Το “No More Tears” του Ozzy Osbourne γιορτάζει τα 30 χρόνια

ΤΟ ‘NO MORE TEARS’ ΤΟΥ OZZY OSBOURNE ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ 

Η EXPANDED DIGITAL DELUXE EDITION ΤΟΥ ALBUM ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΙΣ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 

ΔΥΟ SPECIAL VINYL EDITIONS ΘΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ 

“It was one of my favorite albums to make.”

–OZZY OSBOURNE, 2021

Πάνω από 30 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το έκτο solo άλμπουμ του Ozzy Osbourne – ανέβηκε στο Top 10 (# 7), έχει γίνει τέσερρρις φορές πλατινένιο- το “No More Tears” θα γιορταστεί με ένα expanded ψηφιακό audio album που θα κυκλοφορήσει στις 17 Σεπτεμβρίου μέσω της Panik Records/Sony Music. Την ίδια μέρα θα είναι διαθέσιμο και σε 2ο μαύρο βινύλιο.

Από το “No More Tears” βγήκαν και άλλα 4 singles που ανέβηκαν στο Top 10 του  Billboard Rock Tracks Chart: τα “Mama, I’m Coming Home” (#2), “Road To Nowhere” (#3), “Time After Time” (#6) και το ομότιτλο (#10). Επιπλέον, το track “I Don’t Want to Change the World” έδωσε στον Ozzy το πρώτο του Grammy για την live version του τραγουδιού που είναι τα  “Mama, I’m Coming Home”,”Desire” και “Hellraiser”. Το άλμπουμ παραμένει ένα classic Ozzy album, το Loudwire το έβαλε στο #22 στη λίστα του με τα “Hard Rock + Metal Albums of the ’90s” ενώ το Ultimate Classic Rock” συμπεριέλαβε το “No More Tears” στη λίστα με τα “Top 100 ’90s Rock Albums”.

“Έχω πολλές εκπληκτικές αναμνήσεις από την δημιουργία του άλμπουμ”, λέει ο Ozzy. “Δουλέψαμε σκληρά για τον δίσκο με τον John Purdell και τον Duane Baron, οι οποίοι έγιναν τα extra μέλη της μπάντας. Πριν μπούμε στο στούντιο, συζητήσαμε αυτό που επρόκειτο να κάνουμε – όλα σχεδιάστηκαν. Είναι τόσο ωραίο όταν έχεις έναν παραγωγό που είναι περισσότερο σαν ένα μέρος της μπάντας σε σχέση με αυτούς που λένε “όχι, θα το κάνετε με αυτόν τον τρόπο”. Επειδή όταν γράφεις τα τραγούδια, έχεις μια πιο οληκληρωμένη εικόνα για το πώς θέλεις να είναι. Μερικές φορές είσαι έκπληκτος για το αποτέλεσμα, αλλά άλλες φορές είσαι απογοητευμένος, αλλά ο John και ο Duane έκαναν μια εξαιρετική δουλειά στο άλμπουμ. Ήταν πραγματικά καλή δουλειά. Κάθε τραγούδι δουλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και περάσαμε επιπλέον χρόνο προσπαθώντας να κάνουμε τα πράγματα σωστά. Αλλά υπήρχαν επίσης πολλές φορές που χαζολογούσαμε, αλλά γενικά περάσαμε καλά. Αλλά ο τρόπος που παίζει ο Zakk είναι μοναδικός”. 

Ο Zakk Wylde πρόσθεσε,“Στο πρώτο δίσκο δεν μπορούσα να το πιστέψω οτι συμμετείχα. Ήμουν εκστασιασμένος και συνέχεια σκεφτόμουν «Πρέπει να κάνω την παραγωγή. Πρέπει να δημιουργήσω cool stuff. Στο “No More Tears”, υποθέτω ότι ήμουν πιο χαλαρός. Με τον Ozzy, κάθε φορά που παίζουμε riffs, ήταν στη φάση «συνέχισε να παίζεις εκείνο το riff». Σχεδόν κάθε φορά που απλά παίρνει το μικρόφωνο και αρχίζει να τραγουδάει αυτό που του έρχεται στο μυαλό, με εντυπωσιάζει ο τρόπος του. Θέλω να πω, πως υπάρχουν πολύ, πολύ λίγες φορές όπου πραγματικά είπε: “Όχι, επιτρέψτε μου να επιστρέψω σε αυτό. Δεν μου αρέσει αυτό που τραγουδάω. Θα βρω κάτι καλύτερο να πω”. Ότι και αν ακούτε στον δίσκο είναι λίγο πολύ το πρώτο πράγμα που άρχισε να τραγουδάει. ‘Οτι του ήρθε στο μυαλό, ότι άρχισε να ακούει στο κεφάλι του. Που είναι εκπληκτικό. Η αγάπη μου γι ‘αυτόν και ο θαυμασμός μου γι’ αυτόν έγινε μεγαλύτερος χρόνο με τον χρόνο. Είναι μεγαλύτερος από τη μουσική. Είναι πάντα ωραία όποτε είμαστε μαζί, είναι πάντα σαν ένα festival γέλιου και στη συνέχεια να κάνει τα τραγούδια να είναι και ξεκαρδιστικά”. 

Το “Mama, I’m Coming Home”, το μεγαλύτερο hit του άλμπουμ το οποίο ο Ozzy έγραψε μαζί με τον Kilmister και ο Zakk ήταν στο πιάνο έχει γίνει όχι μόνο ένα rock anthem, αλλά ένα κλασικό τραγούδι για τους στρατιώτες.

“Εκείνη την εποχή, πολλοί άνθρωποι πήγαιναν στον πόλεμο στο Ιράκ”, είπε ο Ozzy. “Ακούσαμε ότι οι στρατιώτες έστελναν αυτό το τραγούδι στις συζύγους τους. Οι στρατιώτες εξακολουθούν να αγαπούν αυτό το τραγούδι”.

“Θυμάμαι όταν δουλεύαμε το άλμπουμ, αρχικά έγραψα το “Mama, I’m Coming Home”, στο πιάνο, λέει ο Zakk. “Είχα τη μουσική και στη συνέχεια, όταν φτάσαμε στο στούντιο, το μετάφερα στην κιθάρα. Ήμουν σαν “χμ άσε με να το δοκιμάσω στη δωδεκάχορδη κιθάρα, να δω πως ακούγεται”. Έτσι εξελίχθηκε το τραγούδι, αρχικά ήμουν μόνο εγώ και Ozz στο πιάνο».