Η καρδιά ή το μυαλό; Ποιος άραγε έχει το πάνω χέρι στις επιλογές μας; Ποιος είναι ο καλύτερος συμβουλάτορας; Ποιος παίρνει τις πιο σωστές αποφάσεις;
Η αλήθεια είναι πως όλοι μας έχουμε και τις δύο πλευρές αλλά συνήθως η μια υπερτερεί. Είναι εκείνη που έχουμε καλλιεργήσει περισσότερο, αυτή με την οποία έχουμε καλύτερη επαφή, αυτή που μας κάνει να αισθανόμαστε πιο άνετα, σε πιο γνώριμα νερά. Σε κάποιους, η μια πλευρά έχει κυριαρχήσει τόσο στην καθημερινότητα και στις επιλογές τους, που η άλλη φαίνεται ξένη, μικροσκοπική, φτάνει να γίνεται αόρατη.
Όταν μιλάμε για λογικούς και συναισθηματικούς ανθρώπους, είναι σαν να περιγράφουμε έναν σοβαρό, μετρημένο ενήλικα και ένα ανώριμο, ανεύθυνο παιδί. Ή ίσως ένα βαρετό γκρίζο κουστούμι και ένα πολύχρωμο, χαρούμενο φουστάνι. Εξαρτάται από ποια πλευρά θέλει κανείς να το δει. Τα ερευνητικά δεδομένα υποστηρίζουν πως οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν περισσότερο την λογική τους είναι πιο ευφυής αλλά τείνουν να είναι ψυχροί και να δυσκολεύονται στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στον αντίποδα, όσοι λειτουργούν περισσότερο με το συναίσθημα είναι πιο ευχάριστοι και γοητευτικοί αλλά έχουν μια τάση υπερβολής στις αντιδράσεις τους με αποτέλεσμα να γίνονται κουραστικοί.
Και στα ερωτικά; Μήπως εκεί τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα;
Είναι δυνατόν σε «θέματα καρδιάς» το συναίσθημα να μην είναι ο καλύτερος δυνατός σύμβουλος; Και όμως! Η καρδιά μπορεί να πάρει μεγάλα ρίσκα, να είναι παρορμητική
και παράλογη, κινδυνεύοντάς πολλές φορές να τσακιστεί, σαν καράβι, στους υφάλους των απογοητεύσεων. Η λογική είναι εκείνη που θα διαβάσει τον χάρτη, θα υπολογίσει τον
καιρό, θα μπορέσει να υποδείξει κινδύνους και προβληματικά μοτίβα και θα μας προστατεύσει από τις κακοτοπιές. Από την άλλη και η λογική όταν μείνει μόνη της να
κυβερνήσει το καράβι, μπορεί να είναι τόσο επιγνωσιακή ως προς τους κινδύνους της θάλασσας που να μείνει για πάντα δεμένη στο λιμάνι. Υπάρχουν άνθρωποι λογικοί, σοβαροί, μετρημένοι, που η κάθε τους επιλογή είναι υπολογισμένη, χωρίς ρίσκα, υπερβολές και περιττούς συναισθηματισμούς. Είναι εκείνοι που θα επιλέξουν το ταίρι τους σε μια «αμοιβαία συμφωνία».
Είναι εκείνοι που όταν τους μιλάς για έρωτα σου μιλούν για συμπάθεια και που κλειδώνουν την καρδία τους γιατί φοβούνται το ρίσκο του ανεξέλεγκτου συναισθήματος. Οι άνθρωποι που δεν παίζουν με την φωτιά γιατί δεν θέλουν να καούν. Και μετά υπάρχουν και οι άλλοι, που φτερουγίζουν αδιάκοπα γύρω από τις φλόγες, όσες φορές και να καούν τα φτερά τους. Τα αιώνια παιδιά, που ακολουθούν τυφλά το συναίσθημά τους, χωρίς να υπολογίζουν κινδύνους, συνέπειες και ευθύνες. Εκείνοι που θα ακολουθήσουν έναν έρωτα στα πέρατα της γης, που θα τα τινάξουν όλα στον αέρα για ένα πάθος. Οι άνθρωποι που ζουν την στιγμή με τέτοια ένταση που η λογική εξοστρακίζεται.
Η αλήθεια είναι πως θέσεις τόσο ακραίες σπανίως είναι λειτουργικές για τον άνθρωπο. Η λογική αγωνιά τόσο πολύ για την απώλεια του ελέγχου που κινδυνεύει από την αδράνεια, ενώ συναίσθημα κινείται τόσο αυθόρμητα και αδιάκοπα που κινδυνεύει να χάσει το νόημα. Επομένως, το καθένα από μόνο του είναι ελλειμματικό και αναξιόπιστο.
Ισορροπία λογικής και έρωτα
Το «μυστικό» είναι η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα, η εξισορρόπηση ανάμεσα στην αυστηρή λογική και το παρορμητικό συναίσθημα. Να μπορεί κανείς να σκέφτεται λογικά, διατηρώντας όμως επαφή με το συναίσθημά του.
Λογική και συναίσθημα δεν είναι ανταγωνιστικά αλλά συμπληρωματικά, είναι δύο μέρη του ίδιου συστήματος. Αφήστε τα λοιπόν να συνυπάρξουν. Επιτρέψτε στο συναίσθημά και στην λογική σας να συνεργαστούν, δώστε και στα δύο χώρο να εκφραστούν, ακούστε τα, σεβαστείτε και τα δύο κομμάτια του εαυτού σας αφού είναι εξίσου σημαντικά, σοβαρά και δικά σας. Η συνύπαρξη του θέλω και του πρέπει, χρειάζεται την αποδοχή πως και τα δύο είναι εξίσου χρήσιμα και απαραίτητα στοιχεία της λειτουργικότητάς μας αλλά και της ποιότητας της ζωής μας.
Και φυσικά μην ξεχνάτε το ένστικτο σας!
Το ένστικτο δεν είναι συνεργάτης του συναισθήματος όπως πολλοί πιστεύουν. Είναι περισσότερο ένα μείγμα πληροφοριών, βιωμάτων και εμπειριών που υπάρχουν στον εγκέφαλό μας αλλά δεν έχουν ακόμη κωδικοποιηθεί. Είναι όλα αυτά που δεν γνωρίζουμε ότι γνωρίζουμε, η «καθαρή» μας τοποθέτηση πριν μπούμε στην υπερβολική επεξεργασία, στην λογοκρισία των σκέψεων και στην καταπίεση των συναισθημάτων.
Με τη συνεργασία της Θέκλας Βασιλείου, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή : primetel.com.cy
