Γιώργος Χρανιώτης:

Έμαθα πολλά από το Survivor

Γοητεύτηκα από τον Γιάνη Βαρουφάκη

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Αυγουλά

Βέρος Αθηναίος ο Γιώργος Χρανιώτης, τελειώνοντας το σχολείο ξεκίνησε να σπουδάζει στην Γυμναστική Ακαδημία αλλά αυτή η ενασχόληση δεν κράτησε πολύ . Λίγο αργότερα έκανε στροφή 180 μοιρών και σπούδασε ηθοποιός στις δραματικές σχολές του Νίκου Βασταρδή και του Γιώργου Θεοδοσιάδη, κρατώντας ως ανάμνηση του Τμήματος Φυσικής Αγωγής το γυμνασμένο του σώμα, το όποιο άλλωστε τον βοήθησε να διακριθεί στο reality επιβίωσης Survivor Greece του Σκάι.

Φέτος κλείνει 26 χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με την τηλεόραση αφού είχε ξεκινήσει την καριέρα του, όντας σπουδαστής της Δραματικής Σχολής ακόμα , το 1994 στην κοινωνική σειρά “Βανίλια Σοκολάτα” στο MEGA.

Γεννημένος στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, παντρεύτηκε τη χορεύτρια Γεωργία Αβασκαντήρα πριν από λιγότερο από δυο χρόνια. Έγινε –θεωρούμε- ευρύτερα γνωστός στο κοινό από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην κωμική σειρά «Για μια γυναίκα και ένα αυτοκίνητο» τη σεζόν 2001-2002 και 8 χρόνια αργότερα από τη συμμετοχή του στο χορευτικό talent show του ANT1 Dancing with the stars.

Μιλώντας με το Βαγγέλη Αυγουλά, παραδέχεται ότι…. αγχώνεται με τις συνεντεύξεις, γι αυτό θέλει πάντα να πίνει καφέ και να γνωρίζεται με αυτόν που του παίρνει τη συνέντευξη. Και αρχίζοντας την κουβέντα, τού ζήτησε να τον αγγίξει ώστε να καταλάβει ακριβώς πώς είναι και –όσο γίνεται- τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά.

« Είμαι ένας δίκαιος άνθρωπος» είπε ο Γιώργος Χρανιώτης.

«Θέλω να είναι ισομερής η γνωριμία. Γιατί εγώ μπορώ να φανταστώ πράματα για σένα τώρα που σε βλέπω, αλλά εσύ νομίζω ότι πρέπει να φανταστείς πολύ περισσότερα που δεν με βλέπεις, οπότε καλύτερα να με δεις ώστε να αρχίσεις να φαντάζεσαι αυτά που δεν ξέρεις. Τώρα με έχεις δει με ένα τρόπο, αγγίζοντάς με»

Β.Α.: Η όραση για μας που δεν την έχουμε είναι ένα θετικό όπλο επικοινωνίας. Έτσι το θέλω και για εσένα που την έχεις. Στους μαθητές σου στη Σχολή, τι μήνυμα τους στέλνεις, για την πρώτη ματιά, την πρώτη εντύπωση και την βιτρίνα, αλλά και για την ουσία που κρύβεται πίσω από αυτά;

Γ.Χ.: «Αυτή είναι μία άσκηση από τις πολλές που επιχειρώ στη σχολή. Άλλες είναι κλεμμένες από άλλους συγγραφείς ή δασκάλους και άλλες είναι πρωτότυπες δικές μου. Ας πούμε τώρα πριν πάω στο μάθημα έβγαλα δύο πρωτότυπες ασκήσεις, αλλά συνήθως αυτές γεννιούνται όπως γεννιέται και ένα ποίημα ή ένα τραγούδι, δηλαδή σε ένα καθεστώς έμπνευσης. Η συγκεκριμένη άσκηση είναι δική μου, δηλαδή μπορεί και να μην είναι δική μου, αλλά δεν την διάβασα από κάπου, μπορεί να την έχουν σκεφτεί και άλλοι, αλλά είναι αρκετά σοκαριστικό γιατί ουσιαστικά κάνουμε κάτι το οποίο δεν υπάρχει καθόλου στην καθημερινότητα μας. Ας ξεκινήσουμε με τη διαφωνία μου με το «ηθοποιός σημαίνει φως». Ηθοποιός δεν σημαίνει μόνο φως, σημαίνει και σκοτάδι. Πολλές φορές ανασύρουμε από τα σκοτάδια μας πολλές αναφορές, πολλές βιωματικές εμπειρίες, όχι μόνο από τις φωτεινές μας πλευρές, αλλά και από τις σκοτεινές μας. Οπότε ένας πολύ πρακτικός τρόπος να ερευνήσεις το σκοτάδι σου είναι να υποβληθείς σε αυτή τη διαδικασία. Όχι να βλέπεις τα πράγματα με τα μάτια ανοιχτά αλλά με τα μάτια κλειστά. Άλλα μπορείς να καταλάβεις με τα μάτια κλειστά και άλλα με τα μάτια ανοιχτά. Και στη συγκεκριμένη άσκηση έχω βρει αντιδράσεις από κλάματα χαράς, μέχρι βρισίδια. Υπήρχε ένας μαθητής ο οποίος έβρισε την οδηγό του γιατί θεώρησε ότι δεν έκανε καλή δουλειά. Έχω βάσιμες υποψίες ότι το κορίτσι έκανε πολλή καλή δουλειά, απλώς δεν άντεξε αυτός το σκοτάδι το δικό του».

