Σε μια «Μεθυσμένη Πολιτεία» ζει αυτές τις μέρες ο ηθοποιός Παναγιώτης Κατσώλης. Μια πολιτεία η οποία κάνει όσους την επισκέπτονται να έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους, τα θέλω και τις επιλογές τους. Μια πολιτεία η οποία στάθηκε η αφορμή να μας μιλήσει ο Παναγιώτης Κατσώλης για την επιτυχία και την αποτυχία, τους ρόλους που έχει σε αυτή, τα όσα μαθαίνει από τις καταστάσεις που βιώνει και τα όσα βιώνει σε αυτή την «μεθυσμένη πολιτεία» του Σωτήρη Πατατζή.
- Κύριε Κατσώλη, θα ήθελα να σας ρωτήσω να μου πείτε για αυτό τον αλλιώτικο θίασο στον οποίο συμμετέχετε αυτή την περίοδο…
Ένας θίασος εννέα ηθοποιών ανεβαίνει στη σκηνή. Χρήζει τον «τρελό» κι επιχειρεί, να στήσει πολιτεία μαγική, με μπροστά του ό,τι βρει. Μέσα απ’ το θίασο των εννιά, πετιέται ένα μπουλούκι της εποχής του Μεταξά, ας πούμε γύρω στο ’39. Ίντριγκες, πάθη, ζητήματα οικονομικά και μια επανάσταση που υποβόσκει σταθερά. Το μπουλούκι στέκεται η αφορμή, για τον καθένα στην πολιτεία, με τον εαυτό του να αναμετρηθεί.
- Σ’ αυτόν τον θίασο εσείς τι ρόλο έχετε ;
Οι δικοί μου ρόλοι δυο. Απ’ το μπουλούκι παίζω έναν άνθρωπο κιτρινωπό, εθισμένο στο ποτό, φοβισμένο, λαϊκό, με διάθεση ανάλαφρη και λόγο χιουμοριστικό. Αν σκάψεις όμως λίγο πιο βαθιά θα βρεις τα πράγματα τα αληθινά. Φτώχεια σαρανταπέντε χρόνια σταθερά, πίσω στο σπίτι γυναίκα και παιδιά, κι αυτός αφήνει τη ζωή του να τον προσπερνά, δυο φράγκα προσπαθώντας να μαζέψει, μάταια.
Ο δεύτερος ρόλος μου καθηγητής, της πολιτείας της γνωστής. Φιλολογία σπούδαζε μικρός, έγραφε ποίηση και ήταν τολμηρός, μα η Ελπίδα στάθηκε η αφορμή δρόμο να αλλάξει στη ζωή. Θεολογία, σημείο για εκείνον κομβικό, θα γίνει άνθρωπος που απεχθάνεται τον ίδιο του τον εαυτόν. Η Ρενα στέκεται η αφορμή, να ανοίξει το καβούκι του και με το είδωλο του στον καθρέφτη να αναμετρηθεί.
- Ανεβάζει παραστάσεις ;
Ο θίασος ανεβάζει τη μεθυσμένη πολιτεία και το μπουλούκι αρχικά Άμλετ κι έπειτα το γυρνάει σε Καφέ Σαντάν.
- Στο δελτίο τύπου λέει «αποτυχημένοι»…. αλήθεια αποτυχημένος ηθοποιός για εσάς ποιός θεωρείται ;
Η επιτυχία και η αποτυχία είναι κάτι πολύ σχετικό και βαθιά προσωπικό. Το θέμα είναι πως νιώθεις εσύ όταν ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί ή λίγο πριν τα κλείσεις το βράδυ. Αν αισθάνεσαι καλά με το εαυτό σου και τις επιλογές σου. Στις μέρες μας η επιτυχία έχει ταυτιστεί με τα πολλά λεφτά και την αναγνωσιμότητα. Σας παραπέμπω στα λόγια του Jim Carrey: «Νομίζω ότι όλοι πρέπει να γίνουν πλούσιοι και διάσημοι και να κάνουν όλα όσα έχουν ονειρευτεί, ώστε να καταλάβουν ότι δεν είναι αυτή η απάντηση».
