Όλοι οι ποδηλάτες, ποδηλατοτουρίστες και μη, έχουμε σκεφτεί σε κάποια στιγμή ειδικά τον πρώτο καιρό που το κάθε extra χιλιόμετρο είναι μία προσωπική νίκη πως αργά ή γρήγορα θα σπάσουμε το φράγμα των χιλιομέτρων .
Η ποδηλασία στα μάτια του κόσμου δείχνει πως είναι πολύ μοναχικό, μονότονο και χωρίς συγκινήσεις άθλημα. Στην αρχή είτε από φόβο, είτε από απειρία επιλέγουμε την μοναξιά και τις μικρές αποστάσεις και έχουμε ως μοναδική πρόκληση και σύντροφο την απόσταση. Σκέψεις που ποδηλάτες κολλημένη με την ποδηλασία έχουμε σκεφτεί.
…έκανα με το ποδήλατο σήμερα για πρώτη φορά 30 χιλιόμετρα …
…έφτασα με το ποδήλατο μέχρι το Σταυροβουνι σε 3 ωρες….
Οι πρώτες γνωριμίες με ποδηλάτες, οι πρώτες μεγάλες βόλτες, οι πρώτες συζητήσεις για το ποιός έκανε την μεγαλύτερη απόσταση, ταχύτητα, την μέση ωριαία ταχύτητα, η την πρώτη ανάβαση!
Για τον κάθε ένα από εμάς ανάλογα με το τι θέλει βάζει και στόχους, τα πρώτα 100 χιλιόμετρα, τα πρώτα 150, η επιλογή για συμμετοχή σεevent αγωνιστικό η φιλανθρωπικό είναι καθαρά προσωπική.
Η τριβή με το άθλημα της ποδηλασίας δίνει επιμονή και υπομονή και σύντομα ο ποδηλάτης μεταβαίνει αναλόγως της διάθεσης του από την ατομική βόλτα και προπόνηση στην ποδηλασία με γκρουπ και ανεξαρτήτως ρυθμού, πάντα υπάρχει ένα γκρουπ που θα σε πάει πιο γρήγορα, πιο ασφαλή και πιο μακριά σπάζοντας το φράγμα των χιλιομέτρων.