Β.Α.: Οπότε τι θέλεις να βλέπεις «Με Άλλα Μάτια»; Τι επιδιώκεις και πως αντιλαμβάνεσαι εσύ αυτήν την πρόσκληση και πρόκληση μας;

Γ.Χ.: «Νομίζω ότι υπάρχουν πράγματα που είναι πέρα από τις αισθητήριες ικανότητές μας. Πέρα από την ακοή μας. Εχτές άκουσα για παράδειγμα ένα ψιθυριστό τραγούδι από τη γυναίκα μου την ώρα που εγώ ήμουν στο μπάνιο και έπλενα τα δόντια μου. Δεν είχε καμία λογική το ότι εγώ άκουγα αυτό το τραγούδι γιατί ήταν σχεδόν από μέσα της. Και άκουσα από το μπάνιο αυτό το τραγούδι και βγαίνω και τη ρωτάω: «τραγουδάς;». Και μου λέει «ναι». Δεν ξέρω πως το κατάλαβα ή το άκουσα, αλλά ήταν σαν να άκουγα κάποια νεράιδα από το απέναντι τετράγωνο και είχα την ικανότητα να το κάνω. Νομίζω, με λίγα λόγια, ότι όπως έλεγε και ο Pinter , «μην ψάχνετε να βρείτε νόημα στις λέξεις, ψάξτε να βρείτε πίσω από τις λέξεις». Θα το πω λοιπόν στον εαυτό μου και στους μαθητές μου και γενικότερα στους ανθρώπους. Μην ψάχνετε να βρείτε τις απαντήσεις σε αυτά που ακούτε ή σε αυτά που βλέπετε ή σε αυτά που μυρίζετε, αλλά ίσως και πίσω από αυτά. Εκεί υπάρχει και ένας αόρατος κόσμος ο οποίος είναι δίπλα σου και ανυπομονεί να τον γνωρίσεις.

{Είναι πολύ υβριστικό για μένα να παραδεχτώ ότι φοβάμαι,

γιατί όταν παραδεχτώ ότι θα φοβηθώ μπορεί να μην κάνω αυτό που θέλω να κάνω.}

Β.Α.: Διδάσκεις λοιπόν στους μαθητές σου. Εσύ διδάσκεσαι;

Γ.Χ.: «Είναι σαν να ρωτάς έναν αθλητή ακόμα και αν έχει πάρει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο αν είναι για πάντα ο καλύτερος. Δεν θα σταματήσει ποτέ η αναζήτηση, ούτε η βελτίωση. Αυτό είναι το υπέροχο και στην τέχνη, ότι επειδή η τέχνη δεν έχει τερματισμό, στον αθλητισμό για παράδειγμα υπάρχει κάποιος πρώτος και υπάρχει κάποιος δεύτερος, στην τέχνη δεν υπάρχει πρώτος. Ακόμα και αν πάρω ένα βραβείο, δεν σημαίνει ότι είμαι καλύτερος ηθοποιός από εσένα. Αν όμως τρέξω τα 100 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα και εσύ σε 10,5 , είμαι καλύτερος από εσένα. Είναι μετρήσιμη η διαφορά, ενώ στην τέχνη δεν είναι μετρήσιμα τα πράγματα. Όπως και στον έρωτα . Μια από τις μεγάλες βλακείες που λένε οι άνθρωποι, όλοι μας , είναι ότι «είμαι πολύ ερωτευμένος» ή «σ’ αγαπάω πολύ». Ευτυχώς ή δυστυχώς, η αγάπη και ο έρωτας δεν μετριούνται ούτε με χιλιόμετρα, ούτε με εκατοστά, ούτε με μίλια, ούτε με κιλά, ούτε με τίποτα. Εγώ κυρίως όταν ξεκίνησα το μάθημα θυμάμαι έναν από τους ιδρυτές, του θεάτρου μας, τον Ευδόκιμο Τσολακίδη (Οι άλλοι είναι, ο Θοδωρής Αθερίδης και η Β. Χατζοπούλου) να μου λέει: Έλα ρε συ Γιώργο, να διδάξεις και του απάντησα: «Εγώ είμαι πολύ καλός μαθητής, αλλά δεν ξέρω αν είμαι καλός δάσκαλος». Κατάλαβα ότι ίσως κάποιες φορές να είμαι καλός ή να θέλουν να παρακολουθούν κάποια παιδιά το μάθημά μου γιατί μαθαίνω από τα παιδιά. Και νομίζω αν και εγώ δεν έχω παιδιά, αλλά μπορώ να υποψιαστώ ότι όταν έχεις ένα παιδί θα είσαι πολύ βλάκας αν πηγαίνεις συνεχώς να μάθεις πράγματα στο παιδί σου και να μην αναγνωρίσεις ότι το παιδί ήρθε εδώ για να σου μάθει πράγματα και εσένα».

