Πονάς σε μέρη του σώματός σου που δεν ήξερες καν την ύπαρξή τους. Στην προσευχή σου και στη ζωή σου, δύο τρεις άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Αυτοί που πάντα είναι εδώ και δεν χρειάζονται συστάσεις. Είναι οι δικοί σου άνθρωποι. Που σε βλέπουν με τα χρυσά και με τα κουρέλια σου. Που σε αναζητάνε κάθε μέρα αφήνοντας τα δικά τους προβλήματα στην άκρη. Που θα σου ηρεμήσουν την ψυχή σου από τους πόνους με μία τους κουβέντα.
Όχι, δεν θα βρουν τίποτα ευφάνταστο να πούνε. Ούτε θα ψάξουν να γκουκλάρουν τι συμβουλή θα σου δώσουν. Το καλύτερο γιατρικό είναι οι κουβέντες τους και η ήρεμη παρουσία τους. Η καθημερινή δύναμη που σου δίνουν με ένα “Όλα θα πάνε καλά. Θα δεις”, όταν εσύ χάνεσαι σε ωκεανούς από άγχοι. Είναι η ευλογία στη ζωή σου και το ήρεμο λιμάνι σου.
Δεν χρειάζεται να τους φωνάξεις καν κοντά σου. Σε καταλαβαίνουν, σε μυρίζουν με έναν μοναδικό τρόπο, σε συναισθάνονται και έρχονται. Αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους, δεν τους στρώνεις με χρυσά μαχαιροπίρουνα για να φάνε μαζί σου.
Έρχονται και μοιράζονται μαζί σου και ένα κομμάτι ψωμί αρκεί να σε βλέπουν χαρούμενη. Να γελάς. Και εσύ αρκεί να νιώθεις ότι είναι κοντά σου εκείνοι και μπορείς να καταπιείς και τα πιο μεγάλα φαρμάκια.
Δεν θέλει επισημότητες η αγάπη. Ζέστη καρδιά θέλει, ήρεμη ματιά, ένα χάδι στα μαλλιά και κατανόηση. Τώρα ξαναμέτρα τον πόνο. Δεν θα είναι πια ο ίδιος.
Γιατί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της απελπισίας σου, το έχουν πάρει μαζί τους και το κουβαλάνε εκείνοι πάνω τους. Εσένα, σου έχουν αφήσει ένα σταυρό να σε φυλάει και έναν άγγελο να σε συντροφεύει.
Πηγή : enallaktikidrasi.com
