Η μετακόμισή του στο Λονδίνο, οι εμφανίσεις του με τον Keating των Boyzone, οι νέοι του δίσκοι και η σχέση εξ αποστάσεως που διατηρεί.
Στο περιοδικό Down Town Κύπρου και την Κωνσταντίνα Γεωργίου έδωσε συνέντευξη ο Νικόλας Μεταξάς, τον οποίο είχαμε γνωρίσει μέσα από τη συμμετοχή του στο X Factor.
Στην προηγούμενή μας συνέντευξη, είχες πει πως φανταζόσουν το μέλλον σου ιδιαίτερα πολυάσχολο. Όντως, έτσι ήταν ο τελευταίος ενάμιση χρόνος;
Νομίζω ότι έκανα αρκετά πράγματα. Αν κοιτάξω πίσω, θα δω πολλή μουσική, περιοδείες, καινούριες συνεργασίες και νέα χώρα, αφού μετακόμισα από την Αμερική στην Αγγλία.
Δεν υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες στην Αμερική;
Αυτό είναι σχετικό. Η Αμερική είναι τόσο μεγάλη, που σε κάθε πόλη είναι σαν να βρίσκεσαι σε άλλη χώρα. Παρόλο που η Βοστώνη -όπου βρισκόμουν- είναι μια πανέμορφη ακαδημαϊκή πόλη, δεν ήταν απαραιτήτως η κατάλληλη για να ξεκινήσω τη μουσική μου καριέρα.
Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να συνηθίσω τον μουντό καιρό του Λονδίνο…
Ούτε εμένα μου αρέσει. Αλλά, τελικά, μου ταίριαξε το Λονδίνο. Το γούσταρα περισσότερο από τη Νέα Υόρκη. Είναι μια πολύ ζωντανή πόλη σε ό,τι αφορά τις τέχνες. Διαρκώς συναντώ ταλαντούχα άτομα και εμπνέεται ο ένας από τον άλλον.
Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι μοναξιά;
Υπάρχουν, αλλά μερικές φορές επιζητώ τη μοναξιά. Είναι ο μόνος τρόπος για να ηρεμήσω και να γράψω. Στο διαμέρισμα όπου μένω δεν μπορώ να τραγουδήσω ή να παίξω κιθάρα μετά τις εννιά το βράδυ, γιατί ενοχλούνται οι γείτονες. Για ενάμιση χρόνο, δεν έγραψα τραγούδι μετά τις οκτώ το βράδυ. Κι εγώ όλα τα κομμάτια μου, τα έχω γράψει στις δυο ή στις τρεις τα ξημερώματα. Νοίκιασα, λοιπόν, έναν υπόγειο χώρο, στο κέντρο του Λονδίνου, όπου μπορώ να βρίσκομαι εκεί όποια ώρα θέλω, χωρίς να με ακούει κανείς.
Όσο ήσουν στην Κύπρο, συνειδητοποίησες πόσο σου είχε λείψει η οικογενειακή θαλπωρή;
Η αλήθεια είναι πως πεθυμώ την οικογένεια και τον τόπο μου. Ταυτόχρονα, όμως, είναι λίγο δύσκολο να βρίσκομαι πίσω στο οικογενειακό περιβάλλον. Αισθάνομαι και πάλι σαν μωρό. Οι γονείς, έστω κι αν είσαι ενήλικας, άθελά τους, σου συμπεριφέρονται όπως τότε που ήσουν 16-17 χρονών. Γιατί κι εμείς, είμαστε μια κλασική, κυπριακή, δεμένη οικογένεια. Εγώ συνήθισα από την ηλικία των 20 ετών να μένω μόνος μου. Συνάμα, όμως, θέλω να τους απολαύσω. Ειδικότερα τα μικρότερα αδέλφια μου, που είναι 16 και 12 ετών. Βέβαια, στη συνέχεια, απομονώνομαι στο εξοχικό μας στις Πλάτρες, όπου ηρεμώ και γράφω.