Β.Α.:Θέλεις να κάνεις παιδιά; Παντρεύτηκες πρόσφατα, δυο χρόνια τώρα.

Γ.Χ.: «Ναι θέλω. Παιδιά. Ο πληθυντικός με δυσκολεύει, αλλά ένα παιδί νομίζω ναι» .

Β.Α. Το σκοτάδι δεν το φοβάσαι, μας το απέδειξες άρα στο επόμενο Δείπνο στο Σκοτάδι που διοργανώνουμε θα είσαι μαζί μας. Τι φοβάσαι όμως; Ποιος είναι ένας από τους φόβους σου;

Γ.Χ.:«Δεν παραδέχομαι κανένα φόβο μου. Δεν παραδέχομαι ότι φοβάμαι. Είναι πολύ υβριστικό για μένα να παραδεχτώ ότι φοβάμαι, γιατί όταν παραδεχτώ ότι θα φοβηθώ μπορεί να μην κάνω αυτό που θέλω να κάνω. Ακόμα και το γήρας που λέω ότι φοβάμαι μερικές φορές φροντίζω να υπενθυμίζω στο κεφάλι μου ότι ούτε και αυτό είναι μετρήσιμο γιατί έχεις γνωρίσει και εσύ 20χρονους γέρους και 80χρονους νέους. Φοβάμαι μην γεράσει η ψυχή μου».

Β.Α.:Ήσουν παλιότερα στο dancing with the stars, μετά στο survivor , τώρα μπαίνεις στο your face sounds familiar. Αντί να σε βλέπουμε παρουσιαστή ή κριτική επιτροπή τέτοιων τηλεπαιχνιδιών, σε βλέπουμε μαχητικό παίκτη που μάλιστα φτάνει και στην τελική ευθεία συνεχώς. Γιατί παίκτης όμως; Γιατί βάζεις τον εαυτός σου συνεχώς στο να είσαι παίκτης; Κρινόμενος δηλαδή;

Γ.Χ.:«Γενικά μου αρέσει πολύ το παιχνίδι. Δεν νομίζω ότι θα την έκανα αυτή τη δουλειά αν δεν γοητευόμουν τόσο πολύ από το παιχνίδι. Δεν βρίσκω καμία διαφορά από το ποδόσφαιρο για παράδειγμα. Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που δεν παίζω εγώ πια, αλλά έχω περάσει πολύ καλά. Ή με το μπάσκετ. Δεν βρίσκω κάποια διαφορά με το θέατρο. Γιατί στο θέατρο επίσης θεωρώ ότι παίζω με την ετυμολογική σημασία του ρήματος . Απλώς πρέπει να είμαι στην ώρα μου και δεν πρέπει να χτυπήσω τα άλλα παιδάκια, αλλά δεν βλέπω κάποια άλλη διαφορά από την παιδική χαρά. Πρέπει να έχω συνέπεια, πρέπει να μελετήσω αλλά θέλω και να παίξω και το να παίξω σημαίνει να εκφραστώ και επίσης να κάνω λάθη και να κάνω σπουδαία λάθη και αυτά τα σπουδαία λάθη μερικές φορές να χρησιμοποιηθούν στην παράσταση και να είναι εκπληκτικό το αποτέλεσμα. Το ίδιο συμβαίνει και με το your face sounds familiar. Θα θεωρούσα πολύ βαρετό το να κάτσω στην επιτροπή και να κρίνω».

