Ο έρωτας.
Η μεγαλύτερη επανάσταση.
Προϋποθέτει αρετή και τόλμη, σαν την ελευθερία.
Μαζί πάνε αυτοί οι ταξιδιώτες.
Μόνο μία ελεύθερη ψυχή μπορεί να τολμήσει να ερωτευτεί πραγματικά.
Ελευθερία…Το μόνο που χρειάζεται για να εισέλθεις στον Παράδεισο.
Ελεύθερος να είσαι.
Πίσω απ’ τα πέπλα να βλέπεις.
Να έχεις καθαρή συνείδηση.
Στην εποχή μας ο έρωτας ξεψυχάει.
Γέμισε ο τόπος φοβισμένους ανθρώπους.
Ανθρώπους που στραπατσάρουν τον Έρωτα για να χωρέσει στις μικρές ψυχές τους.
Τον κόβουν κομματάκια, τον ακρωτηριάζουν κι ύστερα αναρωτιούνται γιατί πονάει να είσαι ερωτευμένος.
Πολύ φθηνή τώρα είναι η απομίμηση και αφήνει πικρά συναισθήματα. Μισοτελειωμένα έργα τέχνης που αποπνέουν μελαγχολία και ήττα.
Άλλοι είναι όμως οι κανόνες σ’ αυτό το παιχνίδι.
Θαρραλέος πρέπει να είσαι και μεγαλόψυχος.
Να βουτήξεις στο κενό με την ελπίδα να βγάλεις φτερά.
Αλλά αλίμονο. Έρωτας σήμερα σημαίνει συμβιβασμός και συμφέρον.
Σημαίνει εκμετάλλευση και ανταγωνισμός.
Σημαίνει παιχνίδι εξουσίας.
Ο αποπροσανατολισμός είναι πλήρης.
Αντί για λουλούδια, καρφιά.
Αντί για όμορφα λόγια, κριτική.
Αντί για άνευ όρων αποδοχή, εγωισμός.
Αν θεωρήσουμε ότι είμαστε κομμάτια ενός παζλ, που βρίσκοντας το έτερον ήμισυ ολοκληρώνουμε την εικόνα, τότε θα αντιληφθούμε πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε για την τελική απεικόνιση.
Διότι μόνο όταν αναλάβεις όλη την ευθύνη να κάνεις εσένα αλλά και τον άλλο ευτυχισμένο, μόνο τότε καταλαβαίνεις τι θα πει Έρωτας.
Όταν δώσεις με ανιδιοτέλεια. Όταν παραδοθείς με αθωότητα. Όταν τολμήσεις να πεις σ’ αγαπώ. Όταν τολμήσεις να είσαι ρομαντικός μέσα σε μία χυδαία εποχή.
Ο Έρωτας είναι η μεγαλύτερη επανάσταση…
«Τα σώματά μας θα χαθούν, θα σβήσουν, από μας θα μείνει μέχρι της συντελείας των αιώνων αυτό το “σε αγαπώ” που σου ψιθύρισα στις ώρες τις πιο κρυφές»
Νίκος Εγγονόπουλος, 1910-1985
