Τι ωραίος τίτλος, δεν συμφωνείτε; Πόσοι ενώ διαβάζουμε τέτοιους τίτλους, μας διαπερνά μια «στιγμιαία» ελπίδα να το πω, χαρά να το πω, σαν το υποσυνείδητο να σου λέει: «μωρέ λες; Ή yes, επιτέλους θα τα καταφέρω! Θα καταφέρω να είμαι στο πλοίο με τους επιτυχημένους!»
Σας ακούγεται γνώριμο; Εντάξει, κάποιοι απο μας μπορεί και να μην τα πιστεύουμε πια, γιατί έχουμε πατήσει κλικ πάνω σε τόσα και τόσα άρθρα και βίντεο που μας υπόσχονται πως θα μας «βελτιώσουν», και μετά από πολλές δοκιμασίες αντιλαμβανόμαστε πως δεν πρόκειται να βρούμε τη λύση τόσο απλά.
Αλλά την ίδια στιγμή πάλι ενώ το προσπερνάμε, το έχουμε έγνοια: «Κι αν τελικά έχει τη λύση;» Αχ, αυτοί οι τίτλοι: 10 μυστικά για αδυνάτισμα, 3 μυστικά για να κλείσετε τη δουλειά, 5 μυστικά για να αποκτήσετε όσα χρήματα θέλετε, το μυστικό για το τέλειο σώμα, 10 κιλά σε ένα μήνα και σύσφιξη μαζί, να συνεχίσω; Η λίστα είναι ατελείωτη.
Από πού πηγάζει όλη αυτή η ανάγκη μας να είμαστε τέλειοι; Πού έχουμε να πάμε; Ας υποθέσουμε πως έχω το τέλειο σώμα, έχω την τέλεια εργασία, όσα χρήματα θέλω και και και… και μετά; Πού θα πάω μετά; Τι θα αλλάξει; Τι παραπάνω θα κερδίσω; Και ποιος μου εγγυάται πως θα βρω την ευτυχία και γαλήνη μου σε αυτά;
Πώς θα ξέρω πως θα βγω νικητής στο τέλος του τούνελ; Αξίζει να ζω τη ζωή μου κυνηγώντας συνέχεια αυτό το κάτι παραπάνω; Και η ευτυχία τελικά τι είναι; Είναι όλα τα «πρέπει»; Είναι μία εικόνα; Είναι κάτι έξω από μένα;
Και αν είναι έξω από μένα, υπάρχει περίπτωση να χάσω αν το βρω στο τέλος του τουνελ; Γιατί αν η ευτυχία βρίσκεται στα υλικά αγαθά ή σε καταστάσεις που χρειάζονται κόπο, χρόνο ή για κάποιους τύχη, τότε τι θα γίνει εάν τελειώσουν τα υλικά αγαθά ή σταμάτησω να κοπιάζω και καταλήξω άτυχος;
Όλα αυτά που περιέγραψα και σας είναι γνώριμα, έχουν δύο πράγματα κοινά: την σύγκριση και τον παράγοντα χρόνο. Αν βγάλουμε αυτά τα δύο από τη μέση, τότε σταματάει η παράνοια που ζούμε.
Τότε δεν έχουμε να φτάσουμε κάπου «για να», θα είναι σαν από εκεί που τρέχαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε, ξαφνικά να σταματάμε, να αφήνουμε τον αέρα να μας διαπερνάει και να μην μας αγγίζει, να αναπνέεις και να κοιτάς γύρω σου σαν να είναι η πρώτη φορά που είσαι στο τώρα.
Να παρατηρείς όλες τις λεπτομέρειες που δεν έβλεπες όσο έτρεχες, όλες τις ομορφιές γύρω σου που όσο έτρεχες έβλεπες ως «ατελείς». Να βλέπεις τη μοναδικότητα σε κάθε τι και να χαμογελάς, να νιώθεις βαθιά τη σύνδεση με όλα, να σε χαίρεσαι όπως ακριβώς είσαι και να πιστεύεις στη «διαδικασία», στην ουσία πως όλα γίνονται με τέλεια συχνότητα και χρόνο, όλα γίνονται για την εξέλιξή μας.
Ήδη έχουμε όλη τη σόφια που χρειαζόμαστε μέσα μας και το μόνο που οφείλουμε είναι να ενδοσκοπήσουμε. Μου θύμισε την ιστορία με τον σύμβουλο επιχειρήσεων και το βοσκό. Μια μέρα συναντιούνται τυχαία στο λιβάδι. Ο σύμβουλος λέει στο βοσκό: Θα μου έδινες ένα προβάτο αν σου έλεγα πώς να βγάλεις 1 εκατομμύριο από τα πρόβατά σου;
Ο βοσκός απαντάει: Για πες… και ο σύμβουλος ξεκινα να του καταστρώνει το σχέδιο για να γίνει ο βοσκός «πλούσιος», και όταν τελειώνει, ο βοσκός ρωτάει: Γιατί να βγάλω 1 εκ.; Ο σύμβουλος απαντάει με σιγουριά: Φυσικά για να είσαι ευτυχισμένος και χωρίς καμία έγνοια. Ο βοσκός απάντησε: Μα ήδη είμαι ευτυχισμένος.
Και αυτή είναι η πραγματικότητά μας: Δεν χρειάζεται να φτάσουμε κάπου για να βρούμε την «ευτυχία», την έχουμε μέσα μας ήδη. Η ευτυχία είναι η αγάπη για τον εαυτό μας. Αγάπη χωρίς προσδοκία. Αγάπη χωρίς όρια.
Έτσι, το νούμερο ένα μυστικό για την επιτυχία είναι: Πάλι τα ίδια; Περιμένατε να το διαβάσετε ε; Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα νούμερα, σε πράγματα, σε στόχους και προσδοκίες. Η ευτυχία βρίσκεται στην αυτο-αποδοχή. Άντε, θα σας το πω: Κοιτάξτε στον καθρέφτη και θα το βρειτε.
Πηγή : ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ / Συγγραφέας Maryam Rezaei