Β.Α.: Παίρνουμε την πάσα από το θέατρο να πάμε λίγο προς τα πίσω να δούμε πως εσύ κατάλαβες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός, πότε και πως και για ποιο λόγο; Μπορεί να προέκυψε τυχαία;

Γ.Χ.: «Συγκεκριμένα στην γ’ λυκείου ένα παιδί με είχε ρωτήσει τι θα γίνω και του είπα ότι θα σπουδάσω στη γυμναστική ακαδημία. Όντως έδωσα για γυμναστική ακαδημία και πέρασα κιόλας. Αυτός μου είπε ότι θα σπουδάσει ηθοποιός. Η αντίδρασή μου ήταν : «Συγνώμη, βλάκας είσαι;». Ακριβώς αυτή ήταν στην γ’ λυκείου η αντίδραση. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Γιάννης δεν σπούδασε ποτέ ηθοποιός απ’ όσο ξέρω και εγώ σπούδασα. Άρα ποιος ήταν ο βλάκας; Δεν το είχα ποτέ μου συνειδητά επιλέξει, δεν ήμουν καν το παιδί που έπαιζε στις σχολικές παραστάσεις. Το θέατρο το είχα ως κάτι κακό στο μυαλό μου και κάποια στιγμή γυρνώντας από την προπόνηση στον Πανελλήνιο, έμενα με την μητέρα μου και τον πατριό μου στην πλατεία Αμερικής, πρέπει να ήμουν 17-18 χρονών, δίνοντας για γυμναστική Ακαδημία. Περνώντας είδα μια σχολή του Διομήδη Φωτιάδη και ανέβηκα πάνω να κάνω ερωτήσεις. Κατεβαίνοντας κάτω κατάλαβα ότι εγώ θα γίνω ηθοποιός. Τόσο απλά».

Β.Α.: Θέατρο, κινηματογράφος και τηλεοπτικά σήριαλ . Σε αυτά τα τρία επίπεδα ποιο θεωρείς κάθε φορά το σταθμό σου και για ποιο λόγο; Σίγουρα όλα κάτι ξεχωριστό σου έχουν δώσει, αλλά ας πούμε για μένα Χρανιώτης τηλεοπτικά σημαίνει «Για μία γυναίκα και ένα αυτοκίνητο» .

Γ.Χ.:«Αυτό ήταν μια δουλειά σταθμός για μένα το 2001-2002 για πολλούς λόγους. Δεν ήταν ακριβώς μια ερωτική ιστορία. Ήταν μια ερωτική κομεντί, ένα πολύ αστείο πράγμα. Πήρα τα πρώτα 4 επεισόδια και ξύπνησα τον πατέρα μου από τα γέλια διαβάζοντας το πρώτο επεισόδιο και αφού τον ξύπνησα κατάλαβα ότι πρέπει να την κάνω τη σειρά».

Β.Α.: Άρα εκεί ξεκινούν να σε αναγνωρίζουν στο δρόμο ;

Γ.Χ.: «Είχε ξεκινήσει και πιο πριν. Είχα κάνει ένα σήριαλ το ’94, το «Βανίλια Σοκολάτα».

{Το Survivor μου έμαθε έμαθε να μην πετάω φαγητό.

Ξέρω πλέον τι σημαίνει πείνα.

Μου έμαθε επίσης τι σημαίνει αγάπη γιατί εκεί ήμασταν άνθρωποι που δεν αγαπιόμασταν,

ήμασταν πολύ ανταγωνιστικοί, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο.}

Β.Α.: Κινηματογράφος; Θέατρο; Κρατάμε κάποια δουλειά;

Γ.Χ.: «Η μεγάλη μου έξαψη είναι όταν κάνω ταινία. Ευτυχώς έχω κάνει καμιά 20αριά. Χαίρομαι γι’ αυτό γιατί η μεγάλη μου αγάπη τουλάχιστον σαν θεατής και σαν διαδικασία είναι ο κινηματογράφος. Με το θέατρο υπάρχουν πολλές φορές που γκρινιάζω γιατί δεν έχω όρεξη να πάω να παίξω εκείνη την ημέρα και θα προτιμούσα να κάτσω σπίτι μου να δω μια ταινία ή να βγω ή να κάνω οτιδήποτε άλλο, αλλά όταν φτάνω στο θέατρο, τα πράγματα αλλάζουν και διαφοροποιούνται και νομίζω ότι αρχίζω να ενεργοποιούμαι θέλοντας και μη. Έτυχε να κάνω θέατρο από πέρσι το Σεπτέμβρη και τελείωσα τώρα 3 διαφορετικές παραστάσεις . Το καλοκαίρι έπαιξα στο «Άλσος» και μετά, με τη Ρούλα στο «Reigen». Ήταν ένα σερί από τον περσινό Σεπτέμβρη που τελείωσε τώρα και για να είμαι απολύτως ειλικρινής χαίρομαι, γιατί δεν έχω άλλο κουράγιο αυτή την περίοδο να κάνω άλλη δουλειά».

