Της Στέλλας Παπά
Το πιο παλιό, το πιο αληθινό, το πιο ωραίο όργανο της μουσικής, η μόνη αρχή στην οποία η μουσική μας οφείλει την ύπαρξή της είναι η ανθρώπινη φωνή, είχε πει ο γερμανός συνθέτης Richard Wagner.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη λοιπόν υπάρχει ένας πολύ σπάνιος και ιδιαίτερος τραγουδιστής που η φωνή του είναι το πιο σπουδαίο μουσικό του όργανο, με το οποίο δίνει νόημα και αυτός αξία στην ελληνική μουσική. Ο Χρίστος Χολίδης, με την φωνή του και τον τρόπο που την «δουλεύει» δίνει «ζωή» στα τραγούδια του και «μορφή» στους στίχους.
Ακούγοντας τον κάποιος μαγεύεται με το πόσο όμορφα ερμηνεύει από μπαλάντες μέχρι τσιφτετέλια. Ελληνικά και ξένα όλα «χορεύουν» ρυθμικά στη φωνή του …αποκτούν έναν ιδιαίτερο στυλ.
Βέβαια, ένας καλός καλλιτέχνης δεν σημαίνει μόνο καλή φωνή, αλλά και σωστή επιλογή τραγουδιών, κάτι που ο Χολίδης ξέρει να κάνει πολύ καλά . «Έλεγα», «Μη μου ζητάς» «Σ’αγαπώ» , «Κακομαθημένο», «Πίνω και τα σπάω» είναι μόνο μερικές από τις επιτυχίες του που αγαπήθηκαν πολύ από τον κόσμο. Όμως, από ότι μάθαμε τα καλύτερα του τραγούδια είναι στο δρόμο και σε λίγο καιρό θα τα ακούσουμε στα ραδιόφωνα μας . Θα ερωτευτούμε και να ξεπεράσουμε χωρισμούς μαζί με τη φωνή του.
Ο Χρίστος Χολίδης είναι ένας τραγουδιστής που εισπράττει πάντα δυνατό χειροκρότημα από το κοινό του. Αλλά δυστυχώς το πόσο θα κρατηθεί κάποιος στη σκηνή δεν εξαρτάται μόνο από χειροκρότημα αλλά από το πόσο «μάγκας» και το πόσο αληθινός είναι και ο Χολίδης είναι πολύ μάγκας , είναι άντρας με Α κεφαλαίο. Ένας Κύριος του ελληνικού τραγουδιού. Ένας λεβέντης που σέβεται και εκτιμά το κοινό του, τους συνεργάτες του αλλά κυρίως τους συγγενής του.
Και όλα αυτά μπορούν να τα επιβεβαιώσουν όσοι τον επισκεφτούν στο Ποσειδώνιο όπου εμφανίζεται. Αυτό τον καιρό.
Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες στον ελληνικό μουσικό χώρο, όμως για μένα αυτός θα είναι πάντα ο Βασιλιάς.
