Ένας ταξιδιώτης σέφ, «παλιομοδίτης» που ονειρεύεται το δικό του ρεμπετάδικο στην πόλη που του ταιριάζει πιο πολύ. Ένας globetrotter που μέσα από τα ταξίδια έμαθε πως όλα είναι μύθος και τίποτα δεν είναι δεδομένο …Ένας ιδιοκτήτης ενός μαγαζιού με μεσογειακές γεύσεις που σε μαγεύει με την απλότητα, την γλυκύτητα και την ειλικρίνεια του.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΠΑ
Παντελή μου θα ’θελα να αρχίσουμε την συζήτηση μας λέγοντας μας για όλα αυτά τα ταξίδια που έκανες με αφορμή την συμμετοχή σου στην εκπομπή GLOBETROTTERS του Star Ελλάδας Omega TV Cyprus .
Πριν τελειώσει το Μάστερ σεφ μου είχαν πει από το κανάλι πως σκέφτονταν να κάνουν ένα τέτοιο project. Αρχικά σκέφτονταν για συνταξιδιώτη μου τον Χαράλαμπο, αλλά επειδή φοβήθηκαν για την σωματική μου ακεραιότητα, (γέλια) κατέληξα να ταξιδεύω με τον Χρήστο. Εγώ είπα ναι με κλειστά μάτια, αν και άφηνα πίσω μου σε μια περίοδο αιχμής το μαγαζί στο νησί. Τα έβαλα όμως όλα σε μια τάξη και πήγα έτοιμος για να γυρίσω τον κόσμο, έτοιμος να αποκτήσω εμπειρίες ζωής. Αρχικά δεν ξέραμε που θα πάμε αλλά δεν με ένοιαζε και ιδιαίτερα.
Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο να συνηθίσεις τα πολύωρα ταξίδια και την αλλαγή της ώρας από χώρα σε χώρα. Υπήρχε όμως ενθουσιασμός γιατί εκεί που πίναμε καφέ στην Αθήνα βρεθήκαμε να πίνουμε γάλα καρύδας στη Βραζιλία κλπ. Βρεθήκαμε σε άλλους κόσμους ήταν σαν να ζούσαμε ένα όνειρο. Βέβαια, μετά από την πρώτη εβδομάδα όλα ήταν πιο φυσιολογικά.
Σε ποια από όλες αυτές τις χώρες θα άνοιγες μαγαζί ;
Σαν επιχειρηματίας θα άνοιγα μαγαζί στην Φιλανδία γιατί είναι οργανωμένη χώρα και έχει πολλά λεφτά οπόταν θα ήταν περισσότερες οι πιθανότητες να πάει καλά . Αυτή όμως η χώρα δεν με εκφράζει και δεν θα μπορούσα να ζήσω εκεί.
Ως σεφ, ποια χώρα σου άρεσε ποιο πολύ. Ποια είχε τα πιο ωραία φαγητά ;
Η Λατινική Αμερική , το Περού και η Κούβα γαστρονομικά έχουν πιο πολλά υλικά και διαφορετικά , έχουν γεύσεις που δεν τις γνωρίζω πολύ και θα ήθελα να τις μάθω.
Μετά την εκπομπή σκέφτηκες να ασχοληθείς με την εθνική κουζίνα ;
Είμαι πιο παραδοσιακός , πιο παλιομοδίτης, δεν μου αρέσει να παντρεύω κουζίνες , είμαι της μεσογειακής κουζίνας, ίσως να συνδύαζα κουζίνες κοντινών χωρών. Μ αρέσει όμως να γνωρίζω νέες κουζίνες και ίσως μελλοντικά να μπορώ να το κάνω.
Σε αυτές τις χώρες τι παραδοσιακό φαγητό θα έπαιρνες να τους κεράσεις ;
Κάτι από την Κέρκυρα ή οποία έχει επιρροές από Ιταλία που σχετίζεται με την ιταλική κουζίνα που μου αρέσει.
Αν δεν ήσουν με τον Χρήστο με ποιον από τους άλλους globetrotters θα πήγαινες ;
Με τον Μιχαήλ Άγγελο γιατί είμαστε πιο κοντά ηλικιακά.
Ποια άλλη περιοχή που πήγαν οι άλλοι θα ήθελες να πας και εσύ ;
Ζήλεψα το L.VEGAS γιατί πάντα άκουγα για αυτό.
Θα μας πεις λίγο για το μαγαζί που έχεις ;
Ναι, είναι ένα μαγαζί που έχω με την αδερφή μου Θέμις Βούρου . Το είχε από παλιά αλλά κάπου στην μέση, (όταν γύρισα από Γαλλία γιατί πάντα ταξίδευα) ενώσαμε τις δυνάμεις μας,. Χρειαζόταν βοήθεια η Θέμις και αποφάσισα να το κάνω να επιστρέψω εκεί .
Το μαγαζί είναι ιταλικό, με μεσογειακή κουζίνα. Εκεί παντρεύω ιταλικές τεχνικές με λίγο πιο παραδοσιακά υλικά, είναι ελληνικές γεύσεις. Τα πιάτα μου θέλω να θυμίζουν Ιταλία και Ελλάδα μαζί.
Σχεδιάζεις να ανοίξεις και άλλα μαγαζιά ;
Ναι ένα ρεμπετάδικο. Το πιο κατάλληλο μέρος και που νομίζω μου ταιριάζει πιο πολύ είναι η Θεσσαλονίκη. Είναι μια πολύ ωραία πόλη και μου αρέσει Το ρεμπετάδικο με εκφράζει πολύ, μου αρέσει η μουσική είναι κάτι που το μελετάω χρόνια.
Το γιουκαλίλι γιατί το πήρες μαζί σου ;
Γιατί χωρίς μουσική και μαγειρική δεν μπορώ. Είναι αυτή που με ξεκουράζει με ηρεμεί και με χαλαρώνει. Οπότε όπου και να πάω έχω ένα μουσικό όργανο. Το καταλληλότερο για ταξίδια είναι το γιουκαλίλι αν και το βασικό όργανο που παίζω είναι το βιολί, παρόλο που ξέρω και πιάνο και κιθάρα.
Ποια η πιο δύσκολη και πιο ωραία στιγμή στο ταξίδι;
Όταν πήγα Αφρική και είδα πως είναι ο κόσμος εκεί , τι τρόπο ζωής έχουνε, πόση φτώχια υπάρχει, το καθαρό νερό είναι για αυτούς ένα πολύτιμο αγαθό. Τυχαία είχα πάνω μου, από το προηγούμενο ταξίδι, μπανάνα, την έδωσα στα παιδιά που έτρωγαν έναν έναν το σπόρο από το καλαμπόκι και η χαρά που είδα στα μάτια τους , το χαμόγελο τους , μου έδωσε την μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου. Ήταν λες και τους χάρισα τον κόσμο. Αυτή ήταν η πιο ευχάριστη στιγμή των ταξιδιών.
Αυτά τα ταξίδια, σε κάνουν και αναθεωρείς, βλέπεις τόσους πολιτισμούς, πόσο αλλάζουν οι συνθήκες όταν περνάς τα σύνορα, άλλες κουλτούρες, άλλους τρόπους σκέψης, συνειδητοποιείς πως όλα είναι ένας μύθος τίποτα δεν είναι δεδομένο.