Β.Α.: Επέστρεψε η μυθοπλασία στην τηλεόραση. Βλέπουμε στον Αντ1 ας πούμε τις «Άγριες μέλισσες» έχει γίνει ένας θετικός χαμός. Ένα σχόλιό σου γι’ αυτή την αλλαγή;

Γ.Χ.: «Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Νομίζω ζούμε τις εποχές του «Νησιού» πάλι. Ήταν από αυτές τις σειρές που ζηλεύεις και θα ήθελες και εσύ να είσαι. Εμένα η δική μου μούρη, όπως κατάλαβες προηγουμένως δεν είναι τόσο πολύ για αυτή τη σειρά. Δεν νομίζω ότι έχω ένα πρόσωπο εποχής. Είναι λίγο πιο σκληρό το πρόσωπό μου. Είναι πολύ θετικό τώρα να βλέπεις να γίνονται σειρές, όπως και το «Κόκκινο Ποτάμι». Νομίζω ότι για κάποιο λόγο ο σύγχρονος θεατής έχει ανάγκη να ταξιδέψει περισσότερο από τα οικογενειακά πλατώ, που είναι και προχειροφτιαγμένα. Θέλει να πάει σε κάτι που σε ταξιδεύει σε άλλους χρόνους, σε άλλες εποχές, μέσω των κουστουμιών, μέσω του λόγου, μέσω της έλλειψης των κινητών τηλεφώνων που είναι πολύ σημαντικό αυτό και έχει μια άλλη ησυχία όλη η εποχή.

Β.Α.: Λείπουν και οι βρισιές πάντως. Το αστείο και ότι γίνει, δεν θα γίνει με τη βωμολοχία της σύγχρονης τηλεοπτικής πραγματικότητας.

Γ.Χ.: «Νομίζω ότι λείπει η ελαφρότητα. Και αυτό που λες εντάσσεται μέσα στην ελαφρότητα. Είναι πολύ ελαφρύ και πολύ εύκολο να βρίσεις, είναι πολύ εύκολο να εκχυδαΐσεις μια κωμική κατάσταση προκειμένου να φέρει περισσότερο γέλιο, αλλά νομίζω το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι το ταξίδι και το ταξίδι ως τώρα δεν έχουμε συνηθίσει να το βιώνουμε μέσω της τηλεόρασης. Με λίγα λόγια θυμάμαι κάποια στιγμή έναν καυγά που είχα με έναν ηχολήπτη που του είπα ότι μιλάω πολύ σιγά, αλλά το κάνω για τη συγκεκριμένη σκηνή. Και μου είπε ναι, αλλά πρέπει να μιλάς δυνατά γιατί εκείνη τη στιγμή η νοικοκυρά πλένει τα πιάτα της και ταυτόχρονα πρέπει να ακούσει και εσένα . Του λέω: δεν με ενδιαφέρει η νοικοκυρά που πλένει τα πιάτα της . Ή θα ακούσει εμένα ή θα πλύνει τα πιάτα της. Αυτός ο συνδυασμός ότι βλέπουμε τηλεόραση και κάνουμε και 32 διαφορετικά πράγματα, δεν με αφορά σαν συνθήκη».

Β.Α.: Τι σε έμαθε το survivor; Το ξεχωρίζω και το ρωτάω γιατί ήταν μία πνευματική, σωματική και ψυχική δοκιμασία διαρκείας, όλα μαζί ταυτόχρονα οπότε κάποια εμπειρία θα έχεις να μας πεις και αν τη μοιραστείς μαζί μας θα γίνει συνταγή, κίνητρο ή έστω συμβουλή.

Γ.Χ.: «Νομίζω ότι μου έμαθε ότι πρέπει να επιδιώκουμε να ψάχνουμε τα δικά μας survivor. Να επιδιώκουμε να κλείνουμε το κινητό μας και να διαλογιζόμαστε. Να είμαστε σε μια συζήτηση χωρίς να μιλάμε σε διαφορετικούς ανθρώπους και να έχουμε αποσπάσεις. Μου έμαθε να μην πετάω φαγητό. Ξέρω πλέον τι σημαίνει πείνα, οπότε όταν βλέπω έναν άνθρωπο να πεινάει στο δρόμο προσπαθώ να κάνω κάτι γι’ αυτό. Ξέρω πόσο ευγνώμων είμαι που μπορώ αυτή τη στιγμή να πίνω τον καφέ μου μαζί σου και να έχω φάει στο σπίτι μου ένα πιάτο ρύζι. Μου έμαθε επίσης τι σημαίνει αγάπη γιατί εκεί ήμασταν άνθρωποι που δεν αγαπιόμασταν, ήμασταν πολύ ανταγωνιστικοί, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Μου έμαθε τι σημαίνει να έχω να μιλήσω με τη γυναίκα μου 2,5 μήνες και με το που την ακούω στο τηλέφωνο να μην μιλάω γιατί κλαίω και εγώ και αυτή. Με έμαθε να φτιάχνω μια λίστα με τους φίλους μου. Ποιοι είναι οι πραγματικοί μου φίλοι. Αυτοί που μπορώ να τους πάρω στις 4 το πρωί και να τους πω «Σηκωθείτε γιατί θέλω να σας μιλήσω γιατί είστε φίλοι μου και μπορείτε να κάνετε και εσείς το ίδιο σε μένα». Ήταν μια μοναδική συνθήκη που για 4,5 μήνες ζούσαμε χωρίς χρήματα, χωρίς τροφή, χωρίς social media, χωρίς αγάπη και με πολλή πολλή πίστη».

