Never be a prisoner of your past. It was just a lesson, not a life sentence. Ποτέ να μην είσαι φυλακισμένος, φυλακισμένη του παρελθόντος σου. Ήταν απλά ένα μάθημα και όχι ισόβια κάθειρξη», έλεγε ένα quote που έπεσε στην αντίληψή μου στο διαδίκτυο.
Πόσο αληθινό και ταυτόχρονα μας πονάει, ίσως γιατί είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι το κάνουμε πράξη. Όλοι κουβαλάμε το παρελθόν μας, υπάρχουν όμως φορές που δεν του συμπεριφερόμαστε σαν παρελθόν⋅ αντίθετα, το αντιμετωπίζουμε σαν παρόν και το σκεφτόμαστε σαν μέλλον.
Δεν το αφήνουμε να φύγει. Εστιάζουμε σε αυτό και προσπαθούμε συχνά να κατανοήσουμε γιατί μας συνέβη κάτι. Προσπαθούμε να καταλάβουμε την αιτία, αναλογιζόμαστε αν φταίξαμε και επειδή δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τη συμπεριφορά του άλλου, της άλλης, το κουβαλάμε. Κουβαλάμε τα δικά τους λάθη, τις δικές τους ευθύνες και άλλες φορές νιώθουμε θλίψη, άλλες θυμό και άλλες άρνηση.
Είναι όμως κάποια γιατί, τα οποία θα μείνουν αναπάντητα. Και αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι δεν εξαρτώνται όλα από τον έλεγχό μας. Δεν μπορούμε να τον έχουμε τον έλεγχο. Οι σχέσεις όμως είναι αμφίδρομες, είναι διαδραστικές, που σημαίνει ότι αναπόφευκτα δεν μπορούμε να προβλέψουμε τη συμπεριφορά του άλλου.
Δώσε στο παρελθόν σου λοιπόν τη θέση που του αρμόζει. Μάθε από αυτό, χωρίς όμως να ασκείς αυτοκριτική. Να μην χαρακτηρίζεις δηλαδή τον εαυτό σου.
Κάνε αυτο-αξιολόγηση. Δες τα θετικά σου στοιχεία, τα αδύναμα, τα λάθη σου, χωρίς όμως να εμμένεις, γιατί με αυτό τον τρόπο γίνεσαι μονοδιάστατος, μονοδιάστατη. Η εμμονή και η επιμονή συχνά μας εγκλωβίζουν. Μας εγκλωβίζουν σε ένα φαύλο κύκλο σκέψεων, συναισθημάτων και αναπάντητων γιατί.
Μην αφήσεις το παρελθόν να πάρει τη θέση του μέλλοντός σου. Να του δώσεις τη θέση που του αξίζει και σε εσένα το δικαίωμα να ονειρευτείς και να ελπίζεις.
Πηγή : ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
