δεν μου έχει τύχει μέχρι στιγμής να φύγει κάποιος .
Όταν είδατε την παράσταση «Δαίμονες» σκεφτήκατε πως ο κύριος Πετράκης που υποδυόταν το ρόλο σας στην δεύτερη φορά , θα αγχωθεί από την παρουσία σας εκεί ;
Ούτε καν , έτσι και αλλιώς ήμουνα τόσο φορτισμένος συναισθηματικά που δεν είχα κατάλαβα πότε είχε τελειώσει η παράσταση . Είχαν ξύπνησαν όλες μου οι αναμνήσεις .
Πως σας φάνηκαν οι «Δαίμονες», την δεύτερη φορά ;
Πιστεύω πως η πρώτη ήταν πιο καλή ,είχαμε ζωντανή ορχήστρα και παίζαμε σε έναν εκπληκτικό χώρο.
Ο κύριος Πετράκης πως σας φάνηκε ;
Μου άρεσε ο Παναγιώτης . Αλλά , δεν μπορείς να μας συγκρίνεις γιατί ο κάθε ένας παρουσίασε την δική του πλευρά.
Αν ήσασταν υπουργός πολιτισμού τι θα αλλάζατε στο χώρο του θεάτρου ;
Δεν θα ήθελα ποτέ να ήμουν υπουργός .
Τι θα θέλατε να αλλάξει στην Ελλάδα όσον αφορά τον χώρο της υποκριτικής
Να υπάρχουν πιο λίγες σχολές υποκριτικής με τα κατάλληλα άτομα. Επιπλέον, πρέπει να γίνεται πιο προσεκτική επιλογή των ατόμων που θα φοιτούν σε αυτές. Βέβαια εγώ δεν έχω παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής σε κάποια σχολή , αλλά ξεκίνησα μόνος μου στην μέση του πουθενά το 78 όπου έκανα το Χριστό στην παράσταση «Jesus Christ Superstar»
Αυτή την παράσταση είχε ξανά ανέβει πρόσφατα στην Αθήνα , την ξανάδατε, πως σας φάνηκε ;
Την είδα αλλά κάτι έλειπε από αυτόν που υποδυόταν τον Χριστό , του έλειπε η αύρα που είχε ο Χριστός αν και τραγουδούσε ωραία. Ο Ματιάμπας όμως που υποδυόταν τον Ιούδα μου άρεσε.
Αυτή η παράσταση δεν ήταν πρόκληση για την τότε εποχή ;
Ναι είχαν γραφτεί και είχαν ακουστεί διάφορα. Είχανε γίνει κάποια επεισόδια, είχε μαζευτεί κόσμος έξω από το θέατρο αρκετές φορές αλλά δεν με απασχολούσε γιατί ήταν η πρώτη μου δουλειά , μου άρεσε η μουσική και η μετάφραση της . Τώρα όμως , έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα τίποτα δεν προκαλεί..
Ακούγεστε λίγο απογοητευμένος;
Όχι καθόλου είμαι μια χαρά , χαρούμενος και ήρεμος .
Σε ποια στιγμή θα σταματούσατε το χρόνο ;
Στην περίοδο όπου κάναμε με το κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος, το έργο «γύρος θανάτου» :ο Δράκος του Σειχ Σου, του Κοροβίνη,. όπου υποδυόμουν μια τραβεστί που εξομολογιόταν τον έρωτα της με το δράκο. Ήταν ο πρώτος μονόλογος που είχα κάνει και είχα πάρει και βραβείο κοινού. Τότε με είχε βοηθήσει αφάνταστα ο Νίκος Μαστοράκης ο οποίος είχε αναλάβει τη σκηνοθεσία.
Δύσκολος ο μονόλογος ;
Άμα υπάρχει καλό υλικό δεν είναι δύσκολο
Info : Λωξάνδρα θέατρο Βεάκη,