Β.Α.: Θα σου αναφέρω την θεατρική ομάδα «Θέαμα», θα σου αναφέρω τη θεατρική ομάδα του «Φάρου Τυφλών της Ελλάδας», δηλαδή ομάδες που εσωκλείουν και ηθοποιούς με αναπηρία μέσα τους και πάνε πάρα πολύ καλά, όχι επειδή τις παρακολουθούμε μόνο εμείς οι άνθρωποι με αναπηρία, αλλά και πολλοί άλλοι χωρίς αναπηρία που αγκαλιάζουν αυτή την προσπάθεια. Πως θα σου φαινόταν το ενδεχόμενο να συνεργαστείς με ηθοποιό με αναπηρία ; Και δεύτερο: να υποδυθείς ένα ρόλο ανθρώπου με αναπηρία.

Γ.Χ.: «Επειδή ο Σον Πεν και ο Ντάνιελ Ντε Λιούις είναι από τους αγαπημένους μου κινηματογραφικούς ηθοποιούς και οι 2 έχουν υποδηθεί ΑμεΑ, θα με ενδιέφερε πολύ.  Επειδή επίσης είχε τύχει να δω το Kingdom, μια σειρά του Λαρς φον Τρίερ για λογαριασμό της δανέζικης τηλεόρασης, εκεί έπαιζαν κάποια παιδιά με σύνδρομο Down και ήταν εξαιρετικά. Επίσης έχω δει την παράσταση «Bella Venecia» του Βογιατζή. Όπου έπαιζαν παιδιά με σύνδρομο Down και εκεί και έτυχε η σκηνή αυτή να είναι η ωραιότερη σκηνή που έχω δει ποτέ στη ζωή μου στο θέατρο. Τσιμπιόμουν κυριολεκτικά να δω αν ονειρεύομαι. Ναι, θα ήμουν και για τα δύο ευτυχής να μου συνέβαινε κάτι τέτοιο».

Β.Α.: Πετυχημένος τώρα ηθοποιός, τι ήθελες να ασχοληθείς με την πολιτική; Γιατί σε είδαμε δίπλα στο Γιάνη Βαρουφάκη, στην πρώτη γραμμή, σε ψηφοδέλτιο, σε εθνικές εκλογές;

Γ.Χ.: «Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που κομματικοποιούμαι, στα 46 μου χρόνια. Δεν είχα βρει ποτέ κανέναν άνθρωπο που θα μπορούσε να με εμπνεύσει περαιτέρω να ασχοληθώ πιο ενεργά με ένα κόμμα. γιατί πάντα για μένα η οποιαδήποτε μορφή φιλίας ή συνεργασίας συνίσταται στο γεγονός ότι μου είναι ενδιαφέρον να πιω καφέ με έναν άνθρωπο. Είχα μείνει στο ότι είχα ψηφίσει Σύριζα και ήμουν υπέρ του «όχι» το 2015 που το «όχι» έγινε «ναι». Από εκεί και πέρα δήλωσα ακοματίκ, όχι απολιτίκ, αλλά πραγματικά δεν έβλεπα κάποιον άνθρωπο που θα μπορούσα να υποστηρίξω ή κάποιον επικεφαλής που θα μπορούσα να υποστηρίξω σε ένα κόμμα. Δεν υπήρχε. Και έτυχε να δω στην ΕΡΤ3 μια συνέντευξη του Βαρουφάκη και μιλώντας ο Γιάνης για εξορύξεις, για κόκκινα δάνεια, για αναδιάρθρωση χρέους, για πρωτογενές πλεόνασμα, ξαφνικά βρήκα έναν άνθρωπο που δεν μπορούσα να διαφωνήσω σε κάτι και που ταυτόχρονα τον πίστευα. Γοητεύτηκα πάρα πολύ να είμαι ειλικρινής, πήγα και σε μια ομιλία του. Κρατιόμουν να ακούσω κάτι που θα με ενοχλήσει και μάλλον εντάχθηκα σε αυτό το κίνημα και όχι κόμμα, γιατί ξεκίνησε από κίνημα, το diem25 στην Ευρώπη και υπάρχει ακόμα το κίνημα που το υποστηρίζει ο Αλφόνσο Πουαρόν, ο Μπραιαν Ίνο που είναι και μουσικός, μερικοί από τους ήρωές μου. Ξαφνικά αισθάνθηκα ότι μπορώ να είμαι χρήσιμος και να βοηθήσω. Και θα συνεχίσω να το κάνω. Και επίσης στη Δυτική Αττική που κατέβηκα με παρότρυνση του Γιάνη, ήταν πολύ λίγες οι πιθανότητες. Έπρεπε να βγάλουμε πάνω από 4,5% για να μπορέσω να μπω εγώ στη Βουλή, αλλά δεν με ενδιέφερε. Με ενδιέφερε όμως που ανέβασα τη Δυτική Αττική και που ξαφνικά από ένα περίεργο μείγμα Συριζοεθνικιστικό που υπάρχει εκεί, ξαφνικά πήρε κάποιες περισσότερες ψήφους το diem25».

Τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος Χρανιώτης μας έχει δείξει και μια άλλη ταλαντούχα, καλλιτεχνική του πτυχή μέσω της μπάντας του “Imitate Your Mother”

Μάθετε περισσότερα ακολουθώντας τους στη σελίδα τους στο Facebook

Το πλήρες βιογραφικό του

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Τελειώνοντας το σχολείο ξεκίνησε να σπουδάζει στην Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών ενώ λίγο αργότερα αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική σπουδάζοντας στις δραματικές σχολές Νίκου Βασταρδή και Γιώργου Θεοδοσιάδη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο το 1994 στην κοινωνική σειρά “Βανίλια Σοκολάτα” στο MEGA ενώ ακολούθησε η συμμετοχή του σε δύο επεισόδια της σειράς “Οι Αγνοημένοι” στον ANT1 την ίδια περίοδο. Τη σεζόν 1996-1997 είχε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στη σειρά “Οι δικοί μας άνθρωποι” στην ΕΤ1 ενώ συμμετείχε στις σειρές “Το Χρώμα του Φεγγαριού” και “Τα Χρώματα της Αγάπης”. Έγινε ευρύτερα γνωστός από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην κωμική σειρά Για μια γυναίκα και ένα αυτοκίνητο τη σεζόν 2001-2002 ενώ την επόμενη σεζόν πρωταγωνίστησε στη σειρά “Ζευγάρια”. Τη σεζόν 2005-2006 πρωταγωνίστησε στην ελληνογαλλική ιστορική σειρά Le dernier seigneur des Balkans στην ΝΕΤ και στην κωμική σειρά “Ποτέ δεν ξέρεις” στον ANT1. Την τηλεοπτική σεζόν 2006-2007 έλαβε μέρος σε επεισόδια των σειρών Εντιμότατοι κερατάδες, Το Κόκκινο Δωμάτιο, 10η εντολή και Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα. Το 2011 έλαβε μέρος στο χορευτικό talent show του ANT1 Dancing with the stars. Τη σεζόν 2012-2013 παρουσίασε την εκπομπή “X-Player” στον ΣΚΑΪ. Το 2014 έκανε μια guest εμφάνιση στην κωμική σειρά Μάνα Χ Ουρανού ενώ το 2016 στη σειρά Το σόι σου. Τη σεζόν 2016-2017 είχε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην καθημερινή σειρά “Ζώη μου” στο STAR. Τον Ιανουάριο του 2017 δέχτηκε πρόταση από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ για τη συμμετοχή του στο reality επιβίωσης Survivor Greece απαντώντας θετικά. Για τα γυρίσματα του παιχνιδιού ταξίδεψε στον Άγιο Δομίνικο παραμένοντας για 4,5 μήνες κατακτώντας την 8η θέση. Το 2018 εμφανίστηκε στις σειρές “Έγκλημα και Πάθος”, Μην αρχίζεις τη μουρμούρα ενώ έκανε ένα πέρασμα και από το Survivor.

Κινηματογράφος

• 1997 Θύμα της μόδας
• 2000 E-mail
• 2001 Άπνοια
• 2003 Η Λίζα και όλοι οι άλλοι
• 2005 Μεταξύ Φίλων
• 2006 Για μια Αγκαλιά
• 2007 Ψυχραιμία
• 2008 Αυστηρώς κατάλληλο
• 2008 Λούφα και απαλλαγή: Ι4
• 2009 Το κακό: Στην εποχή των ηρώων
• 2013 Ο Προφήτης
• 2014 Free Will
• 2015 Amore Mio
• 2015 Μαριονέτες Στέργιος
• 2015 Διακοπές στο Αιγαίο
• 2016 Καύση

