RUKIYE “Κλείνω τα μάτια και μπαίνω μέσα στην εικόνα…και όταν η μουσική έρχεται τότε ολοκληρώνεται το όνειρο και ξεκινά η διαδικασία του να γίνει τραγούδι”


Συνέντευξη στη Μάριαν Νικολάου

Τι σε έκανε να ασχοληθείς με την μουσική;

Από μικρή αγαπούσα την μουσική και το τραγούδι, ήταν απλά ζήτημα χρόνου να ασχοληθώ επαγγελματικά και με αυτό, όπως όλοι γνωρίζουν είμαι οδοντίατρος, πρώτα ήταν οι σπουδές και μετά όλα θα ερχόντουσαν όπως και έγινε για την καλλιτεχνική μου φύση.

Ποια επιτεύγματα βλέπεις να έχει πετύχει στα επόμενα πέντε έως 10 χρόνια;

Δεν βάζω ποτέ μεγάλους στόχους, κάθε χρόνος μου φέρνει και κάτι νέο που με οδηγεί στο επόμενο βήμα, είναι σημαντικό για εμένα να κατακτώ στόχους με την αξία μου.

Το “Minneapolis Man” μας αφορά ως κοινωνία και απαιτεί την προσοχή μας σε ένα διαχρονικό πρόβλημα του συστήματος (σ.σ. το τραγούδι αναφερόταν στη δολοφονία του George Floyd). Μίλησε μας για αυτό το τραγούδι

Όταν ακούσαμε στις ειδήσεις τι είχε συμβεί αμέσως την επόμενη στιγμή ο Γιώργος Χoνδραλής έγραψε αυτό το υπέροχο ποίημα, ένα ποίημα χαστούκι στον ρατσισμό και τον φόνο του συγκεκριμένου ανθρώπου που μόνο του λάθος ήταν το χρώμα της επιδερμίδας του, η εταιρεία μου Spider Music έστειλε το ποίημα του Γιώργου στον Tylarik που έγραψε την μουσική και έτσι γεννήθηκε αυτό το ντουέτο κραυγή ενάντια στον ρατσισμό, με την ελπίδα να αφυπνίσουμε και εμείς λίγο με αυτό το μικρό λιθαράκι τον κόσμο.

Το δεύτερο single που κυκλοφορήσατε πρόσφατα με τον Tylarik, είναι το “Yesterday“. Ποια είναι η έννοια αυτού του τραγουδιού;

Αυτό το τραγούδι είναι βασισμένο σε ένα άλλο ποίημα του Γιώργου Χονδραλή πάλι, που κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσει και στα Ελληνικά με την απαγγελία του και έχει τον τίτλο Αι Λιάς, η διαδικασία ήταν πάλι η ίδια η δισκογραφική μου τον έστειλε στον Τυλάρικ που έγραψε την υπέροχη μουσική και γεννήθηκε ένα ακόμη ντουέτο. Ένα τραγούδι ποίημα που μιλά για το παρελθόν, για τα χτες μας τα όνειρα που αφήσαμε πίσω μας,  η ακόμη που τα συναντήσαμε στο παρόν …. για τις εσωτερικές μας σκέψεις για εμάς γενικότερα την στιγμή που μένουμε μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας.

Έχεις κάποια χόμπι εκτός απ’ την μουσική;

Όπως πρωείπα ασχολούμαι με την οδοντιατρική, αγαπώ πολύ τα ζώα έχουμε δύο υπέροχα σκυλάκια σπίτι μας, αγαπώ την θάλασσα πολύ, την μαγειρική. Μου αρέσει γενικώς να περνώ δημιουργικό χρόνο.

Ποια είναι τα δυνατά σημεία που πιστεύεις ότι σε κάνουν σπουδαία μουσικό;

Είμαι επίμονη και τελειομανής, αυτό σίγουρα κάποια στιγμή θα με ανταμείψει στον μέλλον

Έχετε κάποιες αδυναμίες στις οποίες εργάζεσαι για να τις βελτιώσεις;

Το άγχος είναι ένας παράγοντας όμως το ξεχνώ κάθε φορά που θα βρεθώ μπροστά στο κοινό μου.

Τι είναι αυτό στη μουσική που σε κάνει να παθιάζεσαι;

Μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα που νιώθω, μπορώ επίσης να δω τους ακροατές μου να ταυτίζονται μαζί μου να εκφράζουν και εκείνοι τα δικά τους συναισθήματα μέσα από κάποιο τραγούδι μου.

Περίγραψε μας το αγαπημένο σου και λιγότερο αγαπημένο κομμάτι σχετικά με το να είσαι μουσικός.

Μόνο χαρές μπορώ να πω ότι έχω λάβει μέχρι τώρα, νιώθω ευλογημένη, έχω καλούς συνεργάτες, ανθρώπους που πιστεύουν σε εμένα, καλή ανταπόκριση από το κοινό, δεν αφήνω κάτι να με στεναχωρήσει, βλέπω μόνο τα θετικά.

Περίγραψε μας τη δημιουργική σου διαδικασία όταν γράφεις νέα μουσική.

Διαβάζω ένα ποίημα του Γιώργου Χονδραλή, κλείνω τα μάτια και μπαίνω μέσα στην εικόνα που μου δίνει και όταν η μουσική έρχεται τότε ολοκληρώνεται το όνειρο και ξεκινά η διαδικασία του να γίνει τραγούδι.

Ποιος είναι ο ιδανικός μουσικός που θα ήθελες να συνεργαστείς μαζί του και γιατί.

Κάθε καλλιτέχνης που αγαπά και σέβεται αυτό που κάνει, κάθε καλλιτέχνης που όταν δημιουργεί μουσική, η τραγουδά αισθάνεται…. αυτό είναι αρκετό για εμένα.

Πες μας την πιο αγαπημένη σου παράσταση στην μέχρι τώρα καριέρα σου.

Υπήρξαν πολλές συναυλίες που δώσαμε με την «Δροσοσταλία» που θα μου μείνουν αξέχαστες δεν μπορώ να ονοματίσω μία γιατί θα αδικούσα κάποια άλλη, κάθε στιγμή μου μπροστά στο κοινό είναι μαγική και μοναδική .

Ποια είναι η διαδικασία σου για την αντιμετώπιση του άγχους πριν μια εμφάνιση;

Όλα σταματούν την στιγμή που θα βγω στην σκηνή, παίρνω μια βαθιά ανάσα κλείνω τα μάτια και χάνομαι στον στίχο… τίποτε πλέον δεν έχει σημασία μόνο η μοναδική ένωση που νιώθω με αυτό που ερμηνεύω, το συναίσθημα που νιώθω.

Τι θα έκανες αν το κοινό σου φαινόταν κουρασμένο ή βαριεστημένο κατά τη διάρκεια της εμφάνισης σου;

Είμαι τυχερή δεν έχει συμβεί ακόμη κάτι τέτοιο, αν όμως συμβεί; …. θα το αντιμετωπίσω τότε μαζί με την μπάντα μου και είμαστε τόσο καλά οργανωμένοι που σίγουρα θα είναι μια στιγμή που θα διαρκέσει λίγα δευτερόλεπτα και μετά όλοι θα ξεσηκωθούν με τον ήχο μας.

Σ ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη συζήτηση που είχαμε.