- Αυτός ο θίασος έχει ωραίες γυναίκες που αναστατώνουν …;
Ένα μέλος του μπουλουκιού στέκεται η αφορμή ώστε να «μεθύσει» η πολιτεία. Είναι η Ρένα, μια όμορφη, νέα γυναίκα με εμπειρίες ζωής που την έκαναν να ωριμάσει πρόωρα και απότομα.
- Εσείς αναστατώνεστε από άτομα…είτε θετικά είτε αρνητικά ;
Φυσικά επηρεάζομαι από τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι. Και θετικά και αρνητικά. Προσπαθώ να περιορίζω την αρνητική επιρροή και να κρατάω μόνο τα θετικά απ’ τους ανθρώπους.
- Τα άτομα του θιάσου αλλά και οι κάτοικοι της «μεθυσμένης πολιτείας», μέσα από όσα ζουν, γνωρίζουν τον εαυτό τους;
Απολύτως! Αυτός άλλωστε θεωρώ είναι και ο κεντρικός άξονας της Μεθυσμένης πολιτείας. Η άφιξη του μπουλουκιού στέκεται αφορμή για να έρθει ο καθένας αντιμέτωπος με τον εαυτό του, τα “θέλω” του και τις επιλογές του.
- Εσείς νιώσατε να μαθαίνετε τον εαυτό σας μέσα από καταστάσεις που βιώσατε ;
Φυσικά. Ένα καλό παράδειγμα είναι ένα ταξίδι που έκανα μόνος μου σε νεαρή ηλικία. «Αναγκάστηκα» να κάνω παρέα με τον εαυτό μου και να τον γνωρίσω καλύτερα.
- Είναι μια παράσταση που ξυπνά όνειρα και απωθημένα;
Νομίζω αυτή είναι μια ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί από κάποιο θεατή.
- Αλήθεια, εσείς έχετε απωθημένα ;
Νομίζω πως όχι.
- Τι νιώθετε οτι σας προσφέρει αυτή η παράσταση ως άνθρωπο, ως προσωπικότητα;
Η συγκεκριμένη παράσταση έχει ένα μηχανισμό που απαιτεί από τους ηθοποιούς της απόλυτη ακρίβεια, διαθεσιμότητα και ανοιχτές κεραίες. Το παραμικρό λάθος μπορεί να προκαλέσει ντόμινο λαθών και ολοκληρωτική κατάρρευση της κατασκευής καθώς το κάθε τι εξαρτάται από αυτό που μόλις προηγήθηκε. Η ιδιομορφία της παράστασης είναι ότι πρωταγωνιστεί ο μηχανισμός της. Γίνονται όλα μπροστά στα μάτια του θεατή, δείχνουμε κατά κάποιο τρόπο την «κουζίνα» μας. Για να πετύχει δηλαδή η συνταγή χρειάζεται απόλυτη συνεργασία ανάμεσα στους ηθοποιούς. Θα μπορούσα λοιπόν να πω ότι η παράσταση αυτή μου υπενθύμισε για ακόμη μια φορά ποσο σημαντικό είναι το “εμείς” και ποσο μικρό το “εγώ”.
- Ποιά ατάκα του ήρωα που υποδύεστε θα θυμάστε για πάντα ;
Δύο ατάκες, μία για κάθε ήρωα: «Η ζωή είναι μία σαχλαμάρα», λέει το Κολοκυθολούλουδο και «Πουθενά δεν θα μπορέσω να ξεφύγω απ’ τη ζωή» ο θεολόγος.
- Πόσο εύκολο είναι αλήθεια να δίνεις σάρκα και οστά σ’ έναν ήρωα ενός μυθιστορήματος;
Όσο εύκολο είναι να δίνεις σάρκα και οστά σ’ έναν ήρωα ενός θεατρικού έργου.
- Σας έκαναν σχόλια για την παράσταση που να σχετίζονται με το μυθιστόρημα ;
Ναι, δύσκολα μπορείς να το αποφύγεις αυτό. Παρά το γεγονός ότι η θεατρική διασκευή είναι ένα έργο αυτόνομο και ως τέτοιο πρέπει να κρίνεται, ταυτόχρονα έχει ως σημείο αναφοράς της το μυθιστόρημα στο οποίο βασίστηκε και λίγο πολύ τα σχόλια που γίνονται συνδέονται με το αρχικό έργο.
- Ποιά η ωραιότερη στιγμή στη σκηνή ;
Της αλήθειας.