Θέατρο

• 2018-19 Πουλιά στον αέρα Φεϋντώ Ζωρζ σκην. Μαστοράκης Νίκος Ποντανιάκ Θέατρο Αλίκη
• 2017-18 Η ώρα του διαβόλου Πεσόα Φερνάντο σκην. Αποστολόπουλος Γρηγόρης Διάβολος Θέατρο Αριστοτέλειο
• 2016 . .. Ο Ντελικανής σκην. Μαλανδρής Ηλίας Αφηγητής Ηρώδειο
• 2015-16 Η ώρα του διαβόλου Πεσόα Φερνάντο σκην. Αποστολόπουλος Γρηγόρης Διάβολος Θέατρο Αριστοτέλειο
• 2015 . .. Απελευθερωτική οργάνωση Klein Mein Αλεξίου Εμμανουέλα σκην. Ζούνη Πέμη Βαγγέλης El Convento del Arte
• 2014-15 Ο Βουβός Σερβιτόρος Πίντερ Χ. σκην. Τρουπάκης Άρης Γκας Θέατρο Faust
• 2014 . .. 24 Hour Plays Athens Θέατρο Κάππα Συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί σε 24 ώρες γράφουν, σκηνοθετούν και ερμηνεύουν πρωτότυπα θεατρικά έργα σε μια ενιαία παράσταση 90 λεπτών
• 2014 . .. Ο Επιστάτης Πίντερ Χάρολντ σκην. Κιμούλης Γιώργος Νικ Θέατρο Χορν
• 2013-14 Το Σπίτι του Φρανκενστάιν Ντάουνινγκ Μάρτιν σκην. Ιορδανίδης Τάσος Δράκουλας Θέατρο Γκλόρια
• 2012-13 Κάυση κειμ. – σκην. Τζίτζης Στράτος Χάρης Θέατρο Olvio
• 2012 . .. Υψηλή Τάση σκην. Παππά Αθηνά Αφηγητής Αισχύλεια
• 2012 . .. Είδα Φως και Μπήκα σκην. Στάγκος Σταύρος Ασφαλίτης Bar Κόμης
• 2011-12 Μαντάμ Φλο Temperley Steven σκην. Καραμίχος Γιώργος Cosme McMoon Θέατρο Αγγέλων Βήμα
• 2010 . .. Ο Αρχοντοχωριάτης Μολιέρος σκην. Καλατζόπουλος Γιάννης Περιοδεία
• 2009-10 Φαντάσματα Κάτσαρης Στέλιος σκην. Χρανιώτης Γιώργος – Κατσαρής Στέλιος Σταυρός του Νότου Plus
• 2009 . .. Swing Ticket Παππάς Αντώνης σκην. Μίχας Νικόλας Μουσική σκηνή Favela
• 2007-08 Δεν Μπορώ να Μείνω Μόνη μου Παπαδοπούλου Δήμητρα σκην. Αθερίδης Θοδωρής Μιχ Θέατρο Κιβωτός
• 2007 . .. Αργώ… Ταξίδι Επιστροφής Νικολακοπούλου Λίνα σκην. Σαρηγιάννης Γιάννης Εγγονός Εργοστάσιο στη Νέα Κίο
• 2006 . .. Τριαντάφυλλο στο Στήθος Ουίλλιαμς Τένεσι σκην. Γκονζάλεζ Εσθέρ Αντρέ Τζακ Χάντερ Θέατρο Τέχνης – Κάρολος Κουν
• 2004-05 Bal – Trap Durringer Xavier σκην. Καραμεσίνης Σωτήρης Μούζο Θέατρο Ροές
• 2004-05 Στάχτη στα Μάτια Μέιλερ Τζ. σκην. Γιούργου Λάγια Άραβας Altera Pars
• 2004 . .. Εκκλησιάζουσες Αριστοφάνης σκην. Νικολάου Νανά – Μυριανθόπουλος Βασίλης Νέος ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης
• 2003-04 Οργισμένα Νιάτα Όσμπορν Τζον σκην. Ιορδανίδης Γιάννης Κλιφ Θέατρο Κιβωτός
• 2002-03 Άντρες με τα Όλα τους Μακ Νάλι Τ. σκην. Φασουλής Σταμάτης Ήθαν Τζιράρντ Θέατρο Πόρτα
• 2002 . .. Μαρισόλ Ριβέρα Χοσέ σκην. Μιχαηλίδης Πέρης Λέννυ Θέατρο Συνεργείο
• 2000-01 Bachelor Party Μπακόλας Γιώργος – Καραγεώργος Νίκος σκην. Καραγεώργος Νίκος Tony Θέατρο Χυτήριο
• 2000 . .. Anorexia Nervosa Σίλβερ Νίκι σκην. Ευθυμίου Χρήστος Σερτζ Θέατρο Ήβη
• 1999 . .. Μάνα Κουράγιο Μπρεχτ Μπέρτολτ σκην. Μιχαηλίδης Πέρης Αναβολή της παράστασης
• 1997-99 Η Κυριακή των Παπουτσιών κειμ. – σκην. Λαζόπουλος Λάκης Πέτρος – Gay – Φοιτητής Θέατρο Ήβη και FIX Θεσσαλονίκη
• 1995-96 Τρεις Πράξεις για τον Έρωτα Τσοπανάκη Αλμπέρτα σκην. Λιακόπουλος Αλέξανδρος Άρης Καφεθέατρο

Πηγή : meallamatia.gr