Όταν το Berklee College of Music σε συμπεριέλαβε στη δεκάδα με τους καλύτερους αποφοίτους για το 2015, μου είχες αναφέρει πως ο καθένας ακολουθεί την πορεία που επιλέγει. Πιστεύεις ότι βρίσκεσαι σε καλό δρόμο;
Θεωρώ πως ναι. Μέσα σ’ ένα χρόνο, έκανα περισσότερα απ’ όσα περίμενα… Έναν δίσκο -με την ονομασία «Home», που περιλαμβάνει πέντε κομμάτια- δυο video-clip, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει ο δεύτερος μου δίσκος. Επίσης, έκανα δύο μεγάλες περιοδείες. Με τον Ronan Keating των Boyzone, πραγματοποιήσαμε 22 εμφανίσεις σε όλη την Αγγλία, μπροστά από 70.000 θεατές, συνολικά. Μπήκαν οι βάσεις, για να κάνω τη φάση μου. Γιατί στο τέλος της ημέρας, εκείνο που ήθελα τελειώνοντας και το «X-Factor», ήταν να μην κάνω πράγματα που ήθελαν οι άλλοι για μένα. Συνεχώς, βρίσκω τρόπους για να εκφράζομαι.
Ο Ronan Keating σού έδωσε κάποιες συμβουλές;
Δεν χρειάστηκε. Αρκούσε να τον παρακολουθώ. Όταν κάθε βράδυ με παρουσίαζε επί σκηνής, έλεγα πως δεν γίνεται κάποιος φτασμένος σαν εκείνον, να κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά επειδή είχε αυτοπεποίθηση, δεν κώλωνε. Με ενέπνεε να τον βλέπω καθημερινά να ασκείται, για να είναι σε φόρμα. Να βγάζει τα παιδιά του στη σκηνή και να έχει στο πλευρό του τη σύζυγό του, με τον σκύλο τους. Μου έδειχνε πως δεν υπάρχει ένας καθορισμένος τρόπος για να κάνεις αυτά που γουστάρεις. Το αν θα πετύχεις, εξαρτάται από σένα.
Χρειάστηκε, όμως, να κάνεις «εκπτώσεις» στα θέλω σου;
Ναι. Η ομάδα με την οποία συνεργάζομαι στην παρούσα φάση, έτυχε πολλές φορές να μου πει πως πρέπει να έχει μια ραδιοφωνική επιτυχία μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Όσο δύσκολο κι αν είναι, αντιλαμβάνομαι πως ο άλλος θέλει το καλό μου και κατ’ επέκταση και το δικό του, από τη στιγμή που επενδύει σε μένα. Το σημαντικό είναι να υπάρχει επικοινωνία. Κι επειδή είμαι από τους ανθρώπους που όταν τους λένε κάτι, κάνουν το αντίθετο, έμαθα τον τελευταίο χρόνο να βρίσκω τη μέση λύση, για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Έγινα περισσότερο διπλωμάτης.
Η δημοσιότητα είναι ζητούμενο για σένα; Θα συμμετείχες για παράδειγμα στο «The Voice», όπως άλλοι επαγγελματίες τραγουδιστές;
Όχι, γιατί δεν ψάχνω να βρω έναν κριτή για να μου πει αν είμαι καλός ή όχι. Ούτε θα αισθανθώ καλύτερα με το να μου πουν «μπράβο», επειδή τραγούδησα δυο λεπτά πάνω στη σκηνή. Για μένα η μουσική είναι τρόπος ζωής. Δουλεύω πάρα πολύ σκληρά και δεν έχω ούτε τον χρόνο να μπω σε μια τέτοια διαδικασία. Προτιμώ να με ξέρει λιγότερος κόσμος, αλλά να γνωρίζω πως «σπρώχνω» καθημερινά τον Νικόλα να ξεπερνά μουσικά τον εαυτό του. Το πρόβλημα με τα τηλεοπτικά shows, όπου συμμετείχα κι εγώ στο παρελθόν, είναι ότι το κοινό δεν επιλέγει τον Νικόλα, αλλά του τον «ταΐζουνε» έτσι και αλλιώς.
Επιλέγει, όμως, αν θα τον κρατήσει ή όχι στο παιχνίδι.
