Εμπιστοσύνη. Λέξη κι αυτή… Μια λέξη, πολλά συναισθήματα. Θλίψη και πόνος για τις φορές που εμπιστεύτηκες ενώ δεν έπρεπε, χαρά και ζεστασιά γιατί με κάποιους ανθρώπους της ζωής σου έχεις χτίσει γερά θεμέλιά της και ελπίδα ότι θα εμπιστευτείς νέα άτομα.
Η εμπιστοσύνη είναι βασικό κίνητρο για τις διαπροσωπικές σχέσεις. Σε κάθε μας νέα επαφή, ασυνείδητα υπάρχει μέσα μας η ελπίδα για μια σχέση εμπιστοσύνης. Χωρίς αυτή, οι σχέσεις είναι ρηχές, επιφανειακές και ανούσιες. Είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι αυτός είναι ο σκοπός μας.
Ωστόσο, παράλληλα, υπάρχει και ο φόβος, η καχυποψία. Αναρωτιέσαι «Να τον εμπιστευτώ ή θα κάνω λάθος;». Παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου και με τρομάζει τόσο πολύ ο φόβος τους σε αυτό το θέμα. Η ανασφάλεια αυτή μπορεί πραγματικά να γκρεμίσει σχέσεις με γερά θεμέλια. Βλέπεις ανθρώπους να αγαπιούνται αλλά να μην εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον. Μα πώς μπορεί να αγαπιούνται και να μην υπάρχει εμπιστοσύνη;
Κι όμως, όταν αγαπάς δίνεις κομμάτια της ψυχής σου στον άλλον. Τα κομμάτια αυτά αν πέσουν από τα χέρια του ανθρώπου που αγαπάς και σπάσουν, θα πονέσουν πολύ περισσότερο από αυτά που θα ρίξεις μόνος σου. Γιατί αυτά που θα ρίξεις μόνος σου, ξέρεις να τα μαζεύεις πολύ πιο εύκολα και γρήγορα. Τα βλέπεις τη στιγμή που πέφτουν.
Ενώ όταν τα κρατάει ο άλλος, δεν προλαβαίνεις να δεις πού πήγαν, γιατί έπεσαν ούτε και το πώς. Ακούς μόνο το «κράτς» του σπασίματος. Τον ήχο που σου γδέρνει την ψυχή. Δεν είναι όμως κρίμα να συμβαίνει αυτό;
Δεν είναι κρίμα να απομονώνονται οι άνθρωποι μόνο και μόνο λόγω του φόβου τους; Είναι τόσο θλιβερό και άδικο. Ένας μηχανισμός αυτοπροστασίας, σχεδόν αυτοκαταστροφικός. Σε κλείνει στον εαυτό σου.
Με όσους ανθρώπους και αν είσαι, αν δεν τους εμπιστεύεσαι νιώθεις μόνος, μίσος και γίνεσαι ρηχός, κυνικός και εγωιστής. Ενώ, όταν εμπιστεύεσαι όλα τα συναισθήματα είναι πιο έντονα. Ακόμη και ο πόνος. Αλλά και αυτό μάθημα είναι. Όταν εμπιστεύεσαι, νιώθεις ελεύθερος και ζωντανός.
Αλήθεια, αφήστε τους εαυτούς σας ελεύθερους. Αφήστε να σας αγκαλιάσουν και χαθείτε εκεί σαν να μην υπάρχει αύριο. Το να αφεθείς δεν είναι ένδειξη αδυναμίας. Ίσα ίσα. Θέλει πολλά κιλά μαγκιάς.
Είναι πολύ πιο δύσκολο να εμπιστευτείς σε σχέση με το να είσαι καχύποπτος. Δεν απολαμβάνεις την ουσία της ζωής αν φοβάσαι. Εξ άλλου το είπε και ο Ernest
Hemingway:
«Ο καλΥτερος τρΟπος για να μΑθεις αν μπορεΙς να εμπιστευτεΙς κΑποιον εΙναι Ενας. Να τον εμπιστευτεΙς»
Πηγή : enallaktikidrasi.com