Προσωπικά, είμαι ευγνώμων που με κράτησε μέχρι τον τελικό, αλλά τελειώνοντας το παιχνίδι, παρατήρησα πως οι άλλοι είχαν κάποιες απαιτήσεις από μένα. Κυκλοφορούσα ένα τραγούδι και αναρωτιούνταν πότε θα έβγαζα ένα με ελληνικούς στίχους. Καταλαβαίνω πως αυτό ήταν επειδή πίστευαν σε μένα, παρακολουθώντας με τόσο καιρό. Το θέμα είναι πως δεν έρχεται ο άλλος να ανακαλύψει τη μουσική σου. Οπότε, αν προλάβουν να σε γνωρίσουν από ένα τηλεοπτικό show, κάποιους, θέλοντας ή μη, θα τους δυσαρεστήσεις.
Την προηγούμενη φορά, είπες πως μεγαλώνοντας έγινες πιο κυνικός και κάποτε ξεχνάς να ονειρεύεσαι. Συνήθως, ονειρεύεσαι με ανοικτά ή κλειστά τα μάτια;
Με ανοικτά.
Και τι βλέπεις; Τι θέλεις να σου φέρει το αύριο;
Καταρχήν, θέλω να έχω τον έλεγχο της καριέρας μου. Και κατά συνέπεια τον έλεγχο του εισοδήματός μου. Με τον τρόπο που επιλέγω όμως να το κάνω, προς το παρόν, το εισόδημά μου είναι ασταθές.
Χρειάστηκε εξαιτίας αυτού, να ζητήσεις οικονομική ενίσχυση από τους γονείς σου;
Υπάρχουν τέτοιες στιγμές, αλλά ευτυχώς ελάχιστες. Προσπαθώ με τα βήματα που κάνω, να απαλλάξω την οικογένεια μου από τυχόν δικά μου έξοδα. Είναι σημαντικό να σταθώ εντελώς στα δικά μου πόδια. Δεν είμαι πια μωρό. Είμαι 28 ετών. Παλιοί συμμαθητές μου, έχουν ήδη αποκτήσει παιδιά.
Για σένα, υπάρχει πουθενά στον ορίζοντα η δημιουργία οικογένειας;
Ως σκέψη, ναι. Καμιά φορά, σκέφτομαι πως αν αποκτήσω τώρα ένα παιδί, όταν γίνει 18 χρονών, εγώ θα είμαι 46. Όσοι έγιναν γονείς σε νεαρή ηλικία, έχουν ένα ωραίο δέσιμο με τα παιδιά τους. Κάτι που παρατηρώ και από τους δικούς μου γονείς. Από την άλλη, όμως, εάν έπρεπε να επιλέξω στην παρούσα φάση, θα διάλεγα την καριέρα μου. Κι αυτό είναι κάτι που έχω πει και στη σύντροφό μου, με την οποία είμαστε μαζί 3 ½ χρόνια. Όταν πήρα την απόφαση να μετακομίσω στο Λονδίνο, δεν τη ρώτησα προηγουμένως. Παρόλο που ξέρω πως ήταν εγωιστικό αυτό που έκανα.
Όσο ξεκάθαρος κι αν είναι ο άλλος απέναντί σου, είναι άσχημο να διαπιστώνεις πως δεν είσαι η προτεραιότητά του. Η ίδια πώς το αποδέχθηκε;
Φτάσαμε σ’ ένα σημείο που πρέπει να πάρουμε ξεκάθαρες αποφάσεις. Της έχω πει πως δεν πρέπει να είναι τόσο απορροφημένη στη σχέση μας, ώστε να αφήσει πίσω την καριέρα της. Δεν θέλω ούτε εκείνη να γυρίσει μετά από δέκα χρόνια και αφότου αποκτήσουμε παιδιά, να μου πει ότι μετάνιωσε που δεν έκανε εκείνα που ήθελε. Γι’ αυτό, προσπαθώ να της δίνω με τη σειρά μου τα εφόδια και τη στήριξη να κάνει όσα ονειρεύεται